Oldboy: Ίδιο φαγητό, λιγότερη γεύση
Ένας άνδρας φυλακίζεται για 20 χρόνια χωρίς να ξέρει από ποιον και γιατί. Όταν βγαίνει από τη «φυλακή» του θα προσπαθήσει να βρει απαντήσεις με τη βοήθεια μιας νεαρής κοπέλας.
Όταν ο Σπάικ Λι αποφάσισε να κάνει ταινία την κλασική καλτ δημιουργία του Τσαν Γουκ Παρκ μόλις 10 χρόνια μετά, πολλοί απόρησαν. Γιατί να πάρεις κάτι ήδη τρομερά επιτυχημένο και να το ξαναγυρίσεις; Τι καινούριο μπορείς να προσφέρεις; Η απάντηση είναι τίποτα. Τίποτα καινούριο, απλά μια επανάληψη της παλιάς ταινίας, μόνο πολύ κατώτερη.
Ο Τζος Μπρόλιν είναι μία λάθος επιλογή. Μπορεί να τα πηγαίνει καλά στον τομέα της εκδίκησης, δεν μπορεί όμως να ερμηνεύσει τον μισοτρελαμένο, έγκλειστο άνθρωπο που δεν γνωρίζει τον σκοπό του εγκλεισμού του. Και ο Σπάικ Λι είναι ένας λάθος σκηνοθέτης. Πρόκειται για έναν δημιουργό που γυρίζει ταινίες ρεαλιστικές, ένα ύφος που καθόλου δεν ταιριάζει σε μια σαδιστική ταινία όπως το Oldboy.
Ενώ ο Παρκ Τσαν Γουκ σου διοχέτευε υπογείως τον τρόμο, έχοντας επιλέξει ως ιδανικό κακό έναν φαινομενικά φυσιολογικό άνθρωπο, το Oldboy σου τον επιβάλλει, επιλέγοντας ως κακό έναν ψυχασθενή, έναν άνθρωπο παρόμοιο με τους κακούς δεκάδων άλλων ταινιών τρόμου.
Η original ταινία αποτελούσε ένα φρικιαστικό –αλλά και γοητευτικό- εφιάλτη. Εκείνη του Σπάικ Λι είναι μια κλασική περιπέτεια, με μερικά καλά στοιχεία που χάνονται σε μία ακαδημαϊκή –και με λιγότερη ψυχή- μεταφορά της ταινίας.
Μέχρι τη σκηνή της απελευθέρωσης του Τζο, η ταινία διατηρεί το ενδιαφέρον της. Στη συνέχεια γίνεται ένα κλασικό θρίλερ μέχρι τη σκηνή της τελικής αποκάλυψης, η οποία δεν είναι ούτε τόσο σοκαριστική, ούτε τόσο ατμοσφαιρική όσο εκείνη της αρχικής ταινίας.
Το μεγαλύτερο αρνητικό είναι ο τρόπος που ο Σάρλτο Κόπλεϊ ερμηνεύει τον χαρακτήρα του. Σαν καρικατούρα, ένας κακός που είναι τόσο μεθοδικός ώστε να περιμένει χρόνια για την εκδίκηση, μοιάζει υπερβολικά «θερμοκέφαλος» και ανυπόμονος να δει το σχέδιό του να μπαίνει σε λειτουργία. Η μαγεία του αρχικού, εκτός από τα «γεμάτα» πλάνα του Παρκ Τσαν Γουκ ήταν οι δύο ήρωές του: ένας άνδρας που πραγματικά δεν έχει ιδέα τι συμβαίνει και ένας άλλος που περιμένει υπομονετικά να εκδικηθεί για μια φαινομενική απροσεξία.
Τελικά να τη δω;
Εάν κάποιος δεν έχει δει την αρχική ταινία, θα βρει το ριμέικ αμήχανο μεν, αλλά αρκετά ενδιαφέρον. Για όσους όμως το έχουν δει, δεν υπάρχει πραγματικά κανένας λόγος να χάσουν τον χρόνο τους τρώγοντας το ίδιο πιάτο φαγητού, μόνο με λιγότερη γεύση.
