Γιατί θα ήθελα να πάρει το Όσκαρ η Τζούντι Ντεντς

Γιατί η Τζούντι:

Με κέρδισε με τη ζεστή της ερμηνεία στο Philomena, ίσως την καλύτερη ως τώρα ταινία της χρονιάς, που αρχίζει να προβάλλεται στις αίθουσες από αύριο, Πέμπτη 27/2. Τσαλακώνοντας όπου χρειάζεται το σκληρό πρόσωπο που μας έχει συνηθίσει στους περισσότερους ρόλους της, αλλά και προσθέτοντας αρκετή δόση βρετανικού χιούμορ στην ερμηνεία της, απογείωσε πραγματικά το Philomena, που εμπεριέχει από μόνο του μια αληθινή ιστορία που φαντάζει εντελώς εξωπραγματική.

Το μεγαλείο του ρόλου δεν βρίσκεται σε κάποια υπερβολή στο παίξιμο: ίσα-ίσα πρόκειται για το αντίθετο. Η Ντεντς που στους περισσότερους ρόλους της αποτελεί την “Μέρκελ του σύγχρονου σινεμά” εδώ καταπιέζει το δυναμισμό της και το σκληρό της βλέμμα για να παίξει την ordinary grannie.  Η γήινη προσέγγιση του ρόλου της μας δίνει τη μέση γυναίκα της Μ.Βρετανίας, τη γλυκιά ‘θείτσα’, θεοσεβούμενη, αδύναμη και φοβισμένη, κουβαλά τις ενοχές της αλλά συνεχίζει να ζει διαβάζοντας τα ρομάντζα της και βλέποντας χαζά σίριαλ στην τηλεόραση. Πριν δω το έργο δεν πίστευα ότι η συγκεκριμένη ηθοποιός μπορούσε να βγάλει τέτοιο πόνο στα ψυχρά της μάτια, τέτοια αβεβαιότητα στο βάδισμα, τόσο συναίσθημα χωρίς να μιλά. Έτσι η ταινία πετυχαίνει και χτυπάει τις χορδές ανώτερων συναισθημάτων μας.

Ένα ιδιαίτερο στοιχείο που κάνει πιο σημαντική την προσπάθεια της συγκεκριμένης ηθοποιού είναι ότι η Τζούντι Ντεντς έπαιξε αυτόν τον απαιτητικό ρόλο χωρίς να έχει διαβάσει ούτε μια λέξη από το σενάριο! Αυτό συμβαίνει λόγω του ότι η 79χρονη ηθοποιός πάσχει από μια εκφυλιστική ασθένεια όρασης. Η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας την οδηγεί σταδιακά στην τύφλωση, από την οποία έπασχε και η μητέρα της όπως αποκάλυψε σε πρόσφατη συνέντευξή της. Τα προβλήματα όρασης που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια της στερούν την δυνατότητα να διαβάσει ή να ζωγραφίσει, μια δραστηριότητα που την ευχαριστεί πολύ. Για το Philomena έβαζε τον συμπρωταγωνιστή της και σεναριογράφο Στιβ Κούγκαν να της διαβάζει το σενάριο και το δούλευαν παράλληλα.

«Εάν αποσυρθώ, μετά τίποτα πια δεν θα πάει καλά και τα πράγματα είναι ήδη πολύ δύσκολα. Κάποιος έρχεται και μου τα διαβάζει σαν παραμύθι, συνήθως η κόρη μου, ο μάνατζερ μου ή κάποιος φίλος και συνήθως μου αρέσει αυτό γιατί κάθομαι εκεί και φαντάζομαι την ιστορία στο μυαλό μου» (είπε μιλώντας στη Daily Mail)

Ο Ανταγωνισμός και τα “είθισται”:

Οι λοιπές τέσσερις φετινές υποψηφιότητες Α΄γυναικείου περιλαμβάνουν το φαβορί Κέιτ Μπλάνσετ (Θλιμμένη Τζάσμιν), την μεταμορφωμένη Έιμι Άνταμς (Οδηγός Διαπλοκής), την blockbuster Σάντρα Μπούλοκ (Gravity) και την παλαίμαχο Μέριλ Στριπ (Αύγουστος). Από την πεντάδα των υποψηφιοτήτων, χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω τις λοιπές ερμηνείες, θεωρώ ότι η Τζούντι Ντεντς το αξίζει περισσότερο.

– Είναι γνωστό ότι η Μέριλ Στριπ είναι η αγαπημένη του “θείου Όσκαρ”. Ό,τι και να κάνει θα είναι υποψήφια. Η ερμηνεία της στον Αύγουστο όμως ήταν υπερβολική, όπως και η έντονη προφορά της και οι εξάψεις θυμού της.

– Η Σάντρα Μπούλοκ “κατεβαίνει” υποψήφια με την ταινία που αναμένεται να πάρει τα περισσότερα βραβεία. Αποδεσμεύει νωρίς τον Κλούνεϊ και έχει αποκλειστικότητα την κάμερα πάνω της στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας. Σοβαρεύει κάπως το παίξιμο της καθώς δεν είναι πια παιδούλα, όμως προσωπικά δεν είδα την ερμηνεία που θα με συγκλόνιζε, ενώ ορισμένοι μονόλογοι της μου φάνηκαν απλά τραβηγμένοι για να της εξασφαλίσουν την υποψηφιότητα.

– Η μεταμόρφωση της Έιμι Άνταμς σε μοιραίου θηλυκού στον Οδηγό Διαπλοκής είναι όντως ενδιαφέρουσα, μιας που η ηθοποιός στους περισσότερους ρόλους της είναι τουλάχιστον το αντίθετο του σέξι ειδώλου. Θα ήταν περισσότερο ψηλά αν δε το είχε ξανακάνει και μάλιστα πολύ καλύτερα στο Miss Pettigrew Lives for a Day.

– Η Κέιτ Μπλάνσετ με τον αβανταδόρικο ρόλο της στη Θλιμμένη Τζασμίν λανσάρεται από παντού ως το αδιαφιλονίκητο φετινό φαβορί, κάτι που ενισχύθηκε και από την πρόσφατη επικράτηση της στα Bafta. Η Μπλάνσετ και στο προμοτάρισμα φαίνεται ότι προχωρά σταθερά ακάθεκτη για το βραβείο με μοναδικό βαρίδι να την βαραίνει το “αμαρτωλό” παρελθόν του σκηνοθέτη της ταινίας Γούντι Άλεν με τις πρόσφατες δηλώσεις της κόρης του που επανέφεραν την υπόθεση κακοποίησης της από τον πατέρα της. Προσωπικά θεωρώ καλή την ερμηνεία της Μπλάνσετ ως μια γυναίκα που σε μια κρίσιμη ηλικία δεν χάνει μόνο τον άντρα της και τα πλούτη της αλλά και το μυαλό της. Περισσότερο με ενόχλησε η επιρροή του σκηνοθέτη πάνω της, μετατρέποντας της ουσιαστικά σε έναν θηλυκό Γούντι. Φυσικά, αυτό για τους λάτρεις του Γούντι Άλεν ίσως είναι μεγαλειώδες, αρκετούς όμως εδώ και καιρό μας έχει κουράσει.

Για την ιστορία, από τις πέντε υποψηφίους η Μέριλ Στρίπ έχει κερδίσει 3 όσκαρ (Σιδηρά Κυρία 2011, Η Επιλογή της Σόφι 1982 και Κράμερ εναντίον Κράμερ 1979) και τα τρία α’ γυναικείου, η Σάντρα Μπούλοκ έχει ένα α’ γυναικείου (the Blind Side 2009), ενώ η Κέιτ Μπλάνσετ και η Τζούντι Ντεντς έχουν από ένα β’ γυναικείου, για το Aviator (2004) και τον Ερωτευμένο Σαίξπηρ (1999) αντίστοιχα. Επομένως και οι δυο σπουδαίες ηθοποιοί Μπλάνσετ και Ντεντς κονταροχτυπιούνται ουσιαστικά για το πρώτο τους α’ γυναικείο. Η Έιμι Άνταμς έχει στο ως τώρα ενεργητικό της 5 υποψηφιότητες αλλά κανένα αγαλματάκι.

Ο μεγαλύτερος αντίπαλος πάντως της Τζούντι Ντενς δεν είναι η Κέιτ Μπλάνσετ, αλλά το μάρκετινγκ. Εκεί η βρετανική παραγωγή υστερεί κατά πολύ των υπόλοιπων μεγάλων ονομάτων, βαρέων παραγωγών που προμοτάρονται   εντόνως αυτές τις μέρες από τα media. Το Philomena είναι μια ταινία περισσότερο χαμηλών τόνων, χωρίς έντονα σούσουρα και κουτσομπολιά.

Ποια είναι η Τζούντι Ντενς:

Γεννημένη στο Νόρθ Γιορκσάιρ της Αγγλίας στις 9 Δεκεμβρίου 1934, η Τζούντιθ Ολίβια Ντεντς, σαν κλασική Βρετανίδα, ξεκίνησε την καριέρα της σαν θεατρική ηθοποιός. Το ντεμπούτο της το 1957 στο Old Vic Theatre ακολούθησαν παραστάσεις με το Royal Shakespeare Company και στο Εθνικό Θέατρο.

Την εθνική αναγνώριση πήρε από νωρίς στα βραβεία της βρετανικής ακαδημίας, κερδίζοντας το 1966 το βραβείο του πιο ελπιδοφόρου νέου ηθοποιού, αλλά και μεγαλουργώντας από τη δεκαετία του ’80 και μετά σε βραβεία ερμηνείας, κερδίζοντας συνολικά μέχρι σήμερα 10 Bafta (ανάμεσα τους A Fine Romance 1981, A Room with a View 1985, Mrs Brown 1997, Shakespeare in Love 1998) και έχοντας αρκετές ακόμη υποψηφιότητες (όπως με το Chocolat, 2000).

Σημαντική στιγμή στην καριέρα της στάθηκε η συνεργασία της με τον παραγωγό Χάρβεϊ Γουάινσταϊν, που την πήρε στην άλλη μεριά του Ατλαντικού σε ηλικία 63 ετών και απογείωσε την αναγνωρισιμότητα της δίνοντας της έξι από τις επτά συνολικές υποψηφιότητες για Όσκαρ, με ταινίες όπως Mrs Brown, Shakespeare in Love, Chocolat, Iris, Mrs Henderson Presents, Notes on a Scandal. Η έβδομη φορά που πλησιάζει το Όσκαρ είναι φέτος με το Philomena. Με την ερμηνεία της στο Shakespeare in Love κέρδισε και το μοναδικό Όσκαρ που έχει ως τώρα, του β’ γυναικείου ρόλου (1998) συμμετέχοντας στην ταινία ως η Βασίλισσα Ελισάβετ Ι σε μόλις τέσσερις σκηνές και παίζοντας συνολικά μόλις οκτώ λεπτά. Ήταν όμως αρκετά για να ‘κλέψει’ την παράσταση και να μείνει στην ιστορία των όσκαρ ως η δεύτερη πιο σύντομη ερμηνεία που βραβεύεται (με πρώτη την 6λεπτη ερμηνεία της Μπέατρις Στρέιτ στο Δίκτυο το 1976).

Tα τελευταία χρόνια έγινε ιδιαίτερα γνωστή ως η “σιδηρά κυρία” του James Bond αναλαμβάνοντας το ρόλο της Μ. στα GoldenEye (1995), Tomorrow Never Dies (1997), The World Is Not Enough (1999), Die Another Day (2002), Casino Royale (2006), Quantum of Solace (2008) και Skyfall (2011). Παράλληλα, έκανε εμφανίσεις και σε άλλες εμπορικές ταινίες όπως στο The Chronicles of Riddick, στους Πειρατές της Καραϊβικής: On Stranger Tides και J. Edgar.

Παντρεύτηκε μια φορά και παρέμεινε παντρεμένη με το σύζυγό της, έως το 2001 όπου αυτός απεβίωσε, με τον οποίο έχει αποκτήσει και μια κόρη. Έχει δηλώσει ότι για το μόνο που έχει μετανιώσει στη ζωή της είναι που δεν έκανε περισσότερα παιδιά.