Όταν η μουσική συνοδεύει ιδανικά τις κινηματογραφικές εικόνες
«Η μουσική εκφράζει όλα όσα δεν μπορούν να ειπωθούν και τα οποία είναι δύσκολο να κρατηθούν στην σιωπή»
Βίκτωρ Ουγκό
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα μας, η μουσική είναι μια τέχνη που ταιριάζει απόλυτα με τον κινηματογράφο, διότι δίχως αυτή οι ταινίες θα ήταν απογυμνωμένες από κάθε συναίσθημα. Ένεκα, λοιπόν, της Παγκόσμιας Ημέρας της Μουσικής, πήραμε την πρωτοβουλία να «ξεσκονίσουμε» τον κινηματογράφο αναζητώντας πλάνα που έχουν μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη μας λόγω της μουσικής τους επένδυσης. Πριν, όμως, σας απαριθμήσουμε τα αποτελέσματα της έρευνάς μας, ας μάθουμε λίγα πράγματα για την ημέρα Γιορτής της Μουσικής.
Ημέρα της Μουσικής: 21 Ιουνίου
Καθιερώθηκε το 1982 με πρωτοβουλία του, τότε, υπουργού πολιτισμού Ζακ Λανγκ ενώ η ημέρα 21 Ιουνίου είναι συμβολική, λόγω της έναρξης του καλοκαιρινού ηλιοστασίου. Από το 1985, η Γιορτή Μουσικής είχε ήδη εξαπλωθεί έξω από τη Γαλλία, με την Μελίνα Μερκούρη να καταφέρνει να την φιλοξενήσει πρώτη στην Αθήνα. Σκοπός της καθιέρωσης της ημέρας αυτής είναι η προώθηση της μουσικής με δύο τρόπους: πρώτον με το να παίζουν οι καλλιτέχνες (επαγγελματίες και ερασιτέχνες) τη μουσικής τους στον δρόμο με το σύνθημα «Δημιουργήστε μουσική» και δεύτερον με το να διοργανώνονται συναυλίες δωρεάν, καθιστώντας εφικτό στον ακροατή να έρθει σε επαφή με πολλά μουσικά είδη.
Music in Cinema
«American Beauty» – Σαμ Μέντες
Το «American Beauty» είναι ξεκάθαρα ένα σατιρικό δράμα που καταπιάνεται με το «αμερικάνικο όνειρο» που όλοι μας γνωρίζουμε. Έχει αναλυθεί από πολλούς κινηματογραφιστές όλα αυτά τα χρόνια, επειδή είναι μια ταινία που βρίθει από συμβολισμούς. Σήμα κατατεθέν της ταινίας είναι το κόκκινο τριαντάφυλλο, που ο Μέντες εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο χαρίζοντας μία από τις πιο κλασικές σκηνές στην ιστορία του σινεμά: την σκηνή με την Μίνα Σουβάρι ξαπλωμένη σε ένα στρώμα από κόκκινα ροδοπέταλα ‘’ντυμένη’’ με την αισθησιακή μουσική του Τόμας Νιούμαν.
«Ψυχώ» – Άλφρεντ Χίτσκοκ
Όταν αναφέρουμε την ταινία αυτή αμέσως μας έρχεται στο μυαλό η χαρακτηριστική σκηνή στο ντους με την Τζάνετ Λί να δολοφονείται από τον Άντονι Πέρκινς. Εκείνο όμως που έχει μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη μας είναι η μουσική επένδυση της σκηνής δια χειρός Μπέρναρντ Χέρμαν. Ο Χέρμαν κατάφερε να προκαλέσει τον τρόμο, τον φόβο και την αγωνία που ο Βρετανός σκηνοθέτης στόχευε να περάσει στο κοινό του.
«Trainspotting» – Ντάνι Μπόιλ
Η ταινία ξεκινάει με το μότο «Choose life» και τους πρωταγωνιστές να τρέχουν στην πόλη κάτω από τους ήχους του «Lust for life» του Iggy Pop. Ο Μπόιλ θέλει να παρουσιάσει την καταστροφή που επιφέρουν τα ναρκωτικά μέσα από μια παρέα τεσσάρων αντρών. Εξαιρετική σκηνοθεσία, μοναδικές ερμηνείες, με την μουσική του Iggy Pop να έχει σημαδέψει για τα καλά την σκηνή αυτή.
2001: Η οδύσσεια του διαστήματος – Στάνλει Κιούμπρικ
Ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης όλων των εποχών κατάφερε να συνδυάσει στην ταινία αυτή το αφηγηματικό σινεμά και το εμπειρικό σινεμά, που είναι απαλλαγμένο από τις έννοιες, τις σημασίες και τα στερεότυπα. Γεμάτη από αλληγορικά μηνύματα, η «Οδύσσεια του διαστήματος» έχει στιγματιστεί, επίσης, από την πιο όμορφη μουσική επένδυση για κινηματογραφική σκηνή. Θυμηθείτε την σκηνή με την μαϊμού που παίζει με κόκκαλα και από πάνω το εμβληματικό συμφωνικό ποίημα του Ρίχαρντ Στράους, «Also sprach Zarathustra». Απλά ιδιοφυές!
Pulp Fiction – Κουέντιν Ταραντίνο
Ένα από τα χαρακτηριστικά σκηνοθεσίας του Ταραντίνο είναι η πολύ έξυπνη χρήση της μουσικής για την επένδυση των σκηνών των ταινιών του. Εκτός από την μαυρομάλλα Ούμα Θέρμαν που μας έρχεται στο μυαλό όταν μιλάμε για την ταινία, η σκηνή με τον χορό Θέρμαν – Τραβόλτα υπό τους ήχους του «You can nener tell» του Chuck Berry είναι εξίσου αξιομνημόνευτη. Το «Pulp Fiction» είναι από εκείνες τις ταινίες που λες «δεν γίνεται, ένα ψεγάδι θα υπάρχει!». Και όμως, ο Ταραντίνο ήταν αλάνθαστος (κερδίζοντας και Χρυσό Φοίνικα παρακαλώ).
Fight Club – Ντέιβιντ Φίνσερ
Εν έτει 1999, ο Φίνσερ αγγίζει το απόγειο της καριέρας του με το βίαιο «Fight Club». Ταινία διαχρονική, με στυλιζαρισμένη σκηνοθεσία, με εξαιρετικές ερμηνείες και με πλούσιες εικόνες που προβληματίζουν. Έπειτα από ένα πολύ δυνατό φιλμ, ο Φίνσερ χρησιμοποιεί το εξίσου δυνατό κομμάτι των Pixies, «Where is my mind», για ένα ιδανικό κλείσιμο της ταινίας του.
Ο Βασιλιάς των Λιονταριών – Ρότζερ Αλερς & Ρομπ Μινκοφ
Ποιος δεν θυμάται το τραγούδι έναρξης της αγαπημένης ταινίας των παιδιών των 90s, «Ο κύκλος της ζωής»! Ένα τραγούδι του Έλτον Τζον, που κέρδισε το όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου τραγουδιού και μας κάνει να θυμόμαστε την στιγμή που όλα τα ζώα της σαβάνας έσπευσαν να δουν τον γιο του Βασιλιά Μουφάσα, Σίμπα.
