Power Rangers
Θέλοντας να εκμεταλλευτεί την δημοτικότητα της παιδικής σειράς Power Rangers, με ήρωες εφήβους που έχουν ειδικές δυνάμεις και προσπαθούν να προστατεύσουν τον κόσμο, η Lionsgate (το στούντιο πίσω από τους αγώνες πείνας) μοιάζει να θέλει να μας κάνει να ξεχάσουμε οτιδήποτε ήταν ενδιαφέρον σχετικά με την παιδική σειρά, η οποία βρέθηκε στο απόγειό της την δεκαετία του 1990, αλλά από ότι διαβάζω συνεχίζεται μέχρι σήμερα!
Τι βλέπουμε λοιπόν στο Power Rangers; Μια ομάδα παιδιών ανακαλύπτει μερικά νομίσματα που μοιάζουν να τους χαρίζουν υπερδυνάμεις. Κάτοικοι μιας μικρής επαρχιακής πόλης στις ΗΠΑ, τα παιδιά θα ανακαλύψουν ένα διαστημόπλοιο θαμμένο στη γη και θα συναντήσουν ένα ρομπότ και μία περίεργη φιγούρα πίσω από έναν τοίχο (τη φωνή στην οποία χαρίζει ο Μπράιαν Κράνστον). Αυτοί θα τους ενημερώσουν ότι πρέπει μέσα σε λίγες ώρες να σώσουν τη γη γιατί μια παράξενη και κακιασμένη γυναίκα (η Ελίζαμπεθ Μπανκς), η οποία με ένα τεράστιο ρομπότ από χρυσάφι απειλεί να κλέψει τον κρύσταλλο που δίνει τη ζωή στη Γη (ναι, όλα αυτά ακούγονται στην ταινία!)
Φυσικά τα παιδιά θα πρέπει να έρθουν κοντά και να γνωρίσουν το ένα το άλλο, να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να μπορέσουν να μεταμορφωθούν σε Power Rangers και να αντιμετωπίσουν ενωμένοι τον μεγάλο κίνδυνο.
Οι νέοι ηθοποιοί που ερμηνεύουν την παρέα των παιδιών είναι αξιοπρεπείς στους χαρακτήρες τους και καταφέρνουν να εκφέρουν ακόμα και τις πιο παράλογες ατάκες (και είναι πολλές αυτές) με φαινομενική σοβαρότητα. Η ταινία επιλέγει να επενδύσει στην πολυπολιτισμικότητα και τη διαφορετικότητα και αυτό θα μπορούσε να προσδώσει μια φρεσκάδα στην ταινία, αν η ταινία δεν φαινόταν να κάνει μια τόσο συνειδητή προσπάθεια να το καταλάβουμε και εμείς (ακούγεται κάποια στιγμή η ατάκα στην ταινία “different colors, different kids, different colored kids”).
Μερικές απόπειρες χιούμορ, μάλλον πέφτουν στο… κενό και θεωρούμε αμφίβολο η ταινία να έχει τόσο μεγάλη επιτυχία ώστε να οδηγήσει σε ένα franchise από αυτά που θα ήθελε πολύ το στούντιο να δει να γίνονται πραγματικότητα. Επίσης, είναι περίεργο το γεγονός ότι αν και βασίζεται σε υλικό που ήδη υπάρχει, φροντίζει να λάβει αποστάσεις από αυτό (το τραγούδι Go Go Power Rangers για παράδειγμα ακούγεται για λίγο μόνο σε μια σκηνή της ταινίας και εκεί καλύπτεται σχεδόν από τον ήχο των θορύβων που κάνουν οι μηχανές).
Κι αυτό γιατί η γελοιότητα του σεναρίου, τα κακοφτιαγμένα ειδικά εφέ και η εμφάνιση της Ελίζαμπεθ Μπανκς συνεχώς υπονομεύουν την ταινία. Δεν ξέρω εάν η νοσταλγική διάθεση θα οδηγήσει τους παλιούς fan της σειράς να δουν την ταινία, ή αν η νέα γενιά θα θελήσει να μάθει τι εστί Power Rangers, πάντως φαίνεται ότι και οι δύο αυτές κατηγορίες θεατών μάλλον θα απογοητευτούν.
