Resident Evil V: Retribution

Resident Evil, το κακό δε λέει να ξεκουμπιστεί!

R.E. V: Δε λέω πλάκα έχει, αλλά έκτη ταινία ούτε ο Ρόκι δεν έκανε (…όταν έφτασε στο 5 σταμάτησε και το 6ο το είπε Ρόκι Μπαλμπόα)! Ώρες είναι δηλαδή τώρα να μπουν τίποτα ιδέες και στον Σταλόνε!

[highlight color=”eg. yellow, black”]Πέταξε με απέναντι και στο ξωτικό ούτε λέξη – Gimli[/highlight]

Μίλα μου για Milla: Όλα ξεκίνησαν το 2002 όταν η Μίλα Γιόβοβιτς, δηλωμένη φανατική gamer, αποφάσισε να μεταφέρει το γνωστό βιντεοπαιχνίδι Resident Evil στη μεγάλη οθόνη. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο σύζυγος της Πολ ‘Αντερσον. Η ταινία γνώρισε δεν αποτέλεσε σταθμό στον κινηματογράφο, αλλά αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τους φίλους του παιχνιδιού κι έδωσε πίσω τα λεφτά τους και με το παραπάνω. Έτσι η σειρά πήρε το δρόμο της κι ακολουθώντας άλλοτε πιστά τη ροή του παιχνιδιού άλλοτε ξεφεύγοντας ήρθαν τα Resident Evil: Apocalypse (2004), Resident Evil: Extinction (2007), Resident Evil: Afterlife (2010), για να φτάσουμε φέτος στον πέμπτο τίτλο, Resident Evil: Retribution (2012). Οι αντίστοιχοι ελληνικοί τίτλοι είναι Αποκάλυψη, Εξόντωση, Τρισδιάστατη  Απόδραση, Τιμωρία.

H Αlice (ή αλλιώς Milla Jovovich, κοντεύουν να γίνουν ένα και το αυτό πλέον μετά από τόσες ταινίες -και μη μου πείτε μετά από 5 συνέχειες το τραγουδάκι του Smokie Alice? …Who the f*** is Alice?) απάνω που νόμιζε ότι βρήκε λίγο ηρεμία βρίσκεται πάλι στα χέρια της Umbrella Corporation (με σήμα την nuclear ομπρέλα). Ουσιαστικά συνεχίζουμε από εκεί που μας άφησε το Afterlife το 2010. Στην αρχή γίνεται και μια σχετική ιστορική αναδρομή για να μάθουν οι νέοι και να θυμηθούν οι παλιοί γιατί τραβάει μακριά η σειρά με τόσες συνέχειες και όσο να ‘ναι απαιτείται. Αιχμάλωτη, λοιπόν, η αγαπητή μας πρωταγωνίστρια θα βρεθεί σε μια από τις πιο κεντρικές εγκαταστάσεις της οργάνωσης που είναι υποβρύχια και θα υποστεί διάφορα πειράματα και βασανιστήρια. Φυσικά, όπου δίνεται η ευκαιρία η Alice μένει για άλλη μια φορά ημίγυμνη (της έχει μείνει από το Fifth Element) για να δούμε ότι το κορμί της βαστιέται ακόμα! Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι αίθουσες προσομοίωσης πόλεων όπου έχουν αναπαρασταθεί κεντρικές πόλεις ανά τον κόσμο. Επίσης μιας που είναι “επετειακό” εμφανίζονται ηθοποιοί από όλες σχεδόν τις προηγούμενες ταινίες ανεξαιρέτως αν είχαν ή δεν είχαν πεθάνει (Michelle Rodriguez, Oded Fehr, Sienna Guillory, Colin Salmon, Boris Kodjoe) εκτός από τα νέα πρόσωπα.

Η Milla και τα Τέρατα: Ως προς τις μάχες οι λάτρεις των παιχνιδιών θα χαρούν γιατί θυμίζει περισσότερο παιχνίδι υπολογιστή παρά ταινία, όμως μάλλον το παρακάνει καθώς κάθε μάχη είναι σαν να περνάνε πίστες έναντι της φυσικής ροής της ιστορίας που εξελίσσεται πιο γραμμικά από ποτέ. Φυσικά, δεν έχει κανείς τρομερές απαιτήσεις από ταινίες τέτοιου είδους κι έτσι ο θείος Gimli δε θα αναλωθεί σε περεταίρω αναλύσεις. Θα πω όμως για τα τέρατα γιατί έχω κάποιες ενστάσεις. Από εκεί που χτίζουν τόσες ταινίες στα ζόμπι να σέρνονται αργά και νωθρά τόσο οι ανάγκες του παιχνιδιού όσο και της ταινίας κάνει κάθε νέα εξέλιξη τα αναβαθμίζει. Έτσι σιγά σιγά αρχίζουν και τρέχουν, βγάζουν αηδιαστικά πλοκάμια από το στόμα και τα bosses είναι όλο και πιο δύσκολα να “πέσουν” στη μάχη! Όλο αυτό έχει καταντήσει λίγο για ορισμένους ή πολύ σίγουρα για κάποιους άλλους κουραστικό και χάνει την αρχική μαγεία και ατμόσφαιρα. Φαίνεται η σειρά να κλέβει ή να δανείζεται στοιχεία από αντίστοιχες ταινίες δράσης κι αλλάζουν αντίστοιχα και τα τέρατα και το outfit της πρωταγωνίστριας. Μη μου πείτε τώρα ότι δε σας θυμίζει την Kate Beckinsale στο Underworld; Αντί λοιπόν να σκεφτούν απλά αν το κοινό που του αρέσουν ταινίες του είδους θα την δει απλά ευχάριστα θα ήταν προτιμότερο να έχτιζαν κάτι καλύτερο για να περιμένουν πιο ανυπόμονα την επόμενη συνέχεια. Αλλιώς ας βάλουν πιο πολλούς διαλόγους, ίντριγκες και σεξ να το κάνουν σίριαλ!