Ρόσι Ντε Πάλμα: Αισθάνομαι και greek woman

Στην Αθήνα, καλεσμένη του 19ού Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, βρέθηκε η Ισπανίδα ηθοποιός Ρόσι Ντε Πάλμα, μούσα του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Η Ντε Πάλμα πρωταγωνιστεί στη γαλλική κωμωδία «Ωραίο μου διαζύγιο», όπου ερμηνεύει την καλύτερη φίλη της κεντρικής ηρωίδας, μια γυναίκα που λατρεύει τη ζωή, αλλά χρειάζεται υπνωτικά χάπια για να μπορέσει να κοιμηθεί.

Σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε την Παρασκευή στο Γαλλικό Ινστιτούτο, η Ρόσι Ντε Πάλμα μίλησε για το πολιτιστικό κίνημα της Movida Madrileña, το γεγονός ότι δεν αισθάνεται μόνο Ισπανίδα ή Γαλλίδα, αλλά πολίτης του κόσμου και… greek woman, για το ισπανικό σινεμά, αλλά και για το ευρώ, την Άνγκελα Μέρκελ, τους πολιτικούς, τα… αιώνια 80s και το «στενό κοστούμι» του φεμινισμού.

«Εγώ όπως λέω πάντα δεν πιστεύω στα σύνορα. Υπάρχουν μόνο γαστρονομικά σύνορα που είναι πολύ όμορφα. Στην Ελλάδα δεν είμαι Ισπανίδα, είμαι greek woman. Αισθάνομαι γήινη, δεν έχουν έρθει ακόμα Αρειανοί στη Γη και αν οι άνθρωποι φύγουν για άλλο πλανήτη καλό είναι να μη με περιμένουν, γιατί δεν πρόκειται να φύγω από δω. Ο πατέρας μου μού έλεγε “είσαι παγκόσμια” και με έπεισε.

» Τα 80s έχουν παραμείνει αιώνια. Αυτή η δημιουργικότητα, ο αυθορμητισμός της εποχής είναι εκπληκτικά. Ήμουν τυχερή που με το ποπ συγκρότημά μου ήρθα στη Μαδρίτη στα τέλη της Movida. Εκ των υστέρων καταλάβαμε ότι ήταν εκπληκτική εποχή, αν και άφησε και αυτή πολλούς νεκρούς: πολλοί πέθαναν από AIDS, άλλοι από ναρκωτικά. Κάθε ταξίδι έχει, όμως και την επικίνδυνη όψη του και πρέπει κανείς να προσέχει.

» Φέτος γιορτάζουμε τα 30 χρόνια από την ταινία Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης. Είναι μια εικονική ταινία και πιστεύω ότι ο Πέδρο θα ήθελε πολύ να ξανακάνει μια ταινία τόσο χαρούμενη.

» Η ζωή είναι ένα είδος τραγωδίας και κωμωδίας. Η κωμωδία είναι εγγενής μέσα μου, μού έρχεται πιο εύκολα. Όλες τις δυσκολίες της ζωής αν τις δούμε από μακριά μάς φαίνονται αστείες. Καλό είναι να εξετάζουμε τα πάντα σε τραγικωμικές νότες.

» Είμαι ερωτευμένη με τη Μαρία Κάλλας, με το δράμα της, την προσωπικότητά της. Για μια παράσταση που ετοίμασα για αυτήν για το Piccolo Teatro στο Μιλάνο χρησιμοποίησα μια συνέντευξή της όπου εξηγεί την τραγική μοναξιά της. Για μένα η ταπεινοφροσύνη της και η σκληρή ζωή της έχουν συνδεθεί με την Ελλάδα. Δεν ξέρω εάν εδώ υπάρχει κάτι σαν το πορτογαλικό fado, νομίζω όμως ότι και οι Έλληνες λένε “δεν βαριέσαι” όταν υπάρχει το δράμα. Εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία και είναι υπέροχο να αισθάνεται κανείς τους παλμούς της Ακρόπολης.

» Έχουμε βαρεθεί τους τρόπους με τους οποίους μάς εκπροσωπούν οι πολιτικοί. Οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα ενσυναίσθησης και όταν ενταχθούν σε μία ευρύτερη επιχείρηση, τη χάνουν και γίνονται ρομπότ. Ελπίζουμε σε κάποιους πολιτικούς αλλά βλέπουμε ότι όταν αυτοί εντάσσονται στο σύστημα, αλλάζουν, οι καλοί γίνονται κακοί. Είναι στρεβλό το σύστημα, παντού βλέπεις αστέγους. Και στην Ισπανία ο παππούς στηρίζει την οικογένεια, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο. Δεν υπάρχει πρώτος κόσμος, ζούμε όλοι στον τρίτο κόσμο. Αν και τα πράγματα φαίνονται άσχημα, υπάρχει ελπίδα. Πιστεύω ότι θα βρούμε τρόπους να αντιστρέψουμε τις στρεβλότητες, πιστεύω στον άνθρωπο.

» Δεν είμαι σοσιαλίστρια, δεν είμαι κομμουνίστρια, δεν παντρεύτηκα με κανένα κίνημα γιατί θεωρώ ότι αυτά διαστρεβλώνονται. Όταν ήμουν νέα επινόησα ένα δικό μου σύστημα: τον αναρχικό ατομικισμό. Πιστεύω σε μία κοινωνία όπου τα άτομα έχουν υπευθυνότητα χωρίς απαγορεύσεις, πιστεύω στην εκπαίδευση στην ενσυναίσθηση και στο αίσθημα ευθύνης. Με το ευρώ μάς έχει γίνει ένα είδος απαγωγής, εγκλωβισμού, δουλεύουμε για να πληρώνουμε τα χρέη μας.

» Στη Movida δεν υπήρχε διάκριση γυναικών και ανδρών. Υπήρχαν καλλιτέχνες χωρίς σύνορα, θρησκεία, φύλα. Με το κίνημα MeToo νιώθω ότι ανοίγουμε το κουτί της Πανδώρας και αυτά που συμβαίνουν είναι ενίοτε υπερβολικά. Εγώ αρνήθηκα στη ζωή μου να αισθάνομαι θύμα σαν γυναίκα και είμαι υπερήφανη που είμαι γυναίκα. Η Μέρκελ, η Λαγκάρντ είναι γυναίκες που δεν με αντιπροσωπεύουν, που άλλαξαν και έγιναν σαν άντρες για να ενταχθούν στο σύστημα. Προσωπικά δεν με εκφράζουν γυναίκες που ακολουθούν το παιχνίδι, θέλω να αλλάζουν το παιχνίδι, θέλω να λειτουργούν με την αρχή της συμπόνιας. Ποτέ, όμως, δεν θέλησα να μπω στον ρόλο του θύματος γιατί τότε έχεις δεμένα τα χέρια και περιμένεις από κάποιον άλλο να σε απελευθερώσει. Προτιμώ να μην ζητώ την άδεια. “Δεν σας αρέσει η μύτη μου;” σκεφτόμουν. “Δεν πειράζει”. Και η αλήθεια είναι ότι η μύτη μου υπήρξε ασπίδα, κατάφερα να διερευνήσω εξαιτίας της γιατί στεκόμαστε στα σωματικά χαρακτηριστικά όπως το σώμα δέρματος ή ο σωματότυπος κι αυτό με βοήθησε να εξελιχθώ.

» Τη δεκαετία του 80 ήμασταν άφραγκοι. Δεν κάναμε πράγματα για να γίνουμε διάσημοι, δεν είχαμε follower, ούτε Instagram. Όλα τα κάναμε αυθόρμητα, σαν δαιμονισμένοι, υπήρχε μια αίσθηση ελευθερίας. Ήμασταν σοβαροί στη δουλειά μας, αλλά ήμασταν ελεύθεροι.

» Το να είσαι φεμινιστής νομίζω ότι είναι σαν να φοράς ένα πολύ στενό σακάκι. Πρέπει να επινοήσουμε νέες λέξεις και η αλληλεγγύη ανάμεσα στις γυναίκες είναι το πρώτο που πρέπει να κάνουμε. Οι άντρες είναι υπεύθυνοι για τη δική τους διαδρομή. Στη δική μου εξέλιξη έμαθα να ζω χωρίς τους άνδρες και είναι δύσκολο αυτό, αλλά πρέπει να κάνουμε εσωτερική διερεύνηση. Είμαστε σαν τις πεταλούδες στο κουκούλι και πρέπει να ανακαλύψουμε τι είμαστε. Να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και έτσι να είμαστε προστατευμένες απέναντι σε τοξικές σχέσεις ή σχέσεις βίας.

» Είχα πάντα μια τάση προς την εξέγερση, δεν ήθελα να αφήνω τα πράγματα όπως είναι. Μου αρέσει να ταρακουνώ, να αμφισβητώ τα πράγματα. Θεωρώ ότι αυτή η περιέργεια είναι πηγή νεότητας. Αισθάνομαι μικρό κοριτσάκι και αυτό μου δίνει χαρά.

» Ο νέος ισπανικός κινηματογράφος είναι πολύ ζωντανός. Δεν υπάρχει μια κινηματογραφική βιομηχανία όπως στην Γαλλία, είμαι όμως πολύ χαρούμενη με την εξέλιξή του. Παλιά υπήρχαν δυο τρεις σκηνοθέτες, όπως ο Πέδρο. Τώρα το κοινό πηγαίνει να δει ισπανικό κινηματογράφο και υπάρχουν πολλοί ενδιαφέροντες σκηνοθέτες.

» Η αγάπη είναι κινητήριος δύναμη της ζωής, είναι και καθήκον. Αισθάνομαι καθήκον να τα μεταφράζω όλα με αγάπη. Η αγάπη μαλακώνει τα πράγματα, επιτρέπει την κατανόηση. Είναι πραγματική θρησκεία. Αν κάποιος σου μιλήσει στραβά, μη το πάρεις προσωπικά. Σκέψου τι πρόβλημα μπορεί να έχει αυτός ο άνθρωπος. Αν αντιδράσεις με αγάπη, μαλακώνεις τον αρνητισμό του».

* Η ταινία «Ωραίο μου διαζύγιο» θα αρχίσει να προβάλλεται το καλοκαίρι στις κινηματογραφικές αίθουσες, σε διανομή Strada Films.