ΘΕΜΑΤΑΣινέ τεχνολογείν

Περιστρεφόμενα δωμάτια: Πως να φτιάξετε το δικό σας και να χορεύετε στο ταβάνι

Σκηνές που λατρέψαμε σε ταινίες, πολύ συχνά αψηφούν τη βαρύτητα, μεταφέροντας την δράση στο ταβάνι και τους τοίχους. Πολύ συχνά ένας χαρακτήρας αρχίζει να περπατά ανάποδα, να ίπταται, ακόμα και να χορεύει με χαρακτηριστική άνεση στο ταβάνι. Η ιδιαίτερα διασκεδαστική αυτή τεχνική βρίσκει εφαρμογή σε άπειρα μουσικά βίντεοκλιπ και ταινίες, ιδιαίτερα φαντασίας και θρίλερ.

spinning room 000

Πρόκειται για το λεγόμενο Revolving (or Tilted) Room Trick, το οποίο συχνά ονομάζεται και Rotating room ή spinning room (περιστρεφόμενο δωμάτιο). Ουσιαστικά περιλαμβάνει ένα σετ από ένα (συνήθως) τετράγωνο δωμάτιο στο οποίο όλα τα αντικείμενα, έπιπλα ακόμα και κουρτίνες (οτιδήποτε μπορεί να πέσει ή να κουνηθεί) είναι κολλημένα ή καρφιτσωμένα σταθερά. Το δωμάτιο αυτό τοποθετείται σε μια κυκλική τροχαλία, σαν μέσα σε βαρέλι, ώστε να μπορεί να στραφεί αριστερά ή δεξιά, ακόμα και να κάνει πλήρη κυκλική περιστροφή. Εάν η κάμερα είναι σταθερή εκτός του δωματίου η περιστροφή δίνει την ψευδαίσθηση του σεισμού ή του κύματος της θάλασσας. Στις περισσότερες περιπτώσεις η κάμερα είναι εξίσου σταθερή πάνω στο περιστρεφόμενο δωμάτιο, άρα στρέφεται κι αυτή μαζί με το δωμάτιο δίνοντας την αίσθηση ότι το δωμάτιο μένει σταθερό, ενώ οι νόμοι βαρύτητας παύουν να ισχύουν για τους ηθοποιούς, αφού το «πάνω» και το «κάτω» που βλέπουν οι θεατές αλλάζει συνεχώς. Κινηματογραφώντας τέλος με ελεύθερη κάμερα, όπως στην περίπτωση του Inception, έχουμε έναν συνδυασμό και των δυο, τόσο το δωμάτιο όσο και οι ηθοποιοί μοιάζουν να στριφογυρίζουν. Το μάτι του θεατή, βασιζόμενο στις γωνίες του δωματίου, δίνει τον δικό του προσδιορισμό του «πάνω και κάτω» ενώ αντίθετα η θέση και στάση του ηθοποιού δίνουν ένα αντιφατικό ερέθισμα στον εγκέφαλο.

Επιχειρώντας μια μίνι ιστορική αναδρομή θα ξεκινήσουμε από τα πρώιμα στάδια της ιδέας στον βουβό κινηματογράφο, θα περάσουμε στον Φρεντ Αστέρ που χορεύει κυριολεκτικά στο ταβάνι κι από εκεί στον ατμοσφαιρικό Κιούμπρικ και στις πιο σύγχρονες εφαρμογές του, φτάνοντας στην εντυπωσιακή σκηνή του Inception. Τέλος, θα παρακολουθήσουμε ένα σύντομο βίντεο για το πως μπορείτε κι εσείς να δημιουργήσετε το δικό σας περιφερόμενο δωμάτιο γρήγορα και με κόστος μόνο $ 350:

Η πρώιμη ιδέα 

Charlie Chaplin’s The Immigrand (1917)

H κλασική ξεκαρδιστική σκηνή της τραπεζαρίας του πλοίου (02′:10″), όπου οι επιβάτες προσπαθούν εν μέσω τρικυμίας να γευματίσουν είναι από τα πρώτα δείγματα της τεχνοτροπίας περιστρεφόμενου δωματίου. Παρόμοια τεχνική χρησιμοποιείται και στον Χρυσοθήρα (the Gold Rush, του 1925) στην σκηνή που το μικρό καλυβάκι ταλαντεύεται στην άκρη του γκρεμού.

Buster Keaton’s The Boat (1921)

Μια από τις πρώτες φορές που συναντάται περιστρεφόμενο δωμάτιο είναι και σε αυτή τη μικρού μήκους ταινία του Μπάστερ Κίτον, του 1921. Το δωμάτιο αντιπροσωπεύει το εσωτερικό μιας βάρκας όπου ζει μια οικογένεια και κινείται αριστερά δεξιά προσομοιάζοντας τα κύματα.

Χορεύοντας στο Ταβάνι

Royal Wedding (1951)

Ο Φρεντ Αστέρ επιδεινύει τις χορευτικές αλλά και ακροβατικές του ικανότητες χορεύοντας στο ταβάνι. Στο παρακάτω κατατοπιστικό βίντεο μπορείτε να δείτε σε αντιπαραβολή πως φαίνεται η εικόνα στην ταινία και δίπλα ποια είναι η πραγματική θέση του δωματίου και πως αυτό περιστρέφεται.

Όλα γυρίζουν στο διάστημα

2001 rotating room 000

2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος (1968)

Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ με την ατμοσφαιρική Οδύσσεια του Διαστήματος άνοιξε νέους ορίζοντες αισθητικής δημιουργώντας μια ταινία που άντεξε στο χρόνο, εντυπωσιάζοντας ακόμα και σήμερα. O σκηνοθέτης χρησιμοποίησε συχνά περιστρεφόμενα σετ για την ταινία του. Ας δούμε την περίφημη σκηνή της «διαστημικής γκαρσόνας» που περπατά στο ταβάνι:

Δείτε πως ήταν στην πραγματικότητα η σκηνή όπως γυρίστηκε:

Όλοι πετάνε στα θρίλερ

Όπως καταλαβαίνετε η τεχνική αυτή ήταν πολύ εντυπωσιακή για να μη την ζηλέψουν κι άλλοι σκηνοθέτες αποφασίζοντας να την χρησιμοποιήσουν στις ταινίες τους. Ιδιαίτερα σε ταινίες τρόμου ή θρίλερ όπου πασχίζουν να κάνουν πιστευτή την ύπαρξη του μεταφυσικού στοιχείου το τέχνασμα αυτό ήταν ακριβώς αυτό που χρειάζονταν. Τα παραδείγματα πάμπολλα. Ας ρίξουμε στα πιο γνωστά:

Poltergeist (1982)

H περιβόητη σκηνή της μάνας (Τζόμπεθ Γουίλιαμς) με το μπιστολάκι μαλλιών. Κρυφο-ηδονοβλεπτική η σκηνή, όπου του κακό πνεύμα πέραν της βίαιης επίθεσης του δεν παραλείπει να της σηκώσει την μπλούζα αποκαλύπτοντας το κιλοτάκι της προς τέρψιν του κοινού. Θα μπορούσε ίσως να πει κάποιος ότι δεν άντεξε το άμοιρο πνεύμα την 80-ίλα στο look της… Αλλά τι να πούμε, εδώ ρούφηξε το κοριτσάκι μέσα στην τηλεόραση, στον ιπτάμενο βιασμό θα κολλήσουμε τώρα;

A Nightmare On Elm Street (1984)

Ο Γουες Κρέιβεν είχε σαφώς υψηλότερο budget από τον Χούπερ του Poltergeist, αλλά είχε και μεγάλα κέφια η έμπνευση του, δημιουργώντας την σειρά του Φρέντι Κρούγκερ, Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες που έμεινε στην ιστορία ως η πιο cult σειρά ταινιών τρόμου. Στην πρώτη ταινία, που βλέπουμε και τον Τζόνι Ντεπ στα πρώτα του βήματα, έχει τον θάνατο της Τίνα που επίσης θα σκαφαλώσει στο ταβάνι για να πεθάνει εντυπωσιακά. Αλίμονο, τουλάχιστον στον Δρόμο με τις Λεύκες όλοι οι θάνατοι ήταν πρωτότυπα διασκεδαστικοί.

The Fly (1986)

O ρόλος που έκανε γνωστό τον Τζεφ Γκόλντμπλαμ, πολύ πριν εμφανιστεί στο Jurasic Park του Σπίλμπεργκ, ήταν η Μύγα του Ντέβιντ Κρόνεμπεργκ. Ο επιστήμονας δεν φοβάται να κάνει πειράματα και στον ίδιο τον εαυτό του, παραβλέποντας όμως την μύγα που είχε τρυπώσει στο μηχάνημα του. Η ραγδαία γενετική μετάλλαξη που θα υποστεί θα τον μετατρέψει τελικά σε τέρας, αφού πρώτα όμως του προσδώσει κάποια από τα χαρακτηριστικά του εντόμου, όπως το να κάθεται άνετα ανάποδα στο ταβάνι.

the fly 000

Interview with a Vampire: The Vampire Chronicles (1994)

Στην πιο γεμάτη μεγάλα ονόματα (Τομ Κρουζ, Μπραντ Πιτ, Αντόνιο Παντέρας, Κρίστιαν Σλέιτερ, Θάντι Νιούτον, Κρίστεν Νταντς) ταινία βρικολάκων, το Συνέντευξη με ένα Βρικόλακα, υπάρχει μια αντίστοιχη σκηνή. Ο σκηνοθέτης Νιλ Τζόρνταν εμπνεύστηκε από το χορευτικό του Φρεντ Αστέρ στο Royal Wedding και δημιούργησε την σκηνή του σαρδόνιου βαλς του Σαντιάγκο. Ο βρικόλακας της παντομίμας επιδεικνύει το ταλέντο του στον νεαρό βρικόλακα (Μπράντ Πιτ), μέχρι να τους διακόψει ο Αντόνιο Παντέρας.

Τηλεοπτικά Σκετς

Αρκετά συχνές είναι και οι τηλεοπτικές εφαρμογές της τεχνικής. Τα πιο γνωστά είναι τα Tilted Room σκετς του Σον Μικάλεφ, όπως αυτό του μεθυσμένου άντρα που γυρίζει σπίτι ή το κελάρι με τα κρασιά. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε και έναν δεύτερο ηθοποιό (την γυναίκα του) που είναι σταθερή, ξαπλωμένη στον καναπέ, κάνοντας το σκετς να φαίνεται ακόμα πιο σουρεαλιστικό. Στην πραγματικότητα είναι αυτή που βρίσκεται υπό γωνία και όχι ο πρωταγωνιστής.

Δεν είναι όλα Rotating Rooms 

Nα σημειώσουμε εδώ ότι με την εξέλιξη των εφέ και των προγραμμάτων επεξεργασίας του μοντάζ δεν χρησιμοποιούνται πάντοτε περιστρεφόμενα δωμάτια για να γυριστούν σκηνές που άνθρωποι ίπτανται ή περπατούν στα ταβάνια, όπως για παράδειγμα στον Εξορκιστή. Στο παρακάτω σύντομο βίντεο από τον Εξορκιστή III η δαιμονισμένη γριούλα που μπουσουλάει στην οροφή μπορεί πολύ εύκολα να μεταφερθεί με τη χρήση υπολογιστή.

Spinning Rooms: Η μετεξέλιξη του Nolan

inception rotating scene 000

Inception (2013)

Μήνες ολόκληρους χρειάστηκε το -αποτελούμενο από κοντά πεντακόσια άτομα- συνεργείο του Κρίστοφερ Νόλαν να κατασκευάσει την αλληλουχία δωματίων που αποτελούσαν τον διάδρομο στον οποίο έλαβε χώρα η περιβόητη ιπτάμενη σκηνή δράσης, με πρωταγωνιστή τον Τζόσεφ Γκόρντον Λέβιτ. Η κατασκευή αποτελούμενη από πολλά σιδερένια δαχτυλίδια, που το καθένα από αυτά περιστρεφόταν από ηλεκτρικό μοτέρ. Παρ’ όλη την δυσκολία και την επικινδυνότητα της σκηνής ο ηθοποιός επέμεινε να την γυρίσει ο ίδιος. Το παρακάτω βίντεο αποκαλύπτει την κατασκευή.

Σειρά σας: Κάντε το κι εσείς

Justin Fredrick Clark και η ομάδα του μας δείχνουν στο παρακάτω 7 λεπτο βίντεο πόσο εύκολα, αλλά και γρήγορα κατάφεραν να φτιάξουν το δικό τους περιστρεφόμενο δωμάτιο, με κόστος κάτω των $ 350 σε λιγότερο από μια εβδομάδα:

Αντώνης Γκούμας

Θα μπορούσε να ζήσει εξίσου ευχάριστα στη Μέση Γη όσο στη Metropolis, από τα πιο ρεαλιστικά πλάνα στα πιο σουρεαλιστικά συννεφάκια. Μπαίνοντας στις αίθουσες παθιάζεται αμετανόητα κάθε φορά που σβήνουν τα φώτα. Στα Φεστιβάλ που καλύπτει αντί για τις πολυαναμενόμενες ταινίες προτιμά να ανακαλύπτει άγνωστα μικρά διαμαντάκια που ίσως να μην δούμε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Συνήθως καλοπροαίρετος, προσέξτε, όμως, όταν κραδαίνει το «τσεκούρι» του.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *