Home Cinema

Running with the Devil

Ο “παρεξηγημένος” Νίκολας Κέιτζ, ο “καρατερίστας” Λόρενς Φίσμπερν, ο Άνταμ Γκόλμπεργκ, ο αγαπημένος Μπάρι Πέπερ, αλλά και η Νατάλια Ρέγιες -που συναντάμε αυτή τη βδομάδα και στις κινηματογραφικές αίθουσες με τη συμμετοχή της στο Εξολοθρευτής: Σκοτεινό Πεπρωμένο (Terminator:Dark Fate), πρωταγωνιστούν στην ταινία του Τζέισον Κάμπελ «Running with the Devil».

Ο Κάμπελ -κατά βάση ηθοποιός, εδώ αναλαμβάνει σκηνοθεσία και σενάριο, ενώ ως τώρα είχε μόνο συνυπογράψει τη σκηνοθεσία σε μια άλλη ταινία, παρά την απειρία του όμως έχει ένα αβαντάζ εδώ, καθώς υπηρέτησε στις αμερικάνικες ειδικές δυνάμεις ενώ είχε συνεργαστεί και με τη δίωξη ναρκωτικών στην Κολομβία. Το Running with the Devil προβλήθηκε στις ΗΠΑ στις 20 Σεπτεμβρίου και από 4 Νοεμβρίου ξεκινά να είναι διαθέσιμο σε VOD για Digital Download σε UK και συνεργαζόμενα δίκτυα, από την Strike Media, η οποία μας έδωσε τη δυνατότητα να το δούμε λίγο νωρίτερα για σας μιλήσουμε για αυτό.

Αυτό που προσπάθησε ο Κάμπελ να κάνει στην ταινία του ήταν να προσδώσει ρεαλισμό και πειστικότητα, αντλώντας έμπνευση και από τις δικές του εμπειρίες, αλλά παράλληλα να έχει η ταινία του ένταση και δράση, ώστε να εξυπηρετεί τις ανάγκες του είδους της περιπέτειας, το οποίο μιλά με τους δικούς του κινηματογραφικούς όρους.

Όλοι οι χαρακτήρες του αποτελούν μέρος ή αν θέλετε, διαφορετικά στάδια της αλυσίδας της διακίνησης. Με άλλα λόγια, αποτελούν μέρος του προβλήματος και μοιράζονται την ευθύνη στη διαιώνιση του προβλήματος, -που μπορεί να είναι κάτι παράνομο ή ανήθικο, για αυτούς όμως αποτελεί καθημερινότητα. Η παραοικονομία ως γνωστό είναι ένα αγκάθι που τρέφει πολλές οικογένειες. Φυσικά, το ασύμμετρο bodycount σωρρεύεται αναλόγως, καθώς σε κάθε στάδιο η τιμή του κιλού της κοκαΐνης υπερδιπλασιάζεται.

O Κάμπελ κάνει μια τίμια σπονδυλωτή ταινία, αμφιταλαντευόμενος ανάμεσα σε ρεαλισμό και περιπέτεια, αν και προς το τέλος, μιας που έχουμε να κάνουμε με μυθοπλασία, αφήνει να βγει ο καουμπόης από μέσα του κι αποδίδει τη δική του λασπωμένη δικαιοσύνη.

Αντώνης Γκούμας

Θα μπορούσε να ζήσει εξίσου ευχάριστα στη Μέση Γη όσο στη Metropolis, από τα πιο ρεαλιστικά πλάνα στα πιο σουρεαλιστικά συννεφάκια. Μπαίνοντας στις αίθουσες παθιάζεται αμετανόητα κάθε φορά που σβήνουν τα φώτα. Στα Φεστιβάλ που καλύπτει αντί για τις πολυαναμενόμενες ταινίες προτιμά να ανακαλύπτει άγνωστα μικρά διαμαντάκια που ίσως να μην δούμε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Συνήθως καλοπροαίρετος, προσέξτε, όμως, όταν κραδαίνει το «τσεκούρι» του.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *