ΜΗΧΑΝΗ ΠΡΟΒΟΛΗΣ

Σαββατιάτικες προβολές: The Right Stuff (1983)

Με αφορμή το Gravity του Αλφόνσο Κουαρόν σκεφτόμουν πόσες καλές ταινίες με ήρωες αστροναύτες έχουμε δει στο Χόλιγουντ. Η απάντηση είναι: όχι πολλές. Μπορώ να σκεφτώ το Moon, την Οδύσσεια του Διαστήματος (που δεν είναι ακριβώς με αστροναύτες), το Σολάρις… Αλλά πόσες ακόμα;

Για αυτή τη σαββατιάτικη προβολή επέλεξα το The Right Stuff. Πρόκειται για την ταινία του 1983 του Φίλιπ Κάουφμαν (Χένρι και Τζουν), η οποία επικεντρώνεται στην αποστολή Mercury 7 των Αμερικανών.

Η ταινία διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1960. Οι Ρώσοι έχουν καταφέρει να θέσουν σε τροχιά έναν επανδρωμένο πύραυλο -με τον Γιούρι Γκαγκάριν- και οι Αμερικανοί αποφασίζουν να μη μείνουν πίσω και ξεκινούν το πρόγραμμα Ερμής.

Επτά πιλότοι δοκιμών θα επιλεγούν ως οι πρώτοι αμερικανοί αστροναύτες. Με ένα πρωτόγονο για τα σημερινά δεδομένα σκάφος θα εγκαταλείψουν τη γη. Η ταινία περιλαμβάνει τις πρώτες προσπάθειες να είναι έτοιμο το σκάφος, να αποκτήσουν οι πιλότοι την εμπειρία, καθώς και τις δύσκολες αποφάσεις τις οποίες καλείται να λάβει ένας αστροναύτης και η οικογένειά του.

Οι μάτσο χαρακτήρες της ταινίας θυμίζουν ήρωες ταινιών γουέστερν. Άνδρες ηθικοί που κινδυνεύουν και έχουν να αντιμετωπίσουν τις μικροπολιτικές που αφήνουν ακόμα και την απεραντοσύνη του διαστήματος.

Το μεγάλο ατού της ταινίας είναι οι ερμηνείες.  Σαμ Σέπαρντ, Σκοτ Γκλεν, Εντ Χάρις, Ντένις Κουέιντ πρωταγωνιστούν και εντυπωσιάζουν. Όλοι θα γίνονταν σταρ και εξακολουθούμε κάποιους από αυτούς να τους βλέπουμε σε πρώτους ή δεύτερους ρόλους.

Η τρίωρη ταινία του Κάουφμαν βασίζεται σε ένα μπεστ σέλερ του Τομ Γουλφ, καθώς και στην πραγματική ιστορία του Τσακ Γιέγκερ, του Αμερικανού πιλότου που έσπασε πρώτος το φράγμα του ήχου.

Τότε αυτή η ταινία ήταν μία από εκείνες που έβαλε το καρφί στο «φέρετρο» της εταιρείας Ladd Company, καθώς υπήρξε τεράστια εισπρακτική αποτυχία.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *