Σαββατιάτικες προβολές: Nashville

Εν έτει 1975, ο Ρόμπερτ Άλτμαν δημιούργησε μία από τις γνωστότερες και σημαντικότερες ταινίες του. Στο Νάσβιλ, στη διάρκεια ενός μουσικού Φεστιβάλ κάντρι-γουέστερν μουσικής, η κάμερα του σκηνοθέτη ακολουθεί 24 πρόσωπα. Επίκεντρο της κάντρι και γουέστερν μουσικής, το Νάσβιλ συγκεντρώνει διαφόρους τύπους Αμερικανών.

Με την οξυδερκή ματιά του, ο Άλτμαν -με φόντο τις προεδρικές εκλογές, λίγο μετά το πόλεμο του Βιετνάμ και το σκάνδαλο Watergate- κάνει ένα σχόλιο για την αμερικανική κοινωνία, τη βιομηχανία του θεάματος και την πολιτική στις ΗΠΑ.

Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, αστέρια της μουσικής και επίδοξοι σταρ -καθώς και οι μάνατζέρ τους και οι φαν τους- αποτελούν μερικά μόνο από τα πρόσωπα, στα οποία στρέφει την κάμερά του ο Ρ.Άλτμαν.

Η ταινία αναφέρεται στη μουσική, στην πολιτική, στις ελπίδες που διέψευσε ο πόλεμος του Βιετνάμ και το σκάνδαλο του Γουοτεργκέιτ. Είναι και μια ιστορία για τον έρωτα. Αλλά, όπως έγραψε κάποτε ο κριτικός κινηματογράφου Ρότζερ Έμπερτ «Πάνω από οτιδήποτε άλλο, είναι ένα τρυφερό ποίημα στους τραυματισμένους και στους θλιμμένους».

* Το θυμηθήκαμε με αφορμή την είδηση του θανάτου της Κάρεν Μπλακ. Προσέξτε την. Είναι υπέροχη