Σαββατιάτικες προβολές: Μετρόπολις (1927)
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο σκηνοθέτης Νιλ Μπλοκάμπ (Elysium) δήλωσε ότι μπορεί κανείς να βρει κοινά στοιχεία με το Metropolis (1927) του Φριτς Λανγκ.
Το αριστούργημα του Λανγκ μιλά για μία μελλοντική κοινωνία όπου η πόλη Μητρόπολη αποτελεί «στολίδι» του σύγχρονου κόσμου. Παράδειγμα υψηλής τεχνολογίας, καμάρι μοντέρνας αρχιτεκτονικής, με εντυπωσιακά πανύψηλα κτήρια, εναέρια κυκλοφορία, πλούτο, διασκέδαση -ένας εξελιγμένος παράδεισος που απολαμβάνουν οι λίγο. Κυβερνήτης όλου αυτού είναι ο Τζο Φρέντερσεν, που διοικεί την πόλη από το τεράστιο γραφείο του στην κορυφή ενός ουρανοξύστη. Αυτή η πανέμορφη ουτοπία όμως δεν κινείται μόνη της. Είναι ένας καλο-λαδωμένος μηχανισμός, που λειτουργεί νύχτα-μέρα από τον εξαντλητικό κόπο και μόχθο των εργατών, καθώς στα έγκατα της γης, κάτω από την πόλη με την έντονη ζωή, βρίσκονται στρατιές εργατών που ζουν και χειρίζονται τις μηχανές, ώστε όλα να λειτουργούν ρολόι στην επιφάνεια της γης. Κάθε μέρα, οι εργάτες εξουθενωμένοι από την σκληρή δουλειά επιστρέφουν στα ταπεινά σπίτια τους και στις οικογένειές τους, μόνο και μόνο για να ξεκινήσει η επόμενη βάρδια με άλλους εργάτες… Όμως, αυτή η κατάσταση, με τους αστούς να χαίρονται τη ζωή που τους προσφέρει ο μόχθος των εργατών, σύντομα θα αλλάξει, όταν ο γιος του Φρέντερσεν, ο Φρέντερ, που ζει μια ξένοιαστη ζωή γεμάτη γλέντια, γνωρίζει κατά τύχη την όμορφη Μαρία, κόρη ενός εργάτη. Ο Φρέντερ ερωτεύεται κεραυνοβόλα την αγνή Μαρία, την ακολουθεί στην πόλη των εργατών και συγκλονίζεται όταν ανακαλύπτει ότι η δική του ευτυχία στηρίζεται στον κόπο ενός ολόκληρου κόσμου, που δεν γνώριζε καν ότι υπάρχει. Όταν ο πατέρας του, όμως, βλέπει την επιρροή της Μαρίας στους εργάτες και ότι ο Φρέντερ θέλει να φέρει δικαιοσύνη, αποφασίζει να δώσει ένα μάθημα στους εργάτες, για να μην τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι…
Έχοντας επηρεάσει δεκάδες ταινίες από τότε που κυκλοφόρησε, η ταινία του Λανγκ δεν είναι περίεργο που απετέλεσε πηγή έμπνευσης και για τον σκηνοθέτη του Elysium. Το Blade Runner, το Brazil, το SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα και το Star Wars (θυμηθείτε πόσο μοιάζει ο C-3PO με το ρομπότ Μαρία), όλα αποτίουν σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό φόρο τιμής στην ταινία του Φριτς Λανγκ. Δεν θεωρείται άδικα μία από τις επιδράστικοτερες ταινίες στην ιστορία του σινεμά.
Το κόστος της ταινίας ανέρχεται περίπου στα επτά εκατομμύρια μάρκα, ποσό υπέρογκο για την εποχή, και θεωρείται ότι κατά το γύρισμά του ο Φριτς Λανγκ είχε αναλογικά τη μεγαλύτερη δημιουργική ελευθερία, από κάθε άλλο σκηνοθέτη.
