Σαββατιάτικες προβολές: Σολάρις (1972)

Με τον Κρίστοφερ Νόλαν να επιχειρεί τη δική του αναζήτηση για τη φύση του ανθρώπου, μέσω ενός ταξιδιού στο διάστημα, οι Cinεπιβάτες επιστρέφουν σε ένα από τα απόλυτα κινηματογραφικά διαστημικά ταξίδια: Το Solaris του Αντρέι Ταρκόφσκι μιλά για την διαδικασία της μνήμης και το εφήμερό της, για τη μοναξιά και τον θάνατο, καθώς και για τον έρωτα.

Είναι ίσως ο θαυμασμός και ο τρόμος του ανθρώπου μπροστά σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από τον ίδιο που τον κάνει να αναρωτιέται για ευρύτερα ζητήματα που αφορούν τη φύση του;  Για τα όριά του, για το τι είναι αυτό που τον κάνει αυτό που είναι. Η απεραντοσύνη του σύμπαντος αποκαλύπτει τις πιο μύχιες σκέψεις του ανθρώπου και τους πιο ζοφερούς φόβους του.

Θέλοντας να δώσει μία απάντηση στις «χαζές» -όπως τις θεωρούσε- αμερικάνικες ταινίες επιστημονικής φαντασίας, ο Ταρκόφσκι μεταφέρει στο σινεμά το μυθιστόρημα του Στάνισλαβ Λεμ. Στον ίδιο τον Λεμ δεν άρεσε η ταινία, η οποία απομακρυνόταν αρκετά από το όραμά του. Παρ’ όλο που δεν είχε την «ευχή» του συγγραφέα, ο Ταρκόφσκι έκανε μία ταινία που χρησιμοποιεί ως όχημα την επιστημονική φαντασία για να μιλήσει για βαθύτερα ζητήματα που απασχολούν το ανθρώπινο είδος. Και στην πορεία να αποδείξει ότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι που μπορούν να μας κάνουν να αγαπήσουμε μία ταινία επιστημονικής φαντασίας.

* Δείτε τα δύο μέρη της ταινίας. Μπορείτε να επιλέξετε αγγλικούς υπότιτλους στο κάτω μέρος του βίντεο