"Saw": Σε έχω δεί κάπου κάπου σε ξέρω…

Σε είδα μία, σε είδα δύο, τρεις, τέσσερις, νομίζω και πέντε-έχω χάσει τον λογαριασμό πια. Αλλά βρε κύρ Jigsaw μου νισάφι πια… Και το λέω εγώ που είμαι φαν του είδους. Φαντάσου…

Το φαινόμενο «Saw», έκανε την εμφάνισή του το 2004 και σάρωσε τα ταμεία παγκοσμίως. Βασισμένο-κατά τη γνώμη μου-σε μια πολύ έξυπνη ιδέα απέκτησε φανατικούς θαυμαστές σε όλο τον κόσμο.

Ο καρκινοπαθής και σχιζοφρενής Jigsaw αποφασίζει λίγο πριν το θάνατό του, να … «καθαρίσει» τον κόσμο από οτιδήποτε σάπιο κυκλοφορεί. Στήνει παιχνίδια θανάτου και ο νικητής-σπάνια υπάρχει-είναι αυτός που θα καταφέρει να ζήσει εις βάρος τις περισσότερες φορές κάποιου άλλου.

“Do you want to play a game;” ρωτά τους παίκτες του ο Jigsaw και εκείνοι θέλοντας και μη παίζουν το παιχνίδι του μέχρι θανάτου.

Η πρώτη ταινία με δύο άνδρες να ξυπνούν κλειδωμένοι σε ένα μπάνιο βιομηχανικού κτιρίου με ένα πτώμα δίπλα τους είναι μακράν η καλύτερη της σειράς των “Saw” με ένα πολύ ευρηματικό φινάλε.

Από τη δεύτερη και μετά τα πράγματα αλλάζουν. Ο Jigsaw πεθαίνει, αποκτά ένα σωρό διαδόχους που συνεχίζουν το αιματοβαμμένο έργο του και ούτω καθεξής. Βλέποντας τη μία, ξεχνάς τι έγινε στην προηγούμενη. Τα πρόσωπα αλλάζουν, το πνεύμα του Jigsaw πλανάται, το αίμα ρέει και πάει λέγοντας…

Πιστεύω ότι το ωραίο πρέπει να κρατάει λίγο. Και ο Jigsaw το παράκανε. Οι δημιουργοί της ταινίας τράβηξαν την ιδέα τους από τα μαλλιά και την έσυραν μέχρι που την ξεμάλλιασαν εντελώς…

Κάπου διάβασα ότι το παραλήρημα του Jigsaw θα σταματήσει στο Saw 8. Δεν ξέρω αν ισχύει.. Εγώ σταμάτησα, στο 5 θαρρώ. Και πολύ άντεξα…

                                                                                                                                                          Oldboy