Size does(n’t) matter (μικρό είναι το μάτι σου)
Μη πάει το μυαλό σας στο πονηρό. Ο τίτλος παραπέμπει στο τι θα έλεγε η τηλεόρασή σας αν είχε στόμα και μιλούσε. Πάνε οι εποχές που καθόμασταν μπροστά στη μικρή οθόνη γιατί δεν είχαμε τι άλλο να κάνουμε.
Τώρα καθόμαστε για να δούμε το νέο επεισόδιο Lost, 24, Νοικοκυρών σε απόγνωση, Gray’s Anatomy..
Κι αυτό γιατί σε 45 μόλις λεπτά πολλές αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές καταφέρνουν και συγκεντρώνουν όλη την αγωνία, το πάθος, τη δράση, το μυστήριο, το γέλιο που λείπει από πολλές κινηματογραφικές παραγωγές.
Το 24, για παράδειγμα, άλλαξε τον τρόπο που γυρίζονται οι ταινίες. Μετά το Lost του Τζ.Τζ.Αμπραμς το σινεμά φαντασίας δε θα είναι πια το ίδιο. Εκατομμύρια άνθρωποι παρακολούθησαν τις περιπέτειες του Σκόφιλντ στο Prison Break. Τα CSI έφεραν στο επίκεντρο τη διαδικασία εξιχνίασης ενός εγκλήματος, την ώρα που ιατρικές σειρές κατέκλυζαν την οθόνη της τηλεόρασής μας.
Γυρισμένες για τους σκεπτόμενους θεατές της νέας χιλιετίας οι τηλεοπτικές σειρές έφεραν στο προσκήνιο νέα πρόσωπα και πρωταγωνιστές, καθόρισαν τον τρόπο που παρακολουθούμε τηλεόραση και σινεμά, μας έκαναν πιο απαιτητικούς.
Εφόσον ένα επεισόδιο του 24 μπορεί να είναι από μόνο του ολόκληρη κινηματογραφική ταινία, για ποιο λόγο να πάει κανείς σινεμά εάν δεν είναι να δει μια εξαιρετική περιπέτεια;
Κι ενώ πολλοί ηθοποιοί περνούν από την τηλεόραση στο σινεμά (με μικρή ή μεγαλύτερη επιτυχία), υπάρχει και η αντίθετη πορεία: όλο και περισσότεροι διάσημοι κινηματογραφικοί ηθοποιοί στρέφονται στην μικρή οθόνη για να ανανεώσουν την καριέρα τους. Ο Γκάμπριελ Μπερν στο In Treatment, η Αννα Πάκουιν στο True Blood, ο Κίφερ Σάδερλαντ στο 24 αποτελούν μερικά μόνο παραδείγματα.
Όταν τον Μάιο το Lost ολοκληρωθεί, ακόμα και αυτοί που δεν το ξέρουν θα το καταλάβουν: η τηλεόραση είναι το νέο σινεμά.
Πόσο δίκιο έχεις! Βλέπεις κάποιες σειρές και μένεις με το στόμα ανοιχτό… Έχει αλλάξει η τηλεόραση είναι γεγονός και πλέον βλέπουμε μεγάλες ερμηνείες, αξιόλογες σκηνοθεσίες και τόσο καλές και τίμιες δουλειές!
Το θέμα είναι πως μπήκαμε στη νέα δεκαετία και οι καλές σειρές τελειώνουν ενώ δεν βλέπω να τις αντικαθιστούν καν ισάξιες. Από τις τελευταίες που βγήκαν, τρεις κωμωδιούλες έχω ξεχωρίσει(που δεν είναι τίποτα φοβερό), μία κοινωνική και μία επιστημονικής φαντασίας που το παλεύει κάπως!
Το Flash Forward μόνο κακόγουστο αστείο μπορώ να το θεωρήσω… Τη δεκαετία που έφυγε ζήσαμε τεράστιες τηλεοπτικές στιγμές. Κλάψαμε, ανατριχιάσαμε, γελάσαμε… Ελπίζω σε αντάξια συνέχεια αλλά δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξη! Ευτυχώς έχω κάποιες πολύ καλές ακόμη που δεν έχω δει 🙂
Αααχ… με χτυπάς στα 2 πιο αδύναμα τηλεοπτικά σημεία μου!!! 😛 Πόσο επηρεασμένο ήταν το Taken απ΄το 24; Απαγωγή της κόρης Kim και ο πρωταγωνιστής έπρεπε να τη σώσει μέσα σε λίγες ώρες…!!! Πάρα πολύ καλή ταινία-δράσης, αλλά την 24σάρα δεν την έφτασε σε καμία περίπτωση.
Επίσης και το Spartan ήταν αρκετά επηρεασμένο απ΄το 24…
Μονο Prison break ειδα, και απ΄αυτο μονο τους 2 κυκλους, αν θυμαμαι καλα. Γιατι ο τριτος μου φαινεται πως ήταν τύπου "επιασε η συνταγη με το τεκνό που ειναι ασσος στις αποδρασεις, let's do it again". Εχεις δικιο ως προς την ποιοτητα. Αλλα εγω γιατι ανατριχιασα με την τελευταια σου ατακα; Αντιδοτο: μου ειπαν, γιατι ακομη δεν αξιωθηκα, πως το Νησι των Καταραμενων ειναι Φ-Α-Ν-Τ-Α-Σ-Τ-Ι-Κ-Ο. Και φυσικα εχει μυστικο που θα σου ξεκολλησει τα μαλλια απ ΄το κεφαλι.
@ Annie Hall Ναι έχεις δίκιο αλλά έχω εμπιστοσύνη.. κάτι πάλι θα βρεθεί να τραβήξει την προσοχή μας!
@ bauer24 Συμφωνώ απολύτως! Πολλές φορές βλέπω περιπέτειες και σκέφτομαι ότι δεν πιάνουν μία μπροστά σε ένα επεισόδιο Lost ή Prison Break (seasons 1 και 2).
@ auburn Kate Νομίζω ότι είμαστε προκατειλημένοι απέναντι στην τηλεόραση. Αλλωστε, δεν είναι το μέσο αλλά το μήνυμα, έτσι δε λένε. Νησί καταραμένων θα δω όπως και δήποτε.
Τάιλερ