Skyfall: όχι και η καλύτερη ταινία Μποντ!

Ένα σχεδόν μήνα μετά την επίσημη πρεμιέρα της τελευταίας ταινίας του James Bond το Skyfall την είδα. Για να μπω στην αίθουσα υπέστη μια ολιγόωρη ταλαιπωρία λόγω μποτιλιαρίσματος λόγω βροχής αλλά…όπως είπα θα την έβλεπα όποια ώρα και αν έφτανα τελικά.

Είχα ακούσει τόσα πολλά λόγια όπως «η καλύτερη ταινία με τον Μποντ». Όταν αποχωρούσα από την αίθουσα μετά τους τίτλους τέλους αναρωτιόμουν αν είδα την ίδια ταινία με αυτούς που είχαν γράψει αυτά τα λόγια. Έχω δει όλες τις ταινίες με τον Μποντ και θα έλεγα πως έχω δει και καλύτερες.

Πιστεύω ότι ήταν μια μέτρια ποιοτικά ταινία που απλά ήθελε να μας οδηγήσει σε μια μεταβατική περίοδο καθώς πολλοί παραδοσιακοί χαρακτήρες πλέον θα έχουν άλλα πρόσωπα αλλά και…ηλικία. Ο πράκτορας 007 σβήνει το παρελθόν του και μπαίνει σε νέα εποχή.

Οι σκηνές με περιπέτεια ήταν όσες και οι σκηνές με ανθρώπινο χαρακτήρα. Και κάτι ακόμα. Πριν πολλά πολλά χρόνια ο George Lazenby υποδύθηκε μια και μόνη φορά τον θρυλικό πράκτορα 007. Λέγεται λοιπόν πως σε μια σκηνή ο Λάζεμπι δάκρυσε και ο σκηνοθέτης Πίτερ Χαντ ξαναγύρισε τη σκηνή, γιατί όπως είπε χαρακτηριστικά “ο Μποντ δεν κλαίει”…Και όμως κλαίει εν έτη 2012! Αν όχι φανερά, τουλάχιστον έτσι δείχνει.

Επίσης, η εμφάνιση του Μπαρδέμ στο ρόλο του «κακού» με απογοήτευσε. Τον περίμενα πιο…σκληρό. Πιο αδίστακτο.

Σε γενικές γραμμές η ταινία ήταν καλή. Δεν μετάνιωσα για τα χρήματα που έδωσα. Αλλά κάτι άλλο περίμενα να δω. Με απογοήτευσε το τελικό αποτέλεσμα

ΥΓ… Το καλύτερο μέρος της ταινίας ίσως να ήταν το καταπληκτικό τραγούδι της Adele στους τίτλους της αρχής.

Διονύσης Β.