Αφιερώματα

Skyfall: Sam Mendes ο εμπορικός;

Τον Σαμ Μέντες γνώρισε από κοντά το ελληνικό κοινό όταν το καλοκαίρι του 2011 ο σκηνοθέτης ανέβασε στην Επίδαυρο τον Κέβιν Σπέισι και μαζί του τον “Ριχάρδο τον ΙΙΙ”. Έτσι είχαμε τη δυνατότητα να δούμε και τις ικανότητες του ως θεατρικό σκηνοθέτη, που είναι η κύρια ασχολία του όταν δε γυρίζει ταινίες. Τώρα θα μου πείτε πόσο δύσκολο είναι να σκηνοθετήσεις Κέβιν Σπέισι; Πάντως, για του χρόνου ακούγεται ότι ετοιμάζει τον “Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας” σε μιούζικαλ. Αυτό φίλε Σαμ δε το βλέπω να πάει Επίδαυρο!

Μνεία σε Σαμ Μέντες:

Αναρωτηθήκατε καθόλου τι έκανε ο σκηνοθέτης του Skyfall πριν γυρίσει Τζέιμς Μπόντ;

O Sam Mendes το 1999 εντυπωσίασε τα πλήθη με το American Beauty μια ταινία που πέρασε πλέον στα “classic” δημιουργήματα και αποτελεί σημείο αναφοράς για τα περισσότερα σεμινάρια σκηνοθεσίας. Οι περισσότεροι την έχουμε στη λίστα με τις 10 αγαπημένες μας, ενώ θεωρείται ταινία σταθμός για τη middle-age crisis και την σύγχρονη κρίση στο θεσμό της οικογένειας. Αυτό του τον προσωπικό θρίαμβο όμως δεν βιάστηκε να τον κυνηγήσει και να πλακωθεί στην παραγωγή ταινιών. Τρία χρόνια μετά, το 2002 παρουσίασε το Road to Perdition (ο δρόμος της απώλειας) μετρώντας τη δύναμη στη σχέση πατέρα και γιου αποσπώντας εξίσου καλές κριτικές. Οι δυο επόμενες ταινίες του, Jarhead (2005) που μετράει την τρέλα του πολέμου και Revolutionary Road (2008) -ή, πως μια φαινομενικά τέλεια σχέση μπορεί να γίνει κομμάτια- κι οι δυο διατήρησαν την εσωτερική τους ποιότητα αλλά έλαβαν αντιφατικά σχόλια από τους θεατές, άλλοι τα λάτρεψαν, άλλοι τα μίσησαν. Ένα χρόνο μετά, το 2009 επιστρέφει με το Away We Go, ένα μυστικιστικό road-trip στην πηγή της πραγματικής αγάπης. Βλέπουμε ότι ο σκηνοθέτης δε διστάζει να βασίσει ταινίες του σε best-selling novels ή αληθινές ιστορίες και να ντύσει τους κεντρικούς του χαρακτήρες με ερμηνευτικό βάθος, ακόμα και σε δεύτερους ή τρίτους ρόλους.

Επίσης, είναι από τους λίγους σκηνοθέτες που έχω δει να έχουν συγκεντρώσει τόσο υψηλή βαθμολογία στο imdb σε όλες τους τις δημιουργίες, με τη χαμηλότερη να είναι αυτή τη στιγμή στο 7,1!

Αναλυτικότερα, αυτή τη στιγμή (10/12/12) η σειρά κατάταξης είναι: American Beauty 8.5, Skyfall 8.1, Road to Perdition 7.8, Revolutionary Road 7.4,  Away We Go  7.1 και Jarhead 7.1.

Και μετά από όλα αυτά αποφασίζει να γυρίσει 007, τον ορισμό της εμπορικής επιτυχίας, μια ταινία που θεωρητικά δε χρειάζεται προσπάθεια, αφού πουλάει από μόνη της!

Τουλάχιστον φέρνει μαζί του όλα τα καλά στοιχεία που έχει και τα χρησιμοποιεί σαν εργαλεία για να τονώσει την ταινία του. Πολλοί είπαν ότι αυτός ο Τζέιμς Μπόντ είναι μια καταπληκτική περιπέτεια αλλά δεν είναι Μπόντ. Ο ήρωας συχνά λερώνει το ατσαλάκωτο προφίλ του, ενώ αφήνει τα σμόκιν για ένα δερμάτινο αλά Steve McQueen στη Μεγάλη Απόδραση (1963). Ο “τσογλαναράς με τη yamaha” όπου χρειάζεται είναι gentleman! Νομίζω ότι έχει κρατήσει όλα αυτά που θεωρούσε ότι έπρεπε και έχει βάλει τα “δικά” του όπου μπορούσε. Εμένα προσωπικά δε με ενόχλησε αυτό. Απλά νομίζω ότι ήθελε να τεστάρει τον εαυτό του και σε απαιτητικές σκηνές συνεχόμενης δράσης μιας που εξασφάλισε και το υψηλό budget της ταινίας και νομίζω τα πήγε καλά. Τώρα από και μπρος μένει να δούμε αν θα δούμε σαφή στροφή προς το απλά εμπορικό ή θα επιμείνει στο επιτηδευμένο εμπορικό στιλ του. Πάντως αν διαβάζετε cinepivates θα ξέρετε ότι λέγεται ότι έχει ήδη έτοιμο το σενάριο για τον επόμενο 007!

Διαβάστε επίσης:  Σίκουελ του Skyfall ετοιμάζει ο Σαμ Μέντες;
Διαβάστε επίσης: Skyfall: Javier Bardem Vs Daniel Craig
Διαβάστε επίσης:  Η πιο εμπορική ταινία όλων των εποχών στη Βρετανία
Διαβάστε επίσης: Κριτική, James Bond είδες; – Skyfall όπως λέμε James Bond
Διαβάστε επίσης: Θα είναι ο επόμενος Τζέιμς Μποντ μαύρος;

Αντώνης Γκούμας

Θα μπορούσε να ζήσει εξίσου ευχάριστα στη Μέση Γη όσο στη Metropolis, από τα πιο ρεαλιστικά πλάνα στα πιο σουρεαλιστικά συννεφάκια. Μπαίνοντας στις αίθουσες παθιάζεται αμετανόητα κάθε φορά που σβήνουν τα φώτα. Στα Φεστιβάλ που καλύπτει αντί για τις πολυαναμενόμενες ταινίες προτιμά να ανακαλύπτει άγνωστα μικρά διαμαντάκια που ίσως να μην δούμε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Συνήθως καλοπροαίρετος, προσέξτε, όμως, όταν κραδαίνει το «τσεκούρι» του.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *