Σοφία (Sofia)

Στο Μαρόκο, η νεαρή Σοφία πηγαίνει εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Στις πιέσεις της ξαδέλφης της για το εάν είναι έγκυος, εκείνη απαντά αρνητικά. Τελικά αποδεικνύεται ότι είναι και γεννά ένα μωρό εκτός γάμου -κρυφά από τους γονείς της-, παραβιάζοντας τον νόμο που ορίζει ότι πρέπει ένα νεογέννητο να αναγνωρίζεται και από τους δύο γονείς. Η Σοφία καλείται να βρει τρόπο να παντρευτεί τον πατέρα, έναν αν και εκείνος διατείνεται ότι δεν είναι ο πατέρας του παιδιού. Η οικογένειά της -και κυρίως η ισχυρή θεία της- θα προσπαθήσουν να πείσουν τον γαμπρό ότι η ένωση αυτή είναι προς το συμφέρον της.

Δυνατό δράμα χαρακτήρων που επικρίνει την υποκριτική στάση της κοινωνίας του Μαρόκου. Η θεωρούμενη ως ανοιχτόμυαλη θεία, θα ταχθεί από τους πρώτους υπέρ της παράδοσης, ενώ το περιβάλλον της νεαρής κοπέλας θα πιέσει για μια φαινομενική ασφάλεια έναντι της διαφαινόμενης «ντροπής» που θα αποτελούσε η αδυναμία της να «αποκατασταθεί».

Η ταινία προβλήθηκε στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα όπου κέρδισε βραβείο σεναρίου και σε στιγμές η σκιαγράφηση των χαρακτήρων θυμίζει τις ταινίες του Ιρανού Ασγκάρ Φαραντί, ο οποίος φέρνει και αυτός σε σύγκρουση τις προσωπικές επιθυμίες με τα κοινωνικά πρέπει.

Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που η σκηνοθέτις Μέριεμ Μπενμπαρέκ προσεγγίζει τους χαρακτήρες της και ειδικά τη Σοφία. Πρόκειται για ένα κορίτσι που δείχνει ταυτόχρονα ρομαντισμό και κυνισμό και η πρωταγωνίστρια Μάχα Αλέμι είναι εξαιρετική, καθώς καταφέρνει να αποτυπώσει λεπτές εκφράσεις, δίνοντας στον θεατή να καταλάβει τις βαθύτερες σκέψεις και επιθυμίες της μόνο με ένα βλέμμα ή με μια κίνηση.

Υπέροχη και η σκηνή του φινάλε -η οποία παραπέμπει και στο The Graduate-, όπου η σκηνοθέτις παρακολουθεί αποστασιοποιημένα τους δύο χαρακτήρες της, αφήνοντας τις εκφράσεις τους να αποκαλύψουν περισσότερα από όσα θα μπορούσαν να αποκαλύψουν τα λόγια.