Οι φωνές απ΄τον υπόνομο
«Οι πολιτικοί τρώνε. Φρόντισε να φάω κι εγώ κάτι.» λέει ο θρασύς μαφιόζος-μαστρωπός-πρεζέμπορος Αλμπέρτο Ανακλέτι στον ευϋπόληπτο βουλευτή της ιταλικής κυβέρνησης, Φιλίππο Μαλγκράντι, στην ταινία του Stefano Sollima με τίτλο SUBURRA (βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο [2013] των Giancarlo De Cataldo και Carlo Bonini). Αυτή η ατάκα όπως και η ατάκα του κυρίου βουλευτή πολύ αργότερα, όταν έχουν πέσει τα προστατευτικά αναχώματα και κινδυνεύει με ποινική δίωξη «εγώ είμαι βουλευτής της Ιταλικής δημοκρατίας! Τους έχω χ****ους τους δικαστές!», συνοψίζουν το μέγεθος της διαφθοράς και τον βαθμό συμπόρευσης της τοπικής Μαφίας με την πολιτική ηγεσία της σύγχρονης Ιταλίας.
Με πειστικότατες ερμηνείες – ο Pierfrancesco Favino υποδυόμενος τον ατακτούλη βουλευτή είναι εξαίρετος−, σφιχτοδεμένο σενάριο και καλό ρυθμό, η ταινία του Sollima, κι αν ακόμη δεν έχει τις επικές διαστάσεις της θρυλικής τριλογίας του Νονού, διαθέτει αδιαμφισβήτητη γοητεία και η ιστορία σκανδαλώδους διαπλοκής πολιτικών προσώπων με το οργανωμένο έγκλημα έχει ανατριχιαστικές αναλογίες/ομοιότητες με την καθ’ημάς κατάσταση στο Μενίδι Αττικής (σύμφωνα με δημοσίευμα εφημερίδας).
Ιταλία, Ρώμη, 2011 μεσούσης της οικονομικής κρίσης η οποία όμως, όπως δηλώνει αυτάρεσκα ο κύριος βουλευτής στους δημοσιογράφους «δεν έχει επηρεάσει την κατανάλωση και τον τρόπο ζωής μας». οι φαμίλιες της Νότιας Ιταλίας ονειρεύονται την Όστια (παραθαλάσσια περιοχή της Ρώμης) σαν το ιταλικό αντίστοιχο του Λας Βέγκας, κι έχουν επενδύσει εκατομμύρια σ’αυτό το σχέδιο. Για να υλοποιηθεί όμως, απαιτείται και το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο που πιέζεται να προωθήσει ο άτακτος βουλευτής Μαλγκράντι, σε αντάλλαγμα για την βοήθεια συγκάλυψης της κουτσουκέλας που διέπραξε και η οποία μπορεί να του κοστίσει πολύ πολύ ακριβά.
Μία συνεχής, καταρρακτώδης βροχή μουλιάζει την ιταλική πρωτεύουσα επί μέρες, σα να προσπαθεί ο ουρανός εις μάτην, να καθαρίσει τη γη απ όλες αυτές τις βρωμιές σε μία πόλη παραδομένη στο τρίπτυχο [σφιχταγκαλιασμένη με τη Μαφία] Εξουσία- Σεξ- [ «μαύρο»] Χρήμα, τα πλάνα με το κέντρο της πρωτεύουσας λουσμένο σ’ ένα χρυσό χρώμα/φως είναι χαρακτηριστικά. Το πολύ ενδιαφέρον στην ταινία είναι πως δεν βλέπουμε την Καθολική Εκκλησία (μέσω της Τράπεζας του Βατικανού) να έχει κραυγαλέα ανάμειξη στο εγχείρημα, οι εμβόλιμες σκηνές με τον Πάπα να προσεύχεται και τους υφισταμένους του ν’ανησυχούν για λόγους που δεν φανερώνονται , περισσότερο παραπέμπουν θα έλεγα , σε μία Εκκλησία-παρατηρητή των τεκταινομένων, παρά ενεργό παίκτη (όπως αντιθέτως είδαμε στον Νονό).
Εκτός του εξαιρετικού Favino που ενσαρκώνει έναν πολιτικό διατεθειμένο να κάνει τα πάντα προκειμένου να μη χάσει το «βάζο με το μέλι» στο οποίο έχει βουτήξει τα χέρια του, άξιοι συμπρωταγωνιστές του είναι και οι Claudio Amendola, Alessandro Borghi και Adamo Dionisi, ο αρχιμαφιόζος, ο επίδοξος διάδοχος/ το «νέο αίμα» και ο αρχηγός της φαμίλιας που διεκδικεί μερίδιο απ ΄το σχέδιο «ιταλικό Λας Βέγκας», αντιστοίχως. Ο θηριώδης Μανφρέντι Ανακλέτι έχει το φρικτό τέλος που του αξίζει, όπως και αρκετά μέλη των μαφιόζικων οικογενειών που λυμαίνονται την περιοχή. Όσο για τον άτακτο πολιτικό άνδρα που γεύεται όσα απλόχερα (και ατιμωρητί) του παρέχει η θέση του, στην καταπληκτική σεκάνς του φινάλε, τον βλέπουμε να επικαλείται τη Δικαιοσύνη, την οποία πριν λίγα λεπτά είχε περιφρονήσει δημοσίως. Όπως βεβαίως συμβαίνει πάντα στις ταινίες αυτού του είδους, η κάθαρση έρχεται απ ΄τον μικροκακοποιό, αυτόν που όλοι έχουν σε χαμηλή εκτίμηση και δεν τον υποπτεύονται : η κάθαρση κατά μία έννοια, έρχεται με τη μορφή γυναίκας η οποία σαν ένας άλλος Ιππότης της Αποκάλυψης, φοράει την κουκούλα της και περπατάει μέσα στην εκνευριστική βροχή που συνεχίζει να μουσκεύει τη Ρώμη.
Η πόλη έχει πέσει προ πολλού στα χέρια της παρανομίας, διεφθαρμένοι πολιτικοί, πορνεία, ναρκωτικά, εκβιασμοί και σκανδαλιστική υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής συνθέτουν το δίχτυ που παγιδεύει μεγαλοπαράγοντες που συμπεριφέρονται σαν στερημένοι έφηβοι ξαμολυμένοι σε ζαχαροπλαστείο, και εγκληματίες που λυσσάνε να γευτούν τη ζωή που τους έχουν στερήσει από τη γέννησή τους.
Trivia : Suburra ήταν τ’ όνομα προαστίου της Αρχαίας Ρώμης.
