Θερινό σινεμαδάκι και θαλασσίτσα

Για εμάς τους Πειραιώτες η έλλειψη κινηματογράφου είναι σχεδόν επίπονη. Υπήρχε μια εποχή που είχαμε αρκετά σινεμά. Ήταν το Χαϊλάιφ ένα και δύο και ακριβώς απέναντι το Σινεάκ, κοντά στη Σωτήρος, ένα βήμα από την πλατεία του δημαρχείου. Ακριβώς απέναντι, δίπλα στον Άγιο Κωνσταντίνο ήταν το Αττικόν, ο δημοτικός κινηματογράφος. Στο Πασαλιμάνι ήταν η Ζέα και παλαιότερα και το Απόλλων Assos Odeon. Από αυτά μόνο το Σινεάκ λειτουργεί σήμερα. Θες τα μούλτιπλεξ, θες η κρίση, θες τα νέα ήθη, οι Πειραιώτες έχουν μείνει χωρίς κινηματογραφική αίθουσα.

Τα ίδια και στο θερινό. Πάνω από τα McDonald’s στο Πασαλιμάνι λειτούργησε κάποια στιγμή θερινή αίθουσα των Village. Σκυλομετανιώνω που με αυτή τη θέα δεν είχα πάει. Είχα πάει όμως στο άλλο θερινό, στη Γρηγορίου Λαμπράκη, κοντά στην Πειραιώς, στο βενζινάδικο δίπλα. Από αυτό μόνο η οθόνη έχει απομείνει, επιβλητική, αλλά θλιβερή.

Είναι καλά νέα λοιπόν για τους Πειραιώτες η απόφαση του ΚΑΣ (Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου) να λειτουργήσει στα Βοτσαλάκια, μία από τις λίγες ελεύθερες παραλίες του Πειραιά, θερινός κινηματογράφος 248 θέσεων με οργανωμένο πάρκινγκ.

Για όσους γνωρίζουν στα Βοτσαλάκια υπάρχει σήμερα το ανοιχτό κολυμβητήριο, το μικρό γηπεδάκι τένις, καθώς και μία καφετέρια, όπου όλοι οι Πειραιώτες πίναμε τις μπύρες μας ακούγοντας το κύμα να σκάει μισό μέτρο δίπλα μας.

Το αναψυκτήριο αυτό (60 τ.μ.) αποτελεί αυθαίρετο κτίσμα του δήμου, ο οποίος ζητούσε άδεια για την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων σε ημιστεγασμένο χώρο.

Το αίτημα του δήμου απορρίφθηκε, επιτράπηκε όμως η χρήση ενός χώρου στην παραλία προκειμένου να τοποθετηθούν ομπρέλες καθώς και η λειτουργία κέτερινγκ στο κολυμβητήριο, αλλά χωρίς να υπάρξει η άλλη νέα εγκατάσταση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με απόφαση του ΚΑΣ, και στην Φρεαττύδα της Πειραϊκής ακτής, όπου βρίσκονται τα κατάλοιπα του Κονώνειου τείχους πρόκειται να κατασκευασθεί αναψυκτήριο και πάρκινγκ.

Ανυπομονώ, λοιπόν, να έρθει το καλοκαίρι που θα ανοίξει το σινεμαδάκι. Να πάρω τη μπύρα μου και να κατηφορήσω στα Βοτσαλάκια, να ακούω το κύμα να σκάει δίπλα μου και να ονειρευτώ πως ταξιδεύω μαζί με τις ταινίες.