Αφιερώματα

Alma mater *

“O θυμός της μάνας είναι σαν το ανοιξιάτικο χιόνι: πέφτει πολύ αλλά λιώνει γρήγορα” λέει ένα ρωσικό γνωμικό υποδεικνύοντας πως η μητέρα μπορεί να θυμώνει στο παιδί της αλλά γρήγορα της περνάει.

Η μητρότητα, μια λέξη που δείχνει την αρμονία και το μεγαλείο της φύσης έναντι του ανθρώπου, έχει αποτελέσει έμπνευση για όλες τις μορφές τέχνης ∙ από τη φωτογραφία -με την Dorothea Lange να φωτογραφίζει μια μητέρα που κρατάει στην αγκαλιά της τα παιδιά της (η φωτογραφία ονομάζεται Migrant Mother)- μέχρι τον κινηματογράφο όπου η μητέρα παρουσιάζεται με τρυφερό και, κάποιες φορές, σκληρό τρόπο.

Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας στις 12 Μαΐου, ας θυμηθούμε κάποιες από τις ταινίες που έχουν στο επίκεντρό τους μια σχέση μητέρας-παιδιού και ας της κάνουμε το δικό μας δώρο.

 

Η ζωή σε δύο πράξεις (1998)

 

Σκηνοθεσία : Chris Columbus
Πρωταγωνιστές
: Susan Saranton, Julia Roberts, Ed Harris

 Η Susan Saranton είναι μια χωρισμένη μητέρα με δύο παιδιά και η Julia Roberts είναι η ερωμένη του πρώην άντρα της. Η Roberts είναι πρόθυμη να γνωρίσει τα παιδιά, αφού θα έχει το ρόλο της μητριάς, παρά τις αντιπαραθέσεις που έχει με τη Saranton. Τα δεδομένα θα αλλάξουν όταν η μητέρα μάθει πως πάσχει από καρκίνο. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό δράμα, με ανθρωποκεντρικό σενάριο, που μπορεί να φαίνεται κοινότυπο και μελό, όμως καταφέρνει να συγκινήσει τον θεατή. Εκτός από τα μηνύματα της ταινίας, οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με την Susan Saranton να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας. Ένα δράμα που αξίζει να δείτε, δίχως αμφιβολία.

 

Freaky Friday (2003)

 

Σκηνοθεσία : Mark Waters
Πρωταγωνιστές
: Jamie Lee Curtis, Lindsay Lohan, Mark Harmon

Η Jamie Lee Curtis υποδύεται μια χήρα γυναίκα που αποφασίζει να φτιάξει τη ζωή της με το να ξαναπαντρευτεί. Η 15χρονη κόρη της στέκεται εμπόδιο, αφού δεν εγκρίνει το γάμο αυτό. Δύο μπισκότα της τύχης θα τους δώσουν την ευκαιρία να αλλάξουν θέσεις, ακολουθώντας μια σειρά από κωμικά ευτράπελα. Ανάλαφρη κωμωδία, remake της ταινίας του 1976, που ενώ όλα είναι προβλέψιμα, εντούτοις το διασκεδάζουμε. Η ερμηνεία της Jamie Lee Curtis κάνει τη διαφορά ενώ η Lindsay Lohan περνάει μάλλον αδιάφορη. Η μουσική είναι καλή και διαφοροποιείται αρκετά από εκείνα τα χαζο-ποπ τραγούδια των ταινιών αυτών.

 

Όλα για τη μητέρα μου (1999)

 

Σκηνοθεσία : Pedro Almodovar
Πρωταγωνιστές
: Cecilia Roth, Marisa Paredes, Penelope Cruz

Μια νοσοκόμα που πάει στη Βαρκελώνη μετά το χαμό του γιου της για να βρει τον πατέρα του. Χώρισαν πριν τη γέννηση του παιδιού, επειδή εκείνος έγινε τραβεστί. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, η νοσοκόμα συναντά μια νεαρή καλόγρια που έχει AIDS και μια σταρ του θεάτρου και παίρνει μια γεύση από τον κόσμο των τραβεστί. Μια αξιόλογη ταινία με τη χαρακτηριστική ματιά του Pedro Almodovar, που αντιμετωπίζει τη γυναίκα και τη φύση της όπως της αξίζει, με σεβασμό. Ταινία- ύμνος για τη γυναίκα που αναμφισβήτητα αξίζει να παρακολουθήσουμε.

 

Terms of Endearment (1983)

 

Σκηνοθεσία : Jamie Brooks
Πρωταγωνιστές
: Shirley MacLaine, Debra Winger, Jack Nickolson

Μητέρα και κόρη έχουν μια ζωή γεμάτη εντάσεις. Η κόρη παντρεύεται και φεύγει μακριά, αλλά η ζωή έχει άλλα σχέδια. Η μητέρα ερωτεύεται το νέο της γείτονα και θα νιώσει πως η ζωή της χαμογελάει. Η παθολογική σχέση μητέρας και κόρης οδηγεί σε μελό καταστάσεις που κάνουν το θεατή να βουρκώσει. Με τις εξαιρετικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών (γι’ αυτό και απέσπασαν όσκαρ) και με το κωμικό στοιχείο να είναι εμφανές σε κάποια σημεία , η ταινία σίγουρα είναι ό, τι πρέπει για τη γιορτή της μητέρας.

 

Ανθισμένες Μανόλιες (1989)

 

Σκηνοθεσία : Herbert Ross
Πρωταγωνιστές
: Sally Field, Julia Roberts, Shirley MacLaine,

Έξι φίλες που ζουν στη Λουιζιάνα, έρχονται πιο κοντά και μοιράζονται στιγμές λύπης και χαράς. Ενώ στην αρχή θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε σαν ένα γυναικείο μελόδραμα, βλέποντάς το πιο προσεκτικά θα δούμε πως δεν είναι επιφανειακές οι προσωπικότητες του έργου. Δεν είναι απλά η εκθείαση ενός θέματος από έξι διαφορετικές οπτικές γωνίες ∙ είναι η γυναικεία ψυχοσύνθεση που αποτυπώνεται με τον πιο ωραίο τρόπο. Βασισμένο σε θεατρικό έργο, η γλυκιά αυτή ταινία δεν προορίζεται μόνο για γυναίκες, αλλά και για άντρες.

 

Η εκλογή της Σόφι (1982)

 

Σκηνοθεσία : Alan Pakula
Πρωταγωνιστές
: Meryl Streep, Kevin Kline, Peter MacNicol

Η Meryl Streep υποδύεται μια Πολωνή που επέζησε από το Ολοκαύτωμα και κατοικεί στη Νέα Υόρκη. Είναι ερωτευμένη με τον Kevin Kline, έναν Αμερικανό- Εβραίο χημικό, ο οποίος βασανίζεται από τις μνήμες του Ολοκαυτώματος. Η καταστροφική τους σχέση τους οδηγεί σε περίεργες καταστάσεις –σωματικές και ψυχικές- ώσπου εμφανίζεται ένας κοινός τους φίλος συγγραφέας που παρουσιάζει τα γεγονότα από τη δική του πλευρά. Το θέμα με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης επαναφέρεται στο έργο αυτό με δεξιοτεχνία. Το παρελθόν της Streep παρουσιάζεται μέσα από τα φλασμπακ, η οποία έχασε τους γονείς της, το σύζυγο και τα παιδιά της στο Ολοκαύτωμα. Και φυσικά η τελική εκλογή. Πώς χωρίζεται μια μητέρα στα δύο; Σκληρή και συγκινητική ταινία που πρέπει οπωσδήποτε να δούμε.

 

Thirteen (2003)

 

Σκηνοθεσία : Catherine Hardwicke
Πρωταγωνιστές
: Evan Rachel Wood, Nickie Reed, Vanessa Hudgens

Η Evan Rachel Wood είναι μια έφηβη που ζει με την πρώην αλκοολική μητέρα της και τα αδέρφια της. Προσπαθώντας να ενταχθεί στο περιβάλλον του σχολείου, γνωρίζει μια δημοφιλή κοπέλα που έχει μια τάση προς τις καταχρήσεις και τις εξαλλοσύνες. Αυτό το ξέσπασμα είναι μια ένδειξη της αντίθεσής της με τα όσα ζει στο σπίτι και τη δυσκολία μετάβασης από την εφηβεία στην ενηλικίωση. Το έργο παρουσιάζει τη δυσλειτουργική σχέση της μάνας –που και η ίδια αντιμετωπίζει πρόβλημα με τον εαυτό της- και της κόρης, η οποία θέλει να ξεφύγει από το μίζερο background της οικογένειάς της. Οι εικόνες ίσως να είναι κάπως σκληρές, αλλά σίγουρα έχουμε δει ή ακούσει κάτι από αυτά. Μια άλλη διάσταση της σχέσης μητέρας-παιδιού, λίγο διαφορετική από το mood της γιορτής της μητέρας , αλλά εξίσου ρεαλιστική.

 

* alma mater = τροφός μητέρα

Κατερίνα Σιδηροπούλου

Οι πρώτες ταινίες ήταν τα κλασικά κινούμενα σχέδια της Disney. Έπειτα ήρθε η «Ελισάβετ» και τότε μπήκε δειλά στον κόσμο του κινηματογράφου. Ώσπου, στο πανεπιστήμιο ήρθε ο καλός βωβός κινηματογράφος και άλλα αριστουργήματα της έβδομης τέχνης. Και κάπως έτσι, ξεκίνησε ο κινηματογραφικός της εθισμός!

2 σκέψεις σχετικά με το “Alma mater *

  • ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΛΑΤΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΣΙΝΕΜΑ ΜΝΗΜΟΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ MAMA ROMA KAI ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ LΑ CIOCIARA (ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ) ME THN ΦΟΒΕΡΗ ΤΟΤΕ ΜΑΝΑ ΣΟΦΙΑ ΛΟΡΕΝ ΣΤΑ ΦΟΡΤΕ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΓΚΛΟΝΗΣΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΒΙΑΣΜΟΥ ΜΑΝΑΣ ΚΑΙ ΚΟΡΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ! …

    Σχολιάστε
  • Πολύ σωστό, θα συμφωνήσω και για τις δυο, ιδίως τη δεύτερη. Βέβαια στο ιταλικό σινεμά κυρίως της δεκαετίας του 50-60 το δράμα της μάνας που αναγκάστηκε να εκπορνευτεί για το καλό των παιδιών της ήταν σύνηθες εικόνα (όπως και τις αντίστοιχες του ελληνικού κινηματογράφου άλλωστε “Αμάρτησα για το παιδί μου”…κτλ κτλ).

    Φοβερή ταινία για τη σχέση μάνας-κόρης και το περσινό φεστιβαλικό Aglaja:

    http://cinepivates.com/2012/11/aglaja-2012.html

    Σχολιάστε

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *