Αρπαγή 3 (Taken 3)

Κάποτε το 2008 ήταν ένας πρώην κυβερνητικός πράκτορας, ο Μπράιαν Μιλς, του οποίου απήγαγαν την κόρη στο Παρίσι και αυτός έκανε τα πάντα για να την σώσει δίνοντας έτσι ζωή σε μια ταινία καταιγιστικής δράσης με πρωταγωνιστή τον Λίαμ Νίσον. Το 2012 ο ίδιος πράκτορας βρίσκεται σε ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη όπου τον επισκέπτονται η πρώην γυναίκα του με την κόρη του και εκεί οι οργισμένοι κακοί της προηγούμενης ταινίας αναζητούν εκδίκηση και απαγάγουν τον ίδιο και την γυναίκα του. Σε μια συνεργασία με την κόρη του καταφέρνει να αυτοσωθεί από απόσταση και να σώσει και την γυναίκα του.

Όμως τα βάσανα του δεν τελειώνουν εκεί, ερχόμαστε στο 2014 όπου ο άμοιρος πράκτορας θα χάσει την γυναίκα του από μια αιματηρή δολοφονία για την οποία θα παιδεύσουν τον ίδιο ως ένοχο. Αυτή την φορά, στο TAKEN 3, κανείς δεν θα αρπαχτεί απλά ο Μιλς θα τρέχει κυνηγημένος από το FBI προσπαθώντας να αποδείξει την αθωότητά του, μ’ έναν υποτιθέμενα έξυπνο πράκτορα στο κατόπι του (Φόρεστ Γουιτάκερ), την στήριξη της εγκύου κόρης του (μα πως μεγαλώνουν έτσι τα παιδιά;;) και τον νυν σύζυγο της νεκρής πρώην γυναίκας του να τον περιτριγυρίζει.

Οι ταινίες που αποτελούν συνέχειες σαφώς ξεκινούν μ’ ένα μειονέκτημα, ότι έχουν χάσει το στοιχείο της πρωτοτυπίας και του αιφνιδιασμού. Η καλή –ομολογώ να πω- ποιότητα δράσης που υπήρξε στο πρώτο TAKEN (σε παραγωγή και συμμετοχή στο σενάριο –και των τριών ταινιών- του Λικ Μπεσόν) μειώθηκε σε σχέση με τις δικές μου απαιτήσεις που θα δικαιολογούσαν την θέληση για την δημιουργία του TAKEN 2. Στο 3 τα πράγματα χειροτέρεψαν, έχοντας εγκαταλείψει εντελώς την ιδέα της αρπαγής κρατώντας μόνο τους βασικούς ήρωες σε μια τύπου franchise συνέχεια καταλήγει το αποτέλεσμα να θυμίζει κάτι από τηλεοπτική σειρά τύπου 24. Τρέχουμε να αποδείξουμε το ότι είμαστε με τους καλούς, ιδιοφυείς πράκτορες μας κοντοζυγώνουν αλλά ποτέ δεν μας φτάνουν και οι απαραίτητοι αλλοδαποί, κατά προτίμηση από το ανατολικό μπλοκ, στην κινητήρια δύναμη πίσω από την πλεκτάνη. Χωρίς σεναριακές πρωτοτυπίες, αλλά και ούτε και σκηνοθετικές , το TAKEN 3 δεν έχει να στηριχτεί κάπου και κυρίως όχι στις ερμηνείες του. Όχι γιατί ο Λίαμ Νίσον είναι κακός, έχουμε αρχίσει να τον συνηθίζουμε σε action hero ρόλους, αλλά γιατί η ερμηνεία του Γουιτάκερ και του Σπρούελ αγγίζουν τα όρια της γραφικότητας και της τηλεοπτικής μανιέρας.

Εάν είσαι ένας series freak αστυνομικών σειρών δεν έχεις να κερδίσεις κάτι περισσότερο από ένα ακόμα καλό “επεισόδιο”, εάν όχι αλλά σ’ αρέσουν οι περιπέτειες τότε ναι σίγουρα θα διασκεδάσεις με την τελευταία (ελπίζουμε και σεναριακά!) Αρπαγή.