TÁR
H Λίντια Ταρ είναι διευθύντρια ορχήστρας που οι συνεργάτες της την αποκαλούν ”μαέστρο”. Είναι απαιτητική, παθιασμένη, με έντονη προσωπικότητα και κινείται με το πρεστίζ μίας ροκ σταρ, ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο για την δουλειά της. Είναι παντρεμένη με την πρώτη ”βιολίστα” της ορχήστρας της και έχουν και μία κόρη. Η Λίντια Ταρ που θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο στα πάντα, θα αρχίσει να διαισθάνεται πως….κάτι πάει στραβά, κάτι δεν θα μπορεί να ελέγξει, μέχρι που η έλευση μίας νέας προτεζέ και ένα viral video κακής συμπεριφοράς της θα την φτάσουν στα άκρα, απλά για να εφεύρει από την αρχή τον εαυτό της.
Το TAR είναι ξεκάθαρα ένα ψυχόδραμα αλλά καθόλου μελόδραμα. Το αντίθετο, είναι τόσο ψυχρό όσο η πρωταγωνίστρια του. Ο Τοντ Φιλντ σκηνοθετεί ένα ιδιαίτερο φιλμ διάρκειας δυόμιση ωρών, με την ψυχρότητα ενός επαγγελματία, σαν να έχει κυριευτεί από την ίδια του την πρωταγωνίστρια. Από την σχεδόν ντοκυμανταιρίστικη συνέντευξη της αρχής μέχρι το αναγεννησιακό φινάλε της ηρωίδας, ο Τοντ Φιλντ με την βοήθεια του μοντάζ παρακολουθεί (δεν σκηνοθετεί) την Λύντια Ταρ στις πιο δύστροπες αλλά και προσωπικές στιγμές της. Η υπεροψία της διάνοιας τελικά πάει χέρι χέρι με την απάθεια και την σκληρότητα; Ποιο είναι το μυστικό της επιβίωσης του χαρακτήρα; Τι είδους άνθρωποι μπορούν να σταθούν δίπλα της; Θέλουμε να τιμωρηθεί ένας τέτοιος χαρακτήρας ή όχι;
Φυσικά η ταινία δεν θέτει τα ερωτήματα, όμως τα γεννάει ανά πέντε λεπτά. Ακόμα και η ψυχρή γκρι, σκοτεινή φωτογραφία της ταινίας αποτελεί προέκταση αυτού του απόλυτου χαρακτήρα ρόλου. Και φυσικά η Κέιτ Μπλάνσετ καθοδηγούμενη από τον σκηνοθέτη της, στην καλύτερη ερμηνεία της εδώ και πολλά χρόνια (εφόσον από το Blue Jasmine και μετά δεν την είχαμε απολάυσει και σε κάποιον αξιόλογο ρόλο), πηγαίνει χέρι χέρι με κάθε λεπτό της ταινίας, γεννάει κάθε είδους συναίσθημα στον θεατή, θαυμασμό, ζήλεια, μίσος, απέχθεια, φόβο, λύπηση τα πάντα εκτός από αγάπη. Διότι το TAR τελικά είναι η ταινία με την παντελή ελλειψη αγάπης και ζεστασιάς, είναι η απόλυτη ψυχρότητα που γεννάει μόνο θαυμασμό για την τελειότητα και το κατόρθωμα, Το εγχείρημα και το ρίσκο που πήρε ο Τοντ Φιλντ τελικά λειτουργεί και το ψυχόδραμα του σφύζει από κινηματογραφική πρωτοτυπία και μάλιστα επιβάλλει την πράξη της επανάληψης προκειμένου να κατανοηθούν πολλά μέρη της ταινίας.
Υποψήφιο για 6 βραβεία Oscar (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, πρώτου γυναικείου ρόλου, Μοντάζ και Φωτογραφίας) το TAR δεν είναι μόνο η ερμηνευτική ευρεσιτεχνία της Κέιτ Μπλάνσετ, αλλά η ικσνότητα του Τοντ Φιλντ που καταφερνει να σκηνοθετήσει ταινίες έντασης , ενοχής και εκδίκησης, με συναίσθημα (In The Bedroom) αλλά και ταινίες ψυχρού χαρακτήρα πάντα με κοινό παρανομαστή τον άνθρωπο και τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ψυχής. Και στις δύο περιπτώσεις η Ακαδημία του το αναγνωρίζει και τον τιμά με τον καλύτερο τρόπο. Από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες της χρονιάς, με μερικά ψεγάδια (κυρίως στους δεύτερους ρόλους) αλλά με τον πιο καλογραμμένο γυναικείο ρόλο των τελευταίων χρόνων. Παράδειγμα προς αποφυγή ή προς μίμηση; Ότι και να πιστεύουμε, η Λίντια Ταρ θα αδιαφορούσε και θα συνέχιζε.
Η ταινία κυκλοφορεί 9 Φεβρουαρίου σε διανομή TULIP
