TENET
****
Μυστικός πράκτορας της CIA προσλαμβάνεται από μία επίσης μυστική οργάνωση, προκειμένου να εμποδίσουν απειλή η οποία έρχεται από το μέλλον και θα οδηγήσει στον αφανισμό της ανθρωπότητας. Με μία λέξη κλειδί μόνο στην κατοχή του TENET, χρόνος, χώρος και πρόσωπα θα μπλεχτούν στην κυριολεξία ενώ ο χρόνος κυλάει ανάποδα και όχι αντίστροφα.
Το TENET έχει την τύχη (ή ατυχία ο χρόνος θα δείξει) να είναι η πρώτη ταινία που κάνει reboot στην λειτουργία της κινηματογραφικής βιομηχανίας όπως την γνωρίζαμε πριν την λαίλαπα της πανδημίας του κορωνοιού. Και είναι η ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν, η οποία είναι και η πιο ακριβή παραγωγή του έως τώρα. Μην ξεχνάμε μέχρι αληθινό αεροπλάνο Boeing 747 καταστρέφει στην ταινία. Το TENET λοιπόν είναι η πιο mainstream (ας μου επιτραπεί ο όρος για ταινία του σκηνοθέτη) δουλειά του ταλαντούχου Nolan, και αποτελεί μία τόσο καλοκουρδισμένη και λειτουργική sci fi περιπέτεια που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Αφήνει πίσω τις σεναριακές τρικλοποδιές του Inception και τις σπαζοκεφαλιές του Interstellar και εδώ μας δίνει τις εξηγήσεις του με ρυθμό πολυβόλου, όπως επιτάσσει και το γρήγορο μοντάζ του. Δεν είναι κακό, φαίνεται εύκολο αλλά δεν είναι. Ο χρόνος και ο χώρος φυσικά μπερδεύονται με τόσο λειτουργικά και απίθανα εφέ, τόσο ενσωματωμένα στην ταινία που δείχνει την επιθυμία του σκηνοθέτη να πάει το blockbuster ένα βήμα παραπέρα.
Άλλο ένα καινούργιο στοιχείο που προσθέτει ο Nolan στο εστετίστικο κινηματογραφικό σύμπαν του είναι το κοσμοπολίτικο. Με γυρίσματα σε κάθε πλούσια γωνιά του πλανήτη και με την παρουσία της Elizabeth Debicki και του Keneth Branagh, η περιπέτεια του Nolan παίρνει ανάσες από τα δυστοπικά σύμπαντα που συνήθιζε, χωρίς όμως να προδίδουν την ιστορία. Η μουσική του Σουηδού, οσκαρούχου για το Black Panther Ludwig Goransson πηγαίνει χέρι χέρι με το εντυπωσιακό οπτικό υλικό και καθόλου δεν μας έλειψαν τα μακρόσυρτα θέματα του Hans Zimmer. Νέα τάξη πραγμάτων και νεωτερισμοί στην καλύτερη κινηματογραφική μορφή τους.
Το TENET είναι η περιπέτεια που θέλαμε πολύ καιρό να δούμε. Καταιγιστική, με νόημα αλλά και με μικρές παρασπονδίες ( εύκολες λύσεις) που όμως μπροστά στο τελικό έργο δεν ενοχλούν καθόλου. Το κυριότερο είναι πως νοιώθεις ότι βλέπεις κινηματογράφο, με μεγαλειώδη σύλληψη, χωρίς να είναι εύπεπτος αναγκαστικά. Από την ιδέα της αντιστροφής εντροπίας των πραγμάτων ως επερχόμενη απειλή και τα αυτοκινητοκυνηγητά, μέχρι τα ανάποδα οπτικά εφέ, τον υπέροχο πρωταγωνιστή John David Washington (υιός Denzel) και τον αβάσταχτο κακό της υπόθεσης Keneth Branagh, το TENET (αρχή, δόγμα) στα 150 λεπτά του σε κρατάει σε εγρήγορση, ζητώντας από τον θεατή όχι να σπαζοκεφαλιάσει αλλά να το νιώσει. Και το feeling της ταινίας είναι παρόν σε κάθε λεπτό.
Αμπελοφιλοσοφίες κριτικές που ψάχνουν κρυμμένα νοήματα και το τι ήθελε ο σκηνοθέτης να κάνει και δεν το έκανε λες και είμαστε στο μυαλό του μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Στα τεχνικά μέρη η ταινία φυσικά παίρνει άριστα, από ήχο και κοστούμια μέχρι εφέ και μοντάζ και αυτό που μένει, χωρίς να επηρεάζει την αξία της ταινίας παρά μόνο ιστορικά, είναι η υποδοχή της εισπρακτικά στο δικό μας δυστοπικό σύμπαν.
