That’s my Boy

That’s my Boy – Φτου σου Αγόρι μου!

Ή το δικό μας γούστο έμεινε σταθερό, ή η καφρίλα στο Χόλιγουντ όλο και χειροτερεύει…

 [highlight color=”eg. yellow, black”]Φέρε το όμορφο πρόσωπό σου στο τσεκούρι μου – Gimli[/highlight]

Πως να βάλουν ότι ο Andy Samberg ήταν γιος του Adam Sandler, έβαλαν ότι ήταν ο καρπός του έρωτα του δεύτερου με την καθηγήτρια του στο γυμνάσιο, η οποία έμεινε έγκυος και πήγε φυλακή εξαιτίας του γεγονότος, αφήνοντας την κηδεμονία του μωρού στον μικρό. Όπως ήταν φυσικό το παιδί όταν μεγάλωσε δεν ήθελε ούτε να δει τον πατέρα πόσο μάλλον άλλαξε  και όνομα! Όταν λοιπόν μετά από χρόνια ο πατέρας, που έχει μείνει στο μυαλό ακόμα έφηβος, επιδιώκει να ξαναβρεθεί με τον γιο πέφτει πάνω στην προετοιμασία του γάμου του και του τα κάνει φυσικά μαντάρα!

Οk, είδαμε το Κάτι τρέχει με τη Μαίρη, γελάσαμε με τα τραβηγμένα αστεία στο Meet the Fockers, αλλά δυστυχώς πιστεύω μας έχει λείψει μια ωραία έξυπνη κωμωδία. Το κακό με αυτή την ταινία είναι ότι δεν μπορεί να καταταχθεί ούτε στις νεανικές κωμωδίες ούτε στις οικογενειακές. Δεν μπορώ να πω ότι δε βλέπεται ευχάριστα, αλλά το κοινότυπο χιούμορ καταντάει πολλές φορές από κουραστικό ως βαρετό. Επίσης, χωρίς να θεωρώ τον εαυτό μου ρατσιστή, δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ προσωπικά  κουράστηκα να  βλέπω πόσο συχνά το εβραϊκό λόμπι του Χόλιγουντ προπαγανδίζει σε ταινίες με γάμους. Μεταξύ μας έχω αρχίσει να πιστεύω ότι πολλοί ηθοποιοί όπως Adam Sandler, Ben Stiller και λοιποί έχουν ρήτρα στα συμβόλαια τους όταν παντρεύονται σε ταινίες να είναι πάντα εβραϊκού θρησκεύματος που παντρεύονται χριστιανές. Μέσα σε όλα αυτά έχουμε πλειάδα γνωστών ηθοποιών σε μικρούς ρόλους, Susan Sarandon, James Caan, Meagen Fay, Leighton Meester, …ξέθαψαν ακόμα και τον ράπερ των 90’s, Vanilla Ice!

Αυτό που με λυπεί με τον Άνταμ Σάντλερ είναι ότι τον έχω δει να παίζει υπέροχα σε απαιτητικούς ρόλους (π.χ. στο Reign Over Me -2007), ή σε αξιοπρεπείς κωμωδίες (50 First Dates, I Now Pronounce you Chuck & Larry, Click) και σε αρκετές ανεκτές κωμωδίες (Big Daddy, Grown Ups, Bed Time Stories). Μπορώ να πω ότι διασκέδασα την υπερβολή στο You Don’t Mess with the Zohan γιατί η “καραγκιοζιά” ξεπερνά κάθε όριο και γίνεται αυτόματα ταινία αναφοράς! Επίσης, τον διπλό ρόλο αδερφού-αδερφής στο Jack and Jill πέρσι. Βλέπω όμως ότι προσπαθώντας η κάθε νέα ταινία να ξεπεράσει την προηγούμενη τα αστεία απλά γίνονται πιο χοντροκομμένα και κακόγουστα και  το στιλάκι που μας “πουλάει” με τη λεπτή φωνούλα και 3 στις 4 λέξεις με σεξουαλικό υπονοούμενο έχουν αρχίσει να γίνονται πολύ passé.

Θα μου πείτε τώρα, ποιότητα και στις χαζό-κωμωδίες; Πραγματικά ο κόσμος διψάει για αυτές τις καλές κωμωδίες, θυμάστε, αυτές που το γέλιο έβγαινε αυθόρμητα από ένα αστείο γεγονός, μια έκφραση, μια γκριμάτσα ή έναν έξυπνο διάλογο. Ακόμα, πόσο πιο πολύ χαμογελάμε με ένα υπονοούμενο ενός σεξουαλικού αστείου ή πειράγματος παρά με το να μας αναπαριστούν γελοία όλη την πράξη.

Παρόλα αυτά αν τη δείτε και σας άρεσε δείτε και το Wanderlust, από γιάπηδες χίπηδες …σας αξίζει!!!