Σφαίρες με φτερά πεταλούδας

‘Ενα ζευγάρι κάθεται γυμνό μπροστά στο τζάκι, απολαμβάνοντας τον εαυτό του. Στο επόμενο πλάνο , βλέπουμε το ίδιο ζευγάρι να περπατάει τυλιγμένο σε ζεστά ρούχα, στο απέραντο χιονισμένο τοπίο κάπου στην Σουηδία. Μετά από λίγο, ο άντρας πυροβολεί πισώπλατα και σκοτώνει την μέχρι πρότεινος σύντροφό του στο κρεβάτι…

‘Οταν διάβασα τις προάλλες το κείμενο ενός εκ των Σινεπιβατών εδώ, σχετικά με την ταινία του Anton Corbijn The American , ομολογώ ότι επηρεάστηκα σε βαθμό αρνητικής προκατάληψης. Περίμενα ότι ο κύριος Clooney , μετά το Up in the Air, αποφάσισε να βγάλει ακοπα χρήμα, συμμετέχοντας σε μία περιπετειούλα. ΛΑΘΟΣ!!

Εάν δεν έχετε δεί ακόμη την ταινιάρα , ναι την αποκαλώ ανενδοίαστα έτσι, του Corbijn, παρακαλώ κάντε το αμελλητί. Διότι που αλλού θα δείτε τόσες πανεμορφες γυναίκες μαζεμένες, άσσους στη σκοποβολή, ατρόμητες και υπνωτιστικά γοητευτικές; Προσέξτε πολύ την τριάδα των Irina Bjorklund, Violante Placido( η πόρνη στο επάγγελμα, Κλάρα με την οποία σχετίζεται ο Clooney) και η φοβερή Thekla Reuten( η Ματίλντε, ικανότατη με τα όπλα, για την οποία δεν σας λεω τι κανει και τι χουνερι της επιφυλάσσει η μοίρα, γιατι θα γίνω spoiler!)

Η’ που θα δείτε ευφάνταστες μεθόδους απόκρυψης ςπικίνδυνων και δυναμει θανατηφόρων αντικειμένων, π.χ. σφαίρες, σε κουτακι απο ιταλικά γλυκά; Η’ κοντόκανη καραμπίνα κρυμμένη σε καλάθι του πικ-νικ;
Η ερμηνεία του George Clooney ειναι πιστευω εξαιρετική, επιπέδου Michael Cleyton , και βάλε. Ο Τζακ/Εντουαρντ΄, μπορεί να μιλάει ελάχιστα αλλά οι σιωπές του ειναι μεστές έντασης, κρυμμενων συλλογισμών και κατάστρωσης σχεδίων. Δεν πήρα ουτε λεπτό τα μάτια μου απ΄την οθόνη. Εκπληκτικο σενάριο, βασισμένο στο βιβλίο του Martin Booth A very private gentleman, σφιχτοδεμένο, με αμφίσημες σκηνες που μπορουν πολυ ευκολα να σε οδογήσουν σε λαθος ερμηνείες, εγω την πατησα μια φορά, την κρισιμότερη, σωστες ανατροπες, ή υποψία ανατροπων που αιωρείται απειλητικά στην ατμόσφαιρα , σαν αυτή που κυνηγάει τον Τζακ, και τον κάνει ν’αναπηδά- ναι αυτον τον ικανότατο μετατροπέα όπλων και δολοφόνο-σε κάθε ξερό και απότομο ήχο.
Το μουσικό θέμα της ταινίας απ΄τον Herbert Gronemeyer ειναι επίσης απολαυστικό.
Προσέξτε ιδιαίτερα την απουσία αστυνομίας ή οποιασδήποτε διωκτικης δύναμης στο χωριό. Η σκηνη οπου ο Τζακ “ξεμπερδευει” με ένα “συγγνώμη” προς τον παπά της ενορίας, με ανατριχιασε. Απλως ψέλισε συγγνώμη κι εφυγε.
Προσεξτε επισης το φινάλε- ο “κυριος Πεταλούδας” όπως αρέσκονται να τον αποκαλούν οι γυναικες της ταινίας, δεν κατορθώνει να ξεφύγει, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Η πεταλούδα που ειχε “χτυπήσει” ψηλά στην πλάτη του, πετάει ψηλά και τον αφήνει μόνο στο έδαφος…

Φράνσις