Απέραντο Γαλάζιο (The Big Blue)

Πρώτες εικόνες,σε γκρι χρώμα η κάμερα του Luc Besson διασχίζει την θάλασσα και τις ακτές της Αμοργού για ένα λεπτό περίπου μέχρι να φτάσει στην παραλία της Αγίας Αννας και να καρφωθεί το πλάνο στο μοναστήρι-θαύμα του νησιού πάνω στα βράχια. Εκεί κάπου στο παρθένο,άγονο νησί ο Besson ξεκινάει μια μεγάλη ιστορία φιλίας. Δύο φίλοι, ανταγωνιστές από την παιδική τους ηλικία στην κατάδυση, τα δελφίνια , και μια γυναίκα που θα προσπαθήσει να κλέψει την καρδιά ενός άντρα που για οικογένεια του έχει ένα δελφίνι.

Από την Αμοργό στο Περού και στην Σικελία, και από εκεί στην Νέα Υόρκη και την Ριβιέρα, ο Γάλλος σκηνοθέτης Besson αποφάσισε να σκηνοθετήσει την ταινία στην Αγγλική γλώσσα. Πολύ μικρή σημασία αν αναλογιστεί κανείς πως η βασική γλώσσα της ταινίας είναι αυτή που ακόμα και τα δελφίνια μπορούν να κατανοήσουν. Δηλαδή η γλώσσα του βυθού και των συναισθημάτων. Οι δύο παιδικοί φίλοι θα ξαναβρεθούν έπειτα από χρόνια όταν ο Ενζο (μα τι εκπληκτική φιγούρα από την αρχή της καριέρας του τελικά ο Jean Reno) πρωταθλητής πλέον της ελεύθερης κατάδυσης, θα αναζητήσει τον Ζακ (ένας υπέροχος, ερωτεύσιμος Jean-Marc Barr στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του που σημειωτέον απέρριψε ο Christopher Lambert) και θα τον προσκαλέσει σε ένα πρωτάθλημα ελεύθερης κατάδυσης στην Ταορμίνα. Εκεί εκτός του ότι θα δοκιμαστούν τα όρια της φιλίας τους και του αγαπημένου τους  σπορ, θα γνωρίσουν και την Johanna Baker (μια υπέροχη, άναρχα ερωτική Rosanna Arquette) μια Αμερικάνα ασφαλίστρια που φυσικά θα ερωτευτεί τον Ζακ και θα προσπαθήσει να γίνει κομμάτι της ζωής του.

Και ξαφνικά ο σκηνοθέτης με την βοήθεια του σεναρίου και με την παρουσία της Rosanna Arquette κάνει ξεκάθαρο το τι είναι αυτή η περίεργη ιστορία που παρακολουθούμε. Ο άνδρας που λατρεύει την θάλασσα, που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν, θα παρατήσει την Johanna διότι η άλλη μεγάλη του αγάπη, το δελφίνι, είναι εκεί πάντα παρών. Το φυσικό του περιβάλλον δεν είναι η στεριά, η ανθρώπινη επαφή δεν λένε τίποτα μπροστά σε αυτά που μοιράζεται με το δελφίνι του στην θάλασσα. Οι υποβρύχιες σκηνές της ταινίας έχουν μια ποιότητα και μια δυναμική αφού ο Besson τις σκηνοθετεί με μυσταγωγία σαν να κινηματογραφεί διάστημα. Σκηνές card postal, φωτογενείς ηθοποιοί, στυλιζαρισμένα κάδρα και το classic πλέον soundtrack του Erric Serra.