Διαρρήκτης Υψηλής Τέχνης (The Burnt Orange Heresy)
Βαθμολογία: * (1 στα 5)
Φιλόδοξος και γοητευτικός κριτικός τέχνης, προσλαμβάνεται από έναν πάμπλουτο συλλέκτη έργων τέχνης, προκειμένου να κλέψει την τελευταία δουλειά ενός αινιγματικού ζωγράφου της εποχής. Τα πράγματα θα ξεφύγουν από τον έλεγχο όμως, καθώς μία αινιγματική γυναικεία παρουσία και η ιδιοτροπία του ζωγράφου θα δυσκολέψουν το σχέδιο του κριτικού.
Το βιβλίο του Charles Willeford διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να αποτυπωθούν με γοητεία και κινηματογραφική σαγήνη στην μεγάλη οθόνη. Σχόλια για τον ρόλο της κριτικής στην τέχνη, φιλόδοξοι κριτικοί που κοροιδευουν -ή όχι- τον κόσμο, μία ωραία γυναίκα, ζωγράφοι και έμποροι τέχνης, Μιλάνο και η λίμνη Κόμο. Αντί αυτού όμως, στο φιλμ του Guiseppe Capotondi κυριαρχεί μία ακατάπαυστη φλυαρία, στασιμότητα, καμμία κινηματογραφική πρωτοτυπία με αποτέλεσμα η ταινία να γίνεται βαρετή από το πρώτο εικοσάλεπτο. Και όσο προχωράει το γρήγορο και σαν στο πόδι γραμμένο σενάριο, τόσο αδιάφορους μας αφήνει το φινάλε το ταινίας και η όποια εξήγηση.
Η ταινία διαφημίστηκε και ως η επανεμφάνιση του Mick Jagger σε κινηματογραφική ταινία. Βέβαια η αξιοπρεπής εμφάνιση του δεν ξεπερνάει τα δεκαπέντε λεπτά αλλά φυσικά και καμία ταινία δεν σώζεται ποτέ από την εμφάνιση ενός μεγάλου ονόματος. Όπως και η εμφάνιση του Donald Sutherland στον ρόλο του ιδιαίτερου ζωγράφου, δίνει μία απλά ένεση υποκριτικής στην ταινία. Ο ρόλος δε της Elizabeth Debicki είναι τόσο μπερδεμένα γραμμένος, που αν και η ηθοποιός καταβάλει κάθε προσπάθεια με το δίμετρο ανάστημα της αλλά καμία σωτηρία ως ρόλος που αμφισβητείται ακόμα και η χρησιμότητα του στην ταινία. Τέλος ο δανδής Claes Bang (Dracula, The Square) αποδίδει τον ρόλο ενός κατά πολύ νεότερου χαρακτήρα από ότι του ταιριάζει, και μόνο στο πρώτο δεκάλεπτο της ταινίας κερδίζει λίγο την προσοχή μας για να χαθεί έπειτα σε μία κακή ερμηνευτική μανιέρα άνευ προηγουμένου.
Ούτε περιπέτεια, ούτε ερωτικό αστυνομικό θρίλερ, ούτε γοητεία παρά μόνο μία αδιάφορη ταινία και μια χαμένη ευκαιρία. Η μουσική του Craig Armstrong προσπαθεί να φτιάξει ατμόσφαιρα αλλά με ούτε αυτή μπορεί να λειτουργήσει. Αυτός ο Διαρρήκτης Υψηλής Τέχνης, όχι μόνο δεν έχει σχέση με υψηλή τέχνη, αλλά και την παραμικρή κινηματογραφική. Υψηλή έλλειψη έμπνευσης μάλλον.
