Νόμος Περί Τέκνων (The Children Act)
Διακεκριμένη δικαστής η Φιόνα Μέη (Emma Thompson) προεδρεύει κυρίως σε υποθέσεις οικογενειακού δικαίου και σε δικαστικές διαμάχες που αφορούν κηδεμονίες παιδιών. Η αφοσίωση της στην δουλειά, έχει προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στον γάμο της με τον Ακαδημαϊκό Τζακ Μέη (Stanley Tucci) ο οποίος την προειδοποιεί πως θα συνάψει εξωσυζυγική σχέση. Μέσα σε όλα αυτά, η Φιόνα θα κληθεί να αποφασίσει για το εάν πρέπει ή όχι να γίνει μετάγγιση αίματος σε ένα 17χρονο αγόρι (Fion Whitehead) που οι γονείς του και ο ίδιος αρνείται πεισματικά λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Η ανορθόδοξη και ασυνήθιστη επίσκεψη της δικαστού στο νοσοκομείο για να συνομιλήσει με τον νεαρό, θα πυροδοτήσει για τον έφηβο αλλά και για την ίδια μια παράξενη σχέση.
Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Ian McEwan και σε σενάριο του ιδίου (όπως ακριβώς και στο On Chesil Beach) το Νόμος Περί Τέκνων μας δίνει μια ακόμα αφορμή για να απολαύσουμε το ερμηνευτικό μεγαλείο της Emma Thompson. Η ίδια γεμίζει την οθόνη και δίνει υπόσταση σε ένα αρτηριοσκληρωτικό χαρακτήρα, με λεπτομέρειες στο βάδισμα της, στην συμπεριφορά της μέσα στο δικαστήριο ακόμα και με τον τρόπο που μιλάει στους γύρω της. Το θέμα είναι ότι η ταινία είναι ένα one woman show και δεν την βοηθάει κανείς. Ούτε η ξύλινη σκηνοθεσία του Richard Eyre (Notes on a Scandal, Iris) αλλά ούτε και το σενάριο του Mc Ewan, που φαίνεται να μην μπορεί να επιλέξει ανάμεσα στα δύο δράματα της υπόθεσης (Γάμος και υπόθεση μετάγγισης). Δυνατή ιστορία αλλά ισχνό σενάριο. Οι ηθοποιοί δίπλα στην Thompson, δίνουν το καλύτερο εαυτό τους με τον Stanley Tucci να στέκεται επάξια δίπλα σε μεγάλες ηθοποιούς τελικά (θυμηθείτε τον δίπλα στην Meryl Streep στο Julie and Julia αλλά και στο Devil Wears Prada) και τον νεαρό Fion Whitehead (ο κεντρικός ήρωας της Δουνκέρκης) ως βασανισμένος έφηβος από την αρώστια αλλά και από τις εφηβικές του ανησυχίες. Καμία κορύφωση όμως, με εξαίρεση την σκηνή της εξομολόγησης της Φιόνα στον σύζυγο, ούτε συναισθηματική αλλά ούτε και κινηματογραφική.
Τα βιβλία του Ian McEwan τελικά, μπορεί να προτιμούνται για την κινηματογραφική τους μεταφορά, να σας θυμίσω Ξένοι στην Βενετία, Εξιλέωση, Ο Τσιμεντένιος Κήπος, On Chesil Beach, αλλά η κινηματογραφική τους αξία τίθεται υπό αμφισβήτηση αν εξαιρέσουμε την Εξιλέωση. Ακόμα και έτσι όμως, το Νόμος Περί Τέκνων είναι μία ενδιαφέρουσα ταινία που απλά είναι ψυχρόαιμη όπως και η ηρωίδα της.
Αχιλλέα μου, θα συμφωνήσω με την κριτική σου. Θέλω να σημειώσω την «ελληνική συμμετοχή» στην ταινία, με την Φωτεινή Δήμου να αναλαμβάνει τα κοστούμια (Costume Design by Fotini Dimou), μια ακόμα καλή στιγμή της, μιας και έχει αναλάβει το αντίστοιχο τμήμα παλαιότερα στο «Παιχνίδι του κυρίου Ρίπλεϊ» (2002). Έχοντας σπουδάσει σε Βρυξέλλες και Λονδίνο άνοιξε τα φτερά της για ΗΠΑ και Broadway κι έκτοτε έχει αναλάβει πολλές δουλειές σε ταινίες, θέατρο, όπερα και τηλεόραση.