Ουλή σε σχήμα νυχτερίδας

Εχω δεί, ευτυχώς, και τις δύο προηγούμενες ταινίες  για τον Ανθρωπο-Νυχτερίδα , δια σκηνοθετικής   χειρός Christopher Nolan. Το καλό  τρίτωσε με  την πρόσφατη (και ίσως όχι τελευταία ) δημιουργία του, με τίτλο THE DARK KNIGHT RISES .

Ό,τι μ’ εντυπωσίασε, εξιτάρισε ,συγκίνησε στις δύο προηγούμενες ταινίες, εδώ νομίζω συναντά την κορύφωσή του. Με μία ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ  πρωταγωνιστική  τετράδα να “ζωγραφίζει” ερμηνευτικώς (Bale, Hathaway, Hardy, Cotillard) , ο Nolan  έφτιαξε μια ταινία  όπου συναίσθημα και δυναμισμός συνυπάρχουν σε μία  θαυμαστή ισορροπία. Προσοχής ιδιαίτερης  αξίζουν οι σκηνές  με το ξύλο μεχρι θανάτου ανάμεσα στον Batman ( πολύ καλός και αξιολάτρευτος ο Christian Bale)  και τον  Μπαίην (θηριώδης και είρων ο πολύ καλός Tom Hardy ) καθώς και οι σκηνές  συναισθηματικής  φόρτισης, που πλαισιώνονται  απ ΄τη γνωστή θαυμάσια μουσική του Hans Zimmer.Σε καμιά περίπτωση δεν διολισθαίνουν στον γλυκερο συναισθηματισμό.

Ο Tom Hardy -φοβερός στην όψη και τσαμπουκαλής  Μπαίην, ο άνθρωπος- πολιορκητική μηχανή  με το παραμορφωμένο πρόσωπο, εχει έναν αμφιλεγόμενο  ρολο στην ταινία , και πολυ με προβλημάτισε, δεδομένης της προέλευσης  της ταινίας από ένα μεγάλο στούντιο (βλ. Warner Bros). Τι εννοώ-  Η σκηνή της επίθεσης του Μπαίην  στο χρηματιστήριο της Γκόθαμ , και της λεηλασίας των πλουσίων, ειναι δχαρακτηριστική  και είμαι σίγουρη, ο εφιάλτης των απανταχού λεφτάδων. Ποιός ειναι όμως  ο Μπαίην;  Τι σκοπούς   έχει;  Δεν ξερω αν θεωρηθεί αφελής  εκτίμηση η εντύπωσή μου , οτι πίσω απ΄αυτο το θεαματικό, και ιντριγκαδόρικο  περιτύλιγμα  του Nolan κρύβεται ένα αντι-κομμουνιστικο επιχείρημα: “δείτε τον Μπαίην τον επαναστάτη,  ξεσηκώνει τον λαό εναντια στην πλουτοκρατία , αλλά επιβάλλει στρατιωτικό νομο  με το έτσι θέλω, ιδρύει λαϊκα δικαστηρια με συνοπτικές διαδικασίες- πάντα για το καλο του λαού- στα οποία καταλύονται τα δικονομικά δικαιώματα, και οπως ομολογει στον μωλωπισμένο  Batman ” (φοβερή η σκηνή  στη φυλακή- λάκκο) ,” οι σκοποί του κάθε άλλο παρά φιλολαϊκοί είναι… Εξόντωση και καταστροφή θελει ο κύριος, για να υλοποιήσει το αμφιλεγόμενο όραμα του μέντορά του”.

Πέρα πάντως απ΄τις όποιες σεναριακές ενστάσεις, πρέπει να επισημανθεί  η φοβερή “χημεία ” μεταξύ Bale-Hathaway , η δεύτερη δίνει μια απολαυστική  μπουκαδόρισσα , οπως την αποκαλεί ο  Μπρούς Γουέην, Σελίνα Κάϊλ. Αλλά και οι δεύτεροι ρολοι, ειναι εξίσου  απολαυστικοί. Εννοείται  το δίδυμο  Michael Cane- Gary Oldman  ( οι σαν πατέρες , σημαντικές φιγούρες στη ζωή του Γουέην ), και ο πολύ καλός  και πάντα σε αντιπαθείς ρόλους Ben Mendelsohn ,πλαισιώνουν  αξιοπρεπέστατα την τετράδα. Και το κερασάκι είναι ο Joseph Gordon-Levitt.

Δεν γνωρίζω αν ο Nolan προτίθεται να επαναλάβει το εγχείρημα του Batman (η ταινία πάντως αφήνει αρκετά ενδεχόμενα) , ξερω όμως  οτι εφτιαξε μια  ταινία- δυναμίτη, για τον σωτήρα- υπερήρωα,  ο οποίος σημαδεύτηκε ανεξίτηλα απ ΄τον αδικο χαμό των γονιών του. Αυτο που μένει σαν σκιά στον τοίχο  των κατορθωμάτων του Batman  ειναι το ερώτημα αν αρκει η επιθυμία εκδίκησης  ως κίνητρο για να γίνει κάποιος προστάτης των συνανθρώπων του. Γιατι  τι ειναι στην ουσία ο Batman;  Ενα μικρό αγόρι που ανδρώθηκε χωρίς ποτέ να ξεπεράσει  τον εγκληματικό χαμό των γονιών του. Ο Nolan αποσπά μιά μεστή ερμηνεία απ΄τον Bale και αφήνει να περασει λιγο φως απ ΄τις πτυχές της κατάμαυρης στολής του, κάνοντας διακριτά τα βαθύτερα κίνητρα αυητου του τιμωρού του εγκλήματος.

‘Οπως  πολύ σωστά επισημαίνει η Μιράντα Τέητ  “τα βασανα  διαμορφώνουν χαρακτήρα”. Τα βιώματά μας είναι οι αποσκευες μας- καλώς ή κακώς. Σε ποιό βαθμό  μας καθορίζουν, το αν μπορούμε να ελέγξουμε  την επίδρασή τους πάνω μας, ειναι εξεταστέο και ο στόχος της προσωπικής αυτονομίας.

Το φινάλε της ταινίας  πάντως, ανοίγει  ενα παραθυράκι  στην πιθανότητα  επανεμφάνισης  του Ανθρώπου-Νυχτερίδα. Γιατι όπως πολύ σωστά παρατηρεί ο θηριώδης Μπαίην: ” δεν υπάρχει αληθινή απόγνωση χωρίς ελπίδα”…