Το πνεύμα και το οινόπνευμα
Ιρλανδία, Κομπ. 11ο Φεστιβάλ Λογοτεχνίας. Δύο συγγραφείς-αστέρια, με ευπώλητα βιβλία, οπως έχει πλέον καθιερωθεί και στη χώρα μας να λέγεται το best-seller, είναι προσκεκλημμένοι μαζί με άλλους ομότεχνούς τους .
Ο κύριος Νίκολας Χόλντεν( ο Aidan Quinn, ως καραδιάσημος συγγραφέας, με έφεση στο ποτό, το τσιλιμπούρδισμα και τις υψηλές πωλήσεις φυσικά, είναι απολαυστικός και στην ουσία ο καλύτερος εκ των ερμηνευτών στην ταινία) και η κυρία Λίνα Μορέλ ( η Iben Hjejle) η οποία αποτελεί το κατά κάποιο τρόπο, αντίθετό του, αναφορικά με το καλαμοκαβαλίκεμα… Ευγενική, προσιτή στους αναγνώστες-θαυμαστές της, αλλά στα πλαίσια της αξιοπρέπειας, και χαμηλών τόνων.Το βασικότερο; Είχε και αυτή σε μικρή ηλικία μία κλονιστική εμπειρία με φάντασμα, κατι το οποίο την κάνει να βρεί άλλο ένα σημείο επαφής με τον Μάικλ Φαρ ( ο Ciaran Hinds του υπέροχου Munich), διοργανωτής του Φεστιβάλ εδώ και χρόνια, συγγραφέας στα κρυφά, και καθηγητής Ξυλουργικής στο τοπικό σχολείο, ο οποίος δέχεται συχνά τις επισκέψεις φαντασμάτων.
Επίσης η Λίνα, είχε ένα one night-stand με το κοκόρι Νίκολας, το οποίο αυτός, όπως της ομολογεί ψιλομεθυσμένος, αδυνατεί να το ξεπεράσει.
Η ταινία του Conor McPherson The Eclipse είναι μία συμπαθητική ταινία-θρίλερ, το τονίζω.Οι πραγματικά αναπάντεχες εμφανίσεις νεκρών θα σας προσφέρουν ουκ ολίγες ανατριχίλες ή φωνές, σας το εγγυώμαι. Επισης αποτελεί η ταινία μία καλή ευκαιρία να δείτε πως συμπεριφέρονται αυτά τα παράξενα ζώα που λέγονται συγγραφείς, όταν ΔΕΝ γράφουν. Νομιζετε πως διαφέρουν από τους υπόλοιπους μη συγγραφείς; Σας λέω κατηγορηματικά πως όχι. Ο εξαιρετικός Aidan Quinn το δείχνει πολύ πειστικά αυτό.
Κι επειδή, εγώ τουλάχιστον,παραλίγο να πάθω έμφραγμα απ΄την τρομάρα μου, και δεν υπερβάλλω, ανακουφίστηκα με το γεμάτο θετικές προοπτικές φινάλε- ο κύριος Φαρ λοιπόν, ο οποίος έχει κερδίσει την ερωτική συμπάθεια της Μορέλ, θα δεί κατά πάσα πιθανότητα τις φρικιαστικές ιστορίες του να δημοσιεύονται( φτασμένη συγγραφέας βοηθάει νεο-εμφανιζόμενο στο χώρο, αυτο κι αν είναι πρωτόγνωρο!) και τη γνωριμία τουμε τη Λίνα να παίρνει τη μορφή που φάνηκε να επιθυμούν διακαώς και οι δύο, αν δεν τους διέκοπτε εκείνος ο ματαιόδοξος και ξενοπηδηχτούλης Νίκολας(ο συγγραφέας είναι παντρεμένος). Η σκηνή του αιματηρού καβγά μεταξύ των δύο ανδρών για τα μάτια της Λίνα, είναι ενδεικτική του κρυφού απωθημένου όλων των διανοούμενων: θελουν να σαπίσουν μια φορα κάποιον στο ξύλο και να νιώσουν νικητές…
Αξιοπρεπές θρίλερ θα το έλεγα, Ιρλανδικης παραγωγής, που απαντάει στο ερώτημα που χιλιάδες ίσως ή εκατομμύρια αναγνωστες στον κόσμο, θετουν μέσα τους, όταν συνεπαίρνονται απο ένα βιβλίο ” τι γεννάει το μυαλό του! τι γραφει ο τύπος ρε γαμώτο! “.
Το υλικό βρίσκεται πάνω και κάτω απ΄αυτη τη γη που πατούμε- αρκεί να διαθετει κανείς την ευαισθησία όρασης και όχι μόνο, για να το αντιληφθεί..Φράνσις
Ο κύριος Νίκολας Χόλντεν( ο Aidan Quinn, ως καραδιάσημος συγγραφέας, με έφεση στο ποτό, το τσιλιμπούρδισμα και τις υψηλές πωλήσεις φυσικά, είναι απολαυστικός και στην ουσία ο καλύτερος εκ των ερμηνευτών στην ταινία) και η κυρία Λίνα Μορέλ ( η Iben Hjejle) η οποία αποτελεί το κατά κάποιο τρόπο, αντίθετό του, αναφορικά με το καλαμοκαβαλίκεμα… Ευγενική, προσιτή στους αναγνώστες-θαυμαστές της, αλλά στα πλαίσια της αξιοπρέπειας, και χαμηλών τόνων.Το βασικότερο; Είχε και αυτή σε μικρή ηλικία μία κλονιστική εμπειρία με φάντασμα, κατι το οποίο την κάνει να βρεί άλλο ένα σημείο επαφής με τον Μάικλ Φαρ ( ο Ciaran Hinds του υπέροχου Munich), διοργανωτής του Φεστιβάλ εδώ και χρόνια, συγγραφέας στα κρυφά, και καθηγητής Ξυλουργικής στο τοπικό σχολείο, ο οποίος δέχεται συχνά τις επισκέψεις φαντασμάτων.
Επίσης η Λίνα, είχε ένα one night-stand με το κοκόρι Νίκολας, το οποίο αυτός, όπως της ομολογεί ψιλομεθυσμένος, αδυνατεί να το ξεπεράσει.
Η ταινία του Conor McPherson The Eclipse είναι μία συμπαθητική ταινία-θρίλερ, το τονίζω.Οι πραγματικά αναπάντεχες εμφανίσεις νεκρών θα σας προσφέρουν ουκ ολίγες ανατριχίλες ή φωνές, σας το εγγυώμαι. Επισης αποτελεί η ταινία μία καλή ευκαιρία να δείτε πως συμπεριφέρονται αυτά τα παράξενα ζώα που λέγονται συγγραφείς, όταν ΔΕΝ γράφουν. Νομιζετε πως διαφέρουν από τους υπόλοιπους μη συγγραφείς; Σας λέω κατηγορηματικά πως όχι. Ο εξαιρετικός Aidan Quinn το δείχνει πολύ πειστικά αυτό.
Κι επειδή, εγώ τουλάχιστον,παραλίγο να πάθω έμφραγμα απ΄την τρομάρα μου, και δεν υπερβάλλω, ανακουφίστηκα με το γεμάτο θετικές προοπτικές φινάλε- ο κύριος Φαρ λοιπόν, ο οποίος έχει κερδίσει την ερωτική συμπάθεια της Μορέλ, θα δεί κατά πάσα πιθανότητα τις φρικιαστικές ιστορίες του να δημοσιεύονται( φτασμένη συγγραφέας βοηθάει νεο-εμφανιζόμενο στο χώρο, αυτο κι αν είναι πρωτόγνωρο!) και τη γνωριμία τουμε τη Λίνα να παίρνει τη μορφή που φάνηκε να επιθυμούν διακαώς και οι δύο, αν δεν τους διέκοπτε εκείνος ο ματαιόδοξος και ξενοπηδηχτούλης Νίκολας(ο συγγραφέας είναι παντρεμένος). Η σκηνή του αιματηρού καβγά μεταξύ των δύο ανδρών για τα μάτια της Λίνα, είναι ενδεικτική του κρυφού απωθημένου όλων των διανοούμενων: θελουν να σαπίσουν μια φορα κάποιον στο ξύλο και να νιώσουν νικητές…
Αξιοπρεπές θρίλερ θα το έλεγα, Ιρλανδικης παραγωγής, που απαντάει στο ερώτημα που χιλιάδες ίσως ή εκατομμύρια αναγνωστες στον κόσμο, θετουν μέσα τους, όταν συνεπαίρνονται απο ένα βιβλίο ” τι γεννάει το μυαλό του! τι γραφει ο τύπος ρε γαμώτο! “.
Το υλικό βρίσκεται πάνω και κάτω απ΄αυτη τη γη που πατούμε- αρκεί να διαθετει κανείς την ευαισθησία όρασης και όχι μόνο, για να το αντιληφθεί..Φράνσις
