Ο Κανένας

Για ποιό λόγο ένας επαγγελματίας συγγραφέας, ενδίδει στο να “εξωραϊσει ” τ’απομνημονεύματα ενός πρώην πρωθυπουργού(εξωραϊσμός με την έννοια της λογοτεχνικής διατύπωσης των λεγόμενών του), χωρίς εννοείται να διεκδικεί οποιαδήποτε αναγνώριση πατρότητας πάνω στο γραπτό του; Μα γιά να εισπράξει το ποσό των 250.000 δολλαρίων συν τα έξοδά του.
Ο Ewan McGregor, στην πιό πρόσφατη ταινία του Ρομάν Πολάνσκι, The Ghost Writer, είναι ο ανύπαρκτος, κατ’ ουσίαν, δημιουργός, ο μακιγιέρ που αναλαμβάνει με το αζημίωτο να καταστήσει αξιοδιάβαστα τ’απομνημονεύματα του Βρεταννού, πρώην πρωθυπουργού Άνταμ Λανγκ( αποκάλυψη ο Pierce Brosnan,ευτυχώς γιαυτόν ο ρόλος του James Bond δεν έχει κολλήσει πάνω του σαν δεύτερο δέρμα), υπό το άγρυπνο βλέμμα της επικεφαλής του γραφείου του Αμέλια Μπλάϊ( η Kim Cattrall επίσης πολύ καλή ως κλασσική επαγγελματίας γραμματέας που ξέρει πως να κρύβει τα πάντα, ακόμη και τον εαυτό της, πίσω από ένα ταγιέρ, ένα ντοσιέ κι ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνα), αλλά και υπό το cool βλέμμα της συζύγου του ‘Ανταμ, Ρούθ( Olivia Williams), η οποία δεν έχει καμία σχέση με άβουλη, άχρωμη και ετεροκαθοριζόμενη πρώην Πρώτη Κυρία. Αναπόφευκτα οι δυό τους, θυμίζουν το ζεύγος Τόνι και Σερί Μπλερ… Τυχαίο; Καθόλου νομίζω!
Αν περιμένετε να δείτε ένα απλώς καλοκουρδισμένο θρίλερ, μάλλον θα εκπλαγείτε, διότι ο κύριος Πολάνσκι, εκμεταλλευόμενος πολύ έξυπνα την κατ’ ουσίαν αφάνεια του βασικού ήρωα, προσθέτει μία Καφκική διάσταση στο έργο, και αφήνει υπαινιγμούς για ολόκληρο παιχνλίδι συνομωσίας που παίζεται στην πλάτη του Βρεταννού πρωθυπουργού. Ο “κακός” ‘Ανταμ Λανγκ, κακός επιεδή πληροφορούμαστε πως ενδέχεται να κατηγορηθεί γι’ ανάμιξή του σε εγκλήματα πολέμου, φαίνεται ν’αποτελεί κι ο ίδιος άθυρμα στα χέρια άλλων…
Spoiler δε θα γίνω, αλλά προσέξτε ιδιαίτερα το κρυπτογραφημένο μήνυμα στο χειρόγραφο του υπό έκδοση βιβλίου. Μήνυμα που επιδέξια έκρυψε εκεί ο προκάτοχος του συγγγραφέα-φάντασμα, το οποίο είναι δηλωτικό των σχέσεων Αμερικής-Μεγ.Βρεταννίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ewan McGregor στα credits δεν αναφέρεται με κάποιο όνομα, είναι απλώς ο ghost writer. Ακόμη και την πρώτη φορά που συναντά τον Λανγκ, του συσντήνεται με αυτόν τον τρόπο: “I’m your ghost” του λέει. Σιγουρα όχι συνειδησιακό φάντασμα, γιατί βλέπουμε τον Λανγκ, ν’αντιμετωπίζει μάλλον ψύχραιμα το ενδεχόμενο παραπομπής του στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Ας αγχωθεί το νομικό επιτελείο του γιαυτό, προεξάρχοντος του δικηγόρου του Σιντ( Timothy Hutton).
Η ιδιοφυής, πιστεύω, χρήση της ιδιότητας του αφανούς δημιουργού, συνίσταται στο ότι δείχνει τον συγγραφέα, ελκυστικά αναλώσιμο, για κάποιους. Γιαυτούς που έχουν συμφέρον απ΄τη βιολογική εξόντωσή του. Εννοείται βέβαια πως ούτε στην περίπτωση του τωρινού, ούτε σ’ αυτήν του προγενέστερου “φαντάσματος”, γίνεται σαφές στον θεατή, αν ο θάνατός του ήταν ατυχές συμβάν , και όχι αποτέλεσμα ενέργειας άλλου.
Ποιός χέστηκε για τον ταπεινό, αφανή συγγραφέα, αντί για τον γοητευτικό δημοφιλή ηγέτη; Ποιός νοιάζεται άν ο κύριος Λανγκ γνώριζε να γράφει βιβλία, ή προσέλαβε κάποιον να το κάνει για λογαριασμό του; ‘Οπως οι άστεγοι και οι μη καταχωρημένοι γενικώς άνθρωποι, νομικά δεν υπάρχουν, άρα αν τους ξεπαστρέψει κάποιος, δύσκολα θα τους αναζητήσουν, έτσι κι ο συγγραφέας-φάντασμα, “εξαφανίζεται” παίρνοντας μαζί του τη συγκλονιστική αποκάλυψη.
‘Εξοχη η μουσική επένδυση, κατόρθωμα του Alexander Desplat.Ιντριγκαδόρικη πλοκή, πάρα πολύ καλό καστ(σημειώστε την εκπληκτικη μεταμορφωση του James Belushi ως μπακαλίστικης νοοτροπίας μεγαλοεκδότη, καθώς και τον πάντα καλό Tom Wilkinson σε ρόλο καθηγητή-κλειδί για την πλοκή) και θαυμάσια μουσική. Ο Γαλλο-Πολωνός φυγάς did it once again.

Φράνσις