ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινεμά

Η Επιστροφή των Νεκρών (the Lazarus Effect)

2popcorn

the lazarus 002

 

Ομάδα φοιτητών (μεταξύ των οποίων και η Ζόι = Ολίβια Γουάιλντ) κάνουν παράνομα έρευνα στα εργαστήρια για έναν τρόπο επαναφοράς των νεκρών οργανισμών στη ζωή, με απώτερο σκοπό να νικήσουν τον θάνατο, προσβλέποντας στην αθανασία, στην αιώνια ζωή και οτιδήποτε άλλο συνεπάγεται. Σε αυτά που συνεπάγονται, στα ψιλά γράμματα δηλαδή, είναι ότι αν κάποιος πάει στην «απέναντι» πλευρά μπορεί γυρνώντας να μην είναι ακριβώς ο ίδιος. Αρχικό πείραμα γίνεται στον σκύλο της Ζόι, όταν όμως από ατύχημα η νεαρή κοπέλα χάνει τη ζωή της, ο φίλος της και οι υπόλοιποι αποφασίζουν να επαναφέρουν και την Ζόι στη ζωή. Φυσικά, θα μετανιώσουν την ώρα και τη στιγμή!

the lazarus 001Καιρό είχαμε να δούμε ταινία με flatliners και μεταφυσικές προεκτάσεις της ζωής μετά. Δυστυχώς, η ταινία δεν ‘το πάει μακριά’ σε νοήματα ή εικόνες, μιας που εστιάζει στο να είναι καθαρόαιμη φτηνή ταινία τρόμου. Κλειστοφοβικά σκοτεινά εσωτερικά πλάνα, κυρίως γυρισμένα στο εργαστήριο, μικρό καστ, ατμοσφαιρική αναμονή του αναπόφευκτου και σποραδικά jump-scenes για να τιναχτείτε να μη σας πάρει ο ύπνος. Το καλό είναι ότι έχει την εκφραστική Ολίβια Γουάιλντ, με τα χαρακτηριστικά μάτια και το έντονο βλέμμα. Το κακό είναι ότι τα καλά σημεία της ταινίας τα βλέπει όλα κανείς από το τρέιλερ. Πραγματικά, η ταινία δεν φαίνεται να κρατά τίποτα για το θεατή για να ανακαλύψει μετά, εκτός των φθηνών και σχετικά κακοφτιαγμένων εφέ του τέλους που είναι μια σκέτη απογοήτευση.

Η υπόθεση παίζει με το μύθο του Φρανκενστάιν, σε μια πιο μοντέρνα εκδοχή του. Ότι δηλαδή, μερικοί επιστήμονες την έχουν «δει» θεοί και νομίζουν ότι μπορούν να ανατρέψουν τον Χάρο από το θρόνο του. Στοιχείο που το είδαμε πρόσφατα και στο Chappie, ιδωμένο μέσα από τα τσιπάκια και τα ηλεκτρόδια ενός ρομπότ το οποίο μεταφέρει την ανθρώπινη «συνείδηση» από τον άνθρωπο στη μηχανή, ή παλιότερα στο Transendance, όπου χώρεσε στο διαδίκτυο τον Τζόνι Ντεπ, ή το διαστημικό Event Horizon. Μόνο που το Lazarus Effect το χρησιμοποιεί πιο γραμμικά, άκομψα και άνευ φαντασίας. Και όχι, το ότι έχει τον Λάζαρο στον τίτλο του δεν το κάνει επίκαιρο λόγω Πάσχα!

Αντώνης Γκούμας

Θα μπορούσε να ζήσει εξίσου ευχάριστα στη Μέση Γη όσο στη Metropolis, από τα πιο ρεαλιστικά πλάνα στα πιο σουρεαλιστικά συννεφάκια. Μπαίνοντας στις αίθουσες παθιάζεται αμετανόητα κάθε φορά που σβήνουν τα φώτα. Στα Φεστιβάλ που καλύπτει αντί για τις πολυαναμενόμενες ταινίες προτιμά να ανακαλύπτει άγνωστα μικρά διαμαντάκια που ίσως να μην δούμε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Συνήθως καλοπροαίρετος, προσέξτε, όμως, όταν κραδαίνει το «τσεκούρι» του.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *