Ατσαλένιος μπορεί, Ατσαλάκωτος όχι!
The Man with the Iron Fists, όταν το Χάρλεμ πάει μια βόλτα στην Τσάινα Τάουν ..Κάθονταν ήσυχα ήσυχα και σκοτώνονταν οι Κινέζοι μεταξύ τους είδαν το χαμό και τα Αμερικανάκια κι είπαν να επέμβουν!
[highlight color=”eg. yellow, black”]Έχει αρκετούς και για τους δυο μας.. ας νικήσει ο καλύτερος νάνος! – Gimli[/highlight]
Για να μπορέσετε να δείτε αυτή την ταινία πρέπει να αφήσετε στην άκρη της όποιες ιστορικές αναφορές μπορεί να σας έρθουν στο μυαλό και να αποδεχθείτε κάποιες απλές παραδοχές. Αρχικά ότι είναι πολύ λογικό σε μια ταινία εποχής να ακούγονται ασύνδετοι “μαύροι” ήχοι σύγχρονης ραπ. Ότι το καστ των “Κινέζων” αποτελούν άνθρωποι από όλη την ασιατική χερσόνησο. Επίσης ότι η κάθε φατρία έχει τα δικά της αταίριαστα κουρέματα, με το κιτς βραβείο να παίρνουν χαλαρά τα 80’s λιοντάρια. O δε αρχηγός τους επειδή είναι και πολύ κακό παιδί φοράει και γυαλιά ηλίου! O RZA (Ταραντίνο-wanna-be) είπε να υιοθετήσει το στιλ να κάνει κι αυτός την πλάκα του.
Ένα μεγάλο φορτίο χρυσού είναι στο μάτι πολλών και έτσι άλλοι θα έρθουν να το προστατέψουν κι άλλοι να το αποκτήσουν με τον καλό ή τον κακό τρόπο. Φυλές που κονταροχτυπιούνται για την επικράτηση, που όλες όμως έχουν κοινό οπλουργό, τον νέγρο σιδερά που πιάνουν τα χεράκια του και μαζεύει λεφτά να την κοπανήσει με την αγαπημένη του. Όταν η μάχη του χτυπήσει την πόρτα όμως και για να αντιμετωπίσει τον ατσαλένιο κακό θα χρειαστεί να φτιάξει το υπέρτατο όπλο (μωρέ μην είναι ένα ζευγάρι ατσαλένιες γροθιές;)
(για τρέιλερ και μια πρώτη ματιά στην ταινία τους συντελεστές και τον σκηνοθέτη δείτε το αρθράκι μου: ‘Oταν ο Ταραντίνο συνάντησε τον RZA)
Έχω ξαναμιλήσει για το κακό που κάνει άθελα του ο Ταραντίνο στο χώρο από τις κακέκτυπες απομιμήσεις. To καλό είναι ότι όλοι έκαναν την πλάκα τους και ότι κι εμείς κάνουμε πλάκα βλέποντας την. Τα κακό είναι ότι η ταινία δεν ήθελε να βγάλει ειρωνικό γέλιο αλλά να φανεί σαν μια καλή περιπέτεια. Δυστυχώς όμως παρά τις εντυπωσιακές σκηνές μάχης και τα εφέ η ταινία δε καταφέρνει να ξεπεράσει με τίποτα τη μετριότητα καθώς όποια ατμόσφαιρα πάει να δημιουργήσει πάντα κάνει κάτι και τη χαλάει. Τουλάχιστον να είχε και καμιά καλή σκηνή σεξ, αλλά μπα! Σε αυτό δε βοήθησαν και η χλιαρές και νερόβραστες ερμηνείες. Αν εξαιρέσουμε τον ενδιαφέροντα ρόλο κακού Dave Bautista και το δίδυμο κινεζο-προστασίας του θησαυρού όλοι οι άλλοι είναι πάρε τον έναν και χτύπα τον άλλο. Η Lucy Liu στο ρόλο τσατσάς στο τοπικό πολυτελές μπουρδέλο φαίνεται κουρασμένη για να μη πω και βαρεμένη (αγγαρεία κάνει η γυναίκα το καταλάβαμε). Η τραγικότητα όμως έρχεται από τον Ράσελ.. Τι το θελε κι αυτός; Ο Russell Crowe χαλαρά στον χειρότερο ρόλο του… Από μονομάχος έγινε κοιλομάχος! Εμφανώς υπέρβαρος και επίσης αγγαρειομάχος δε πείθει καθόλου στις σκηνές μάχης, αλλά εκεί λες ok, τα χρόνια περνούν. Δυστυχώς δεν πείθει και σε τίποτα άλλο! Η χάλια προφορά του (προσπάθησε να παίξει τον Άγγλο) και το στήσιμο του κάνουν τον σκεπτόμενο θεατή να απορεί τι στο καλό του συμβαίνει. Στο κάτω κάτω κι ο Ζεράρ Ντεπαρτιέ πέρασε δύσκολη φάση (και την περνάει ακόμη) αλλά τέτοιο πράμα δε μας έδειξε.
Ναι έχεις δίκιο. Ο Ζεράρ δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοια. Μας έχει συνηθίσει σε χειρότερα! Βλέπε Potiche και άλλα..
χαχα, ok μπορεί, κράτα πάντως μικρό καλάθι κι όταν δεις κι εσύ την ταινία μου λες 🙂