O Λαβύρινθος
H Κοιλάδα βρίσκεται στην μέση ενός λαβυρίνθου και είναι ο τόπος αιχμαλωσίας έφηβων αγοριών που είναι αποκλεισμένα από το έξω κόσμο. Κάθε μέρα οι πόρτες του λαβύρινθου ανοίγουν και κάποιοι νέοι, που ονομάζονται οι Δρομείς, τον εξερευνούν προσπαθώντας να βρούνε ένα τρόπο διαφυγής. Πρέπει να γυρίσουν πριν το βράδυ καθώς στον Λαβύρινθο κατοικούν φοβερά πλάσματα με το όνομα Κυνηγοί. Οι νεαροί μοιάζουν να έχουν αποδεχτεί την μοίρα τους μέχρι την μέρα που ο ανελκυστήρας φέρνει ένα καινούριο φυλακισμένο. Ο νεαρός, όπως όλοι οι άλλοι, δεν θυμάται το όνομα του αλλά στην διάρκεια μιας δοκιμασίας κατορθώνει να θυμηθεί ότι τον λένε Τόμας. Ο Τόμας αρνείται να προσαρμοστεί στους κανόνες και στην μοιρολατρία, προσπαθεί να βρει τον τρόπο για να δραπετεύσει, γεγονός που τον κάνει αρεστό σε πολλούς αλλά και μισητό σε άλλους. Θα κατορθώσουν άραγε οι νέοι να ξεφύγουν από την φυλακή τους;
Το σενάριο αυτής της ταινία βασίζεται στο πρώτο βιβλίο της σειράς που έχει γράψει ο συγγραφέας Τζέιμς Ντάσερ με θέμα τις περιπέτειες των νεαρών ηρώων σε ένα δυστοπικό μέλλον. Σε αυτήν την ταινία, το θέμα είναι κλασικό: η απόδραση των ηρώων από μια φυλακή. Βασικό συστατικό μια τέτοιας πλοκής είναι ο κεντρικός ήρωας που δεν αποδέχεται την μοίρα του και, στην προσπάθεια του να δραπετεύσει, θα γίνει ο αρχηγός και εμπνευστής των υπολοίπων. Ο φωτογενής Μεσσίας που είναι δυνατότερος, πιο έξυπνος και πιο γρήγορος από όλους αλλά που κρύβει και ένα σκοτεινό μυστικό. Η εμφάνιση μιας νέας κοπέλας που μοιράζεται το ίδιο σκοτεινό μυστικό με τον Τόμας μοιάζει να υπόσχεται μια δραματική εξέλιξη στην πλοκή, η οποία όμως δεν ολοκληρώνεται. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες μοιάζουν να έχουν βγει από το συρτάρι με τα στερεότυπα. Υπάρχουν κατά σειρά ο καλόβολος αφροαμερικανός ηγέτης, ο αθλητικός και έξυπνος Ασιάτης, ο εύσωμος και καλόψυχος μικρός που θα γίνει ο φίλος του ήρωα, ο σοφός νεαρός που παίζει το ρόλο του μεσολαβητή και, τέλος, ο σκληρός της παρέας που φοβάται την αλλαγή στην τάξη πραγμάτων.
Όλα αυτά μοιάζουν ωραία στην αρχή αλλά από την στιγμή που ξεδιπλώνονται οι μηχανισμοί της πλοκής και πλησιάζουμε προς το τέλος της πλοκής, οπού υπάρχει μια χονδροειδής εξήγηση, το ενδιαφέρον μοιάζει να χάνεται. Ο λαβύρινθος και τα τέρατα που τον κατοικούν γίνονται το επίκεντρο της ταινίας και η κοινωνιολογική μελέτη και η ψυχολογία των ηρώων μοιάζουν να χάνονται στον δαίδαλο του λαβύρινθου. Δεν χρειάζεται να είσαι θαυμαστής της επιστημονικής φαντασίας για να καταλάβεις ότι οι κάτοικοι της Κοιλάδας είναι τα πειραματόζωα μιας έρευνας συμπεριφοράς και το τέλος της ταινίας θα θυμίζει την γνωστή επιγραφή η συνέχεια επί της οθόνης. Καταλήγεις με την εντύπωση ότι το σενάριο μοιάζει με μια χλωμή αντιγραφή του Άρχοντα των μυγών χωρίς το κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο. Δυστυχώς για τους συντελεστές της ταινίας η σειρά των ταινιών Αγώνες Πείνας έχουν βάλει ψηλά τον πήχη σε επίπεδο σεναρίου και αισθητικής.
Στο επίπεδο της σκηνοθεσίας o Γουές Μπάλ κάνει σωστή χρήση των ειδικών εφέ και δεν τα αφήνει να επισκιάζουν την σύνθεση των πλάνων. Οι γωνίες λήψης στις σκηνές του λαβύρινθου είναι σωστά διαλεγμένες για να κλιμακώσουν την αγωνία και με τη βοήθεια του πολύ καλού μοντάζ καταφέρνει να μας κρατήσει το ενδιαφέρον. Γενικώς η ταινία έχει καλό ρυθμό, παρά την κάπως μεγάλη εισαγωγή που κουράζει λίγο τον θεατή. Οι νέοι ηθοποιοί κρατάν το ενδιαφέρον μας με τις ερμηνείες τους και υπάρχουν κάποιοι που ξεχωρίζουν όπως ο Τόμας Σάνγκστερ, ο μικρός του Love actually, στο ρόλο του σοφού νεαρού, ο Γουίλ Πούλτερ που κατορθώνει με επιτυχία να δώσει τις αποχρώσεις του ρόλου καθώς δεν είναι ο κλασσικός κακός. Ο Μπλέικ Κούπερ στο ρόλο του Τσάκ είναι πειστικός, συγκινητικός και διασκεδαστικός όπως και ο Αμλ Αμίν στο ρόλο του αρχηγού των εφήβων. Οι μόνοι που δεν πείθουν είναι οι δύο πρωταγωνιστές: στο ρόλο της Τερέζας η Κάγια Σκοντελάριο είναι άχρωμη όπως και ο Ντίλαν Ο΄Μπρίεν που έχει τα σωματικά προσόντα για τον ρόλο αλλά δεν πείθει στον ερμηνευτικό τομέα.
Συμπέρασμα λοιπόν; Οι σκοτεινοί τοίχοι του λαβύρινθου αφήνουν πολλές υποσχέσεις σε ότι αφορά την δράση αλλά, πέρα από τις επιφανειακές συγκινήσεις, η ταινία έχει ελάχιστο συναισθηματικό βάρος.
