Αφιερώματα

Η κινηματογραφική μουσική υπόκρουση του 2013

Ο μεγάλος Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης  Τζόν Κασσαβέτης  έλεγε οτι όταν βλέπεις ένα λυπημένο πρόσωπο δεν χρειάζεται μια ορχήστρα απο βιολιά πού παίζουν ένα λυπητερό σκοπό για να καταλάβεις τα συναισθήματα του χαρακτήρα. Η κινηματογραφική μουσική πρέπει να αρκείται σε ένα ρόλο υποβολέα συναισθημάτων και όχι να υπερκαλύπτει την δύναμη της εικόνας  και με βάση αυτό το κριτήριο έκανα την επιλογή των αγαπημένων μου μουσικών για το 2013.  Ξεχώρισα και πολύ καλές πρωτότυπες συνθέσεις αλλά και πολύ όμορφες μουσικές επιλογές που χρησιμοποιήθηκαν από τους σκηνοθέτες σε δυνατές σκηνές των ταινιών.

Καλύτερες πρωτότυπες συνθέσεις

Prisoners

Ο Johann Jóhannsson είναι  Ισλανδός μουσικός, συνθέτης και παραγωγός μέλος του συγκροτήματος Evil Madness. O σκηνοθέτης Denis Villeneuve γοητευμένος από την εντυπωσιακή και μοναδική μουσική του  ζήτησε από το συνθέτη να  γράψει την μουσική για την ταινία του για να μεταφέρει τα δάκρυα και  το αίμα, και την έντονη απελπισία που γαντζώνεται  στο λαιμό των χαρακτήρων της ταινίας.

Το αποτέλεσμα είναι ένας συνδυασμός ορχηστρικής μουσικής και εγχόρδων. Αυτός ο συνδυασμός δίνει έμφαση στο σκοτάδι ενός θρίλερ με όχι τόσο ρόδινα ηθικά διδάγματα… Μια μελαγχολική, αλλά ταυτόχρονα και σχεδόν παρήγορη μαγευτική λυρική μουσική που λειτουργεί ως αντίβαρο σε μια τραγική ιστορία με βαριά ατμόσφαιρα.

Τhe Beasts of the Southern wild / Τα μυθικά πλάσματα του νότου

Ο σκηνοθέτης της ταινίας συνεργάζεται με τον γνωστό μουσικό παραγωγό και συνθέτη Dan Romer για να συνθέσουν την μουσική αυτής της πανέμορφης ταινίας που ταξιδεύει ανάμεσα στην φαντασία και την πραγματικότητα  και προσπαθούν να καταγράψουν τους ήχους ενός πολύβοου κόσμου και τα καρδιοχτύπια των ανθρώπων πού προσπαθούν να μείνουν όρθιοι και περήφανοι.

Το soundtrack εναλλάσσει διακριτικά jazzy τραγούδια και country συνθέσεις. Είναι τόσο ελκυστικό και γλυκά μελαγχολικό που μας βυθίζει αβίαστα σε ένα νέο κόσμο από τον οποίο  δεν θα βγούμε ποτέ.

Αll is lost / Όλα χάθηκαν

Αναμφισβήτητα κανένας συνθέτης δεν είχε πιο δύσκολο έργο φέτος από τον τραγουδιστή / τραγουδοποιό Alex Ebert, πρώην μέλος της electro –rock μπάντας  Ima Robot , και τώρα γνωστό ως Edward Sharpe του Edward Sharpe and the Magnetic Zeros. Η ταινία επιβίωσης του JC Chandor είναι η ιστορία  ένος μοναχικού άνδρα πού το σκάφος του βυθίζεται σιγά-σιγά στη μέση του Ινδικού Ωκεανού. Είναι ο άνθρωπος απέναντι στα στοιχεία της φύσης, τις βίαιες καταιγίδες , τα άγρια κύματα. Μια υπαρξιακή περιπέτεια και ταυτόχρονα μια ενδοσκοπική ματιά στους εαυτούς μας και την συνείδηση της θνητότητάς μας. Ο Ebert πρέπει να δημιουργήσει το 100% του εσωτερικού της ζωής του χαρακτήρα πίσω από τα βλέμματα και τις εκφράσεις του Robert Redford.

Η μουσική της ταινίας είναι ένα όμορφο, πένθιμο μοιρολόι που ακούγεται συχνά σαν ένα αργό πένθιμο εμβατήριο. Ειδικά όταν  η κατάσταση του χαρακτήρα γίνεται όλο και πιο δύσκολη και ο ίδιος καταλήγει σε ένα σημείο όπου έχει χαθεί κάθε ελπίδα. Σαν μουσική αγγέλων και ταυτόχρονα στοιχειωτική (ειδικά το θέμα που κόβει την ανάσα “Excelsior” ), η μουσική υπόκρουση της ταινίας μοιάζει με μια κραυγή που βγάζει ο ήρωας.

Καλύτερες συλλογές τραγουδιών (Compilations)

La grande bellezza/ H τέλεια ομορφιά

Η ταινία ενάλλασει μια σκηνή σε κλαμπ με την techno μουσική  και σκηνή σε ένα μοναστήρι με εκκλησιαστικούς ύμνους. Η ταινία στηρίζεται στο μείγμα  ιερού και βέβηλου για τα οποίο η Ρώμη είναι τόσο διαβόητη και η μουσική υπόκρουση της ταινίας αντανακλά αυτό το μείγμα. Από τη μία η κλασσική μουσική και απο την άλλη τα τραγούδια του ιταλικού ρεπερτορίου σχεδιάζουν το μουσικό μονοπάτι στην αναζήτηση της τέλειας ομορφιάς.  Δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα του μουσικού ύφους της ταινίας:

Για το ιερό μισό της Ρώμης:

Για το βέβηλο μισό:

Blue Jasmine/Η θλιμμένη Τζασμίν

Μια ταινία του Γούντι Άλεν χωρίς τζάζ , δεν είναι ταινία του Γούντι Άλεν.  Το κεντρικό θέμα της ταινίας είναι το Blue Moon που ακούγεται κάθε φόρα που η Τζασμίν θυμάται την ζωή με τον Χάλ. Αυτό το κομμάτι ακούγεται στην πρώτη τους συνάντηση και στοιχειώνει με τον γλυκόπικρο σκοπό του την ταινία. Τι πιό ταιριαστή μουσική από την τζάζ για να δώσεις έμφαση στην νοσταλγία και στην μελαγχολία της κεντρικής ηρωίδας.

The Great Gatsby/Ο μεγάλος Γκάτσμπυ

Η τολμηρή αλλά πιστή μεταφορά του μνημείου της αμερικανικής λογοτεχνίας δεν θα μπορούσε παρά να έχει μια αλλόκοτη μουσική υπόκρουση. Είναι μια εξαιρετική συγχώνευση κλασσικών και σύγχρονων ήχων. Ο μουσικός διάλογος ανάμεσα σε διαφορετικά είδη  εντείνει την αισθήση της γιορτής και η συνύπαρξη διαφορετικών φωνών από όλα τα μουσικά είδη δημιουργούν ένα πολύχρωμο μουσικό σύνολο που περισσότερο γοητεύει πάρα ξενίζει. Η ποικιλία του σαόυντρακ ταιριάζει απόλυτα σε αυτή την σπαρακτική ιστορία αγάπης που καταλήγει σε θρυμματισμένο όνειρο και που εξέλλισεται μέσα σε χλιδάτα πάρτυ και σε περίσσεια πολυτέλεια.

Ας ελπίσουμε το 2014 τα ακούσματα να είναι το ίδιο μαγικά και να μας ταξιδέψουν σε μαγικούς κόσμους.

A bientôt les amis

Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος

Παρά το γαλλικό μου ψευδώνυμο που είναι και το φιλμικό alter ego του Francois Truffaut, γεννήθηκα στην Αλεξανδρούπολη στης οποίας τους κινηματογράφους είχα τις πρώτες επαφές με τον κινηματογράφο. Από τη μια «Ο πόλεμος των άστρων» και από την άλλη ο «Τοίχος» του Γιλμάζ Γκιουνέι συνέστησαν το δίπολο πού με κυνηγάει. Τα άστρα του Χόλιγουντ και τα διακριτικά φώτα του cinéma d’auteur με οδήγησαν στην Γαλλία όπου ανδρώθηκα στην κινηματογραφική σκέψη. Τι μ’αρέσει; Απλό: όλες οι καλές ταινίες από όλα τα είδη εκτός από τις ρομαντικές κομεντί. Ιδιαίτερη προτίμηση σε ευρωπαïκό, ανεξάρτητο αμερικάνικο και ασιατικό κινηματογράφο. Κλείνω εδώ γιατί ως γνήσιος λάτρης του γαλλικού νέου κύματος μου αρέσει να μιλάω με τις ώρες.

Μια σκέψη για το “Η κινηματογραφική μουσική υπόκρουση του 2013

  • …εύγε Doinel! Πολύ σωστά έθεσες τα κριτήρια επιλογής σου στις κατηγορίες.
    θα συμφωνήσω σε όλα εκτός των jazz επιλογών, που σαν μουσική μπορεί να φτάσει να γίνει αρκετά ενοχλητική στα αφτιά μου – αν και φέτος την κόντραρε σχεδόν στα ίσια και η κάντρι (ιδιαίτερα η νέα αγάπη όλων ‘μπλουγκρας’ που μέχρι χθες δεν ήξεραν τι είναι …και πλέον έχουν από 10 cd συλλογών!).
    Εμένα για να χαρεί το αφτάκι μου (μετά τις τελευταίες απογοητεύσεις Σκορσέζε) πρέπει να περιμένω την επόμενη ταινία του Αρονόφσκι ή του Γκάι Ρίτσι! 😛

    Σχολιάστε

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *