Κωδικός Ασφαλείας: This is CIA Radio!

Ο τίτλος (στα αγγλικά: The Numbers Station) αναφέρεται στην θεωρία ότι κάποιες υπηρεσίες της CIA δουλεύουν με κωδικοποιημένα μηνύματα που εκπέμπονται από απομονωμένους σταθμούς.

(Με άλλα λόγια η αισθησιακή εκφωνήτρια της CIA απαγγέλει κάτι νουμεράκια σαν τα νούμερα του Λόττο και οι πράκτορες κάθονται κι ακούνε ράδιο και παίζουν Sudoku για να βγάλουν άκρη τι τους λέει!)

Ο βαρύς, κουρασμένος, αλλά έμπειρος hit man της υπηρεσίας (Τζον Κιούζακ), αποσύρεται από την ενεργό δράση λαμβάνοντας τη θέση του φύλακα ενός τέτοιου σταθμού, σε ένα οχυρωμένο υπόγειο ενός εγκαταλελημένου στρατόπεδου. Πλήρωμα του, ο ίδιος και μια κοπέλα που αποκωδικοποιεί τα μηνύματα, εναλλάσσουν την βάρδια τους ανά 72 ώρες με μια αντίστοιχη ομάδα. Φυσικά όλα κυλάνε ομαλά μέχρι που…

O νεαρός Δανός σκηνοθέτης Kasper Barfoed χτίζει μια «εκλεπτυσμένη» σκοτεινή ατμόσφαιρα και ντύνει τα πλάνα του με ωραίους ήχους, κάνοντας το αποτέλεσμα σχεδόν βιντεοκλιπίστικο σε σημεία.

Εντυπωσιακοί οι τίτλοι έναρξης και η μουσική. Αν σας προετοιμάσουν για κάτι πολύ βαθυστόχαστο, απλά θυμηθείτε ότι βλέπετε ένα ατμοσφαιρικό θριλέρακι.

Η αρχή θα κλέψει στοιχεία από το Max Payne ή τους 300 -χαρακτηριστικό νέων σκηνοθετών που έχουν πολλά «παιχνίδια» στη διάθεση τους και τα χρησιμοποιούν όλα για φιγούρα. Προσωπικά, αυτό δεν με πείραξε ιδιαίτερα.

Σιγά-σιγά η ταινία μετατρέπεται σε ένα κλειστοφοβικό Panic Room ή Κύβο (the Cube), που είναι και ο βασικός στόχος του σεναριακά. Η ταινία δίνει στον θεατή τη δυνατότητα να παρατηρήσει πολλά μικροπράγματα στους γρίφους και τα  διλήμματα του έργου και όλα αυτά διαθέτουν καλή δομή.

Ίσως ήθελε λίγο πιο προσεγμένες σκηνές μάχης για να εξάψει περισσότερο την αγωνία του κοινού. Νομίζω ότι όλοι έχουμε πια βαρεθεί κλασικές σκηνές όπου «δυο τσακώνονται, του πετάει ο ένας το όπλο μακριά, μετά στην πάλη χάνει κι ο άλλος το όπλο του και καταλήγουν στο τέλος να παίζουν μπουνιές»… Λίγο πρωτοτυπία που και που δε βλάπτει!

Ο John Cusack επανέρχεται στις αξιοπρεπείς εμφανίσεις -βέβαια, ο ρόλος δεν είναι τόσο απαιτητικός! Δεν χρειάζεται να δείχνει καλογυμνασμένος, ούτε υπερβολικά ευφυής. Είναι αυτό που λέμε ο συμπαθής «common guy»! Θυμίζει λίγο την εμφάνιση του στο αγαπημένο Identity (2003).

Η Malin Akerman (Watchmen, 2009) πασχίζει να αποβάλλει από πάνω της το ύφος της ψυχρής Σουηδέζας και εν μέρει το πετυχαίνει. Ο επικεφαλής της CIA, Liam Cunningham, ιδαίτερα δημοφιλής πλέον από το Game of Thrones (Davos Seaworth), αλλά εδώ μοιάζει πολύ απλός χωρίς το επικό look.

Για τους λάτρεις των κλειστοφοβικών θρίλερ, πιστεύω η ταινία είναι μια καλή επιλογή. Για εμένα, τουλάχιστον -χωρίς να είναι κάτι το συνταρακτικό- στάθηκε ανώτερη των αρχικών προσδοκιών μου.

Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ήδη εγκλωβισμένος πριν μπει στον υπόγειο σταθμό κι ας μη το αντιλαμβάνεται πλήρως. Με την είσοδο του μπαίνει σε ένα χώρο όπου παίζει εντός έδρας και απλά πρέπει να ξεχωρίσει εχθρούς και φίλους. Κάτι σαν το Unknown (2006) με καλύτερη εικόνα. Αν το δείτε δεν θα γίνετε σοφότεροι, αλλά περνάει ευχάριστα η ώρα.