Ένας σκίουρος σούπερ ήρωας 2 (the Nut Job 2)
Βρισκόμαστε ξανά στην Όουκταουν, όπου ο μοχθηρός δήμαρχος της πόλης έχει αποφασίσει να καταστρέψει το Πάρκο της Ελευθερίας και στη θέση του να χτίσει ένα λούνα παρκ. Ο Σέρλι και η υπόλοιπη ομάδα φίλων του συμμαχούν για να σώσουν το σπίτι τους, να κατατροπώσουν τον δήμαρχο και να καταλάβουν ξανά το πάρκο.
Το σίκουελ του «Ένας σκίουρος σούπερ ήρωας» μοιάζει να είναι καλό, αλλά μέχρι εκεί. Δεν θα ενθουσιάσει τον θεατή, ούτε και θα είναι μια ταινία που θα θυμάται για πολύ καιρό. Υπάρχει η αντίληψη πως όσο πιο πολύ χάος υπάρχει στην ταινία, τόσο καλή θα είναι. Αν περιμένετε να γελάσετε με την ψυχή σας, εδώ θα σας απογοητεύσω. Το animation αυτό δεν κερδίζει στις ατάκες, αλλά αγγίζει τα όρια του σλάπστικ, με τους χνουδωτούς ήρωες να παλεύουν για να ανακτήσουν τον χώρο τους. Ωστόσο αυτό δεν κάνει την ταινία αξέχαστη.
Ως ψυχαγωγική ταινία, στερείται πολλών βασικών παραγόντων: δεν υπάρχουν χαρακτήρες που θα μείνουν στον θεατή, η ιστορία δεν είναι και τόσο διασκεδαστική, τα αστεία δεν είναι (ακριβώς) επιτυχημένα για να απευθύνονται τόσο σε ενήλικες όσο και σε μικρά παιδιά. Όσον αφορά τους χαρακτήρες, δεν υπάρχει κάποιος που να κεντρίζει το ενδιαφέρον, η δομή και η εξέλιξή τους δεν είναι αυτό που θα περίμενε κανείς, ενώ οι ατάκες τους είναι ρηχές και αναμενόμενες.
Εκείνο που δεν λείπει, όμως, και που αξίζει να το αναφέρουμε είναι οι έντονες δράσεις των ηρώων καθώς και οι καθαρές –ποιοτικά – εικόνες της πόλης, που υπενθυμίζουν στον θεατή ότι το επίπεδο στα animation έχει φτάσει τόσο ψηλά που αναμφισβήτητα μια εικόνα μπορεί να συνεπάρει και τον πιο απαιτητικό θεατή.
Η κορεάτικη αυτή παραγωγή δεν φαίνεται να πείθει, πατάει πάνω σε στάνταρ πράγματα αγγίζοντας σχεδόν το μέτριο επίπεδο της πρώτης ταινίας.
Το σίκουελ «Ένας σκίουρος σούπερ ήρωας 2» δεν είναι από τις must –see ταινίες της εβδομάδας. Καλύτερα στο DVD παρέα με τα παιδιά.
