Αναζητώντας την Αλήθεια (The Shack)

Βασισμένο σε best-seller, το Αναζητώντας την Αλήθεια έρχεται πριν το Πάσχα προτρέποντάς μας να… βρούμε τον Θεό. Ένας πατέρας που χάνει τη μικρή του κόρη, δεν μπορεί να διαχειριστεί την απώλεια. Ο θυμός του και η θλίψη του, τον έχουν απομακρύνει από την οικογένειά του και τα υπόλοιπα παιδιά του, καθώς ο ίδιος αναζητά κάποιου τύπου λογική για αυτό που του συνέβη. Κάποια στιγμή θα λάβει μια περίεργη πρόσκληση, σταλμένη από τον Θεό, ο οποίος θα τον καλεί σε μία καλύβα στο δάσος, προκειμένου να απαντηθούν τα ερωτήματά του.

Αυτό που ακολουθεί είναι ένα δίωρο new age φιλοσοφίας, συζήτησης ψευδοθρησκευτικών ζητημάτων και την Οκτάβια Σπένσερ να χαμογελά, να λέει πόσο συμπαθεί και αγαπά όλο τον κόσμο, σε μία γλυκερή προσέγγιση της θρησκείας και του χριστιανισμού.

Ο κεντρικός ήρωας της ταινίας, ο Μακ, συναντά, όμως, όχι μόνο τον Θεό, αλλά και τον Χριστό (έναν ξυλουργό από τη Μέση Ανατολή) και το Άγιο Πνεύμα, μία Ασιάτισσα που ασχολείται με την κηπουρική. Το μήνυμα εδώ είναι ότι ο Θεός παίρνει πολλές μορφές και έρχεται μεταξύ άλλων να καταγγείλει και τον ρατσισμό που υπογείως υπάρχει στον Μακ.

Το Αναζητώντας την Αλήθεια είναι μια ταινία που πολύ πιθανό είναι να σε εξοργίσει. Δεν απαντά σε πραγματικά ερωτήματα, αλλά ασχολείται μόνο επιφανειακά με τη θρησκεία και μεταξύ άλλων μοιάζει να είναι αποκομμένη από κάθε ρεαλισμό, όταν για παράδειγμα ο Θεός ζητά από τον Μακ να συγχωρέσει τον δολοφόνο της κόρης του.

Το The Shack είναι μια ταινία που παρ’ όλο που απευθύνεται σε πιστούς, έχει προκαλέσει αντιδράσεις θρησκευτικών οργανώσεων -ήδη από την έκδοση του βιβλίου- κυρίως για το γεγονός ότι ο Θεός είναι γυναίκα και δη Αφροαμερικανή. Φαίνεται, όμως, ότι η ταινία -όπως και το βιβλίο- δεν  θέλει να είναι αιρετική, καθώς δεν υπάρχει κάτι βαθύτερο να πει πάνω σε θρησκευτικά ζητήματα. Το μόνο ενδιαφέρον είναι η εναλλαγή της μορφής από την Οκτάβια Σπένσερ στον αυτόχθονα Γκράχαμ Γκριν (ανάλογα με το εάν ο Μακ χρειάζεται έναν πατέρα ή μία μητέρα), αλλά κατά τα άλλα η ταινία με την απλουστευτική σκέψη της μοιάζει σχεδόν να προσβάλλει την νοημοσύνη του θεατή.

Τι περιμένεις από μία ταινία που κλείνει με τους πρωταγωνιστές να ψέλνουν -ή καλύτερα να τραγουδούν- ένα τραγούδι που αποκαλείται «Our God is Awsome»;