Η Καλύτερη Στιγμή Τους (Their Finest)

1940, Λονδίνο. Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και ενώ πολλοί από τους άνδρες έχουν καταταγεί, η Κατρίν (Τζέμα Άρτερτον), μία άπειρη σεναριογράφος καλείται να γράψει ένα σενάριο που θα εμψυχώσει το ηθικό των πολιτών -και ιδιαίτερα των γυναικών της Βρετανίας. Ο καλλιτέχνης σύντροφός της δεν εκτιμά ιδιαίτερα τη δουλειά της, όμως εκείνη σύντομα τραβάει την προσοχή του επικεφαλής σεναριογράφου, του κυνικού Μπάκλεϊ (Σαμ Κλάφλιν).

Ο Μπάκλεϊ και η Κατρίν θα γράψουν ένα σενάριο για τη διάσωση της Δουνκέρκης, στο οποίο θα πρωταγωνιστεί ο αυτάρεσκος Αμπρόουζ Χίλιαρντ (ένας απολαυστικότατος Μπιλ Ναΐ).

Η Λόνε Σέρφιγκ (Μια Κάποια Εκπαίδευση) έχει τη μοναδική ικανότητα να φτιάχνει ιστορίες που κρύβουν μέσα τους το αναπάντεχο και το πραγματικό. Η τελευταία της ταινία είναι μια γυναικεία υπόθεση: μιλά για τον ρόλο που καλούνται να πάρουν οι γυναίκες όταν οι άνδρες λείπουν στον πόλεμο, το σενάριο είναι γραμμένο από την Γκάμπι Τσιάπε, ενώ πρόκειται για μεταφορά βιβλίου της Λίσα Έβανς.

Εδώ η Σέρφιγκ επιλέγει την αισιόδοξη διάθεση έναντι του ρεαλισμού, παραδίδοντας μία ευχάριστη -στο μεγαλύτερο μέρος της- ταινία για την ίδια τη διαδικασία του να γυρίζεις μια ταινία και τις μικροπαρεξηγήσεις στο σετ. Εδώ έχει να προσφέρει πολλά ο Μπιλ Ναΐ, ο οποίος φροντίζει να παρουσιάσει με ξεκαρδιστικό τρόπο πολλά από τα κλισέ της κινηματογραφικής βιομηχανίας.

Ο Ναΐ, αλλά και η Τζέμα Άρτερτον είναι αυτοί που κουβαλούν το μεγαλύτερο βάρος μιας ταινίας που σύντομα αρχίζει να επιλέγει το προβλέψιμο αντί για το πρωτότυπο. Ο θεατής γνωρίζει ότι η Κατρίν και ο Μπάκλεϊ θα ερωτευτούν και ότι η ήδη υπάρχουσα σχέση της Κατρίν θα είναι εμπόδιο στη σχέση της με τον Μπάκλεϊ (εμπόδιο που θα λυθεί πολύ εύκολα, όπως και αρκετά άλλα από τα ζητήματα της ταινίας). Είναι πραγματικά κρίμα μια ταινία που φαίνεται να μιλά για τη διεκδίκηση της θέσης μιας γυναίκας στον κόσμο, να καταλήγει να έχει ως σημείο αναφοράς και πάλι έναν έρωτα, λες και μια γυναίκα περιμένει αυτόν τον έρωτα για να την ορίσει.

Η Άρτερτον ερμηνεύει έναν ρόλο γεμάτο φρεσκάδα, τον ρόλο μιας γυναίκας που προσπαθεί να πιστέψει στον εαυτό της και να καταλάβει τη νέα της θέση στον κόσμο. Θεωρώ ότι ο Σαμ Κλάφλιν, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, δεν ταιριάζει ιδιαίτερα στον ρόλο του υπερβολικά σοβαροφανούς και κυνικού Μπάκλεϊ και εδώ θα χρειαζόταν ένας ίσως πιο ώριμος ηθοποιός για να αναδείξει αυτές τις πτυχές του χαρακτήρα.

Η ταινία της Σέρφιγκ έχει αρκετές καλές στιγμές -όπως η ίδια έτσι κι αλλιώς ξέρει να φτιάχνει στις ταινίες της-, και ένα εξαιρετικό production value. Κοστούμια, σκηνικά, η φωτεινή φωτογραφία και η πλούσια χρωματική παλέτα σε κάνουν να λατρέψεις τις εικόνες. Και να μείνεις να τις χαζεύεις ακόμα και όταν η ταινία έχει χάσει πια το ενδιαφέρον της…