Φεστιβάλ

Θεσσαλονίκης πρώτος απολογισμός

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Θεσσαλονίκη είχα πάει μόνο στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και όχι στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Νοεμβρίου. Αυτή ήταν η πρώτη φορά. Αυτό που άκουγα από όλους ήταν πόσο υποτονικά ήταν τα πράγματα φέτος. Ακόμα και γω που δεν είχα κάτι για να συγκρίνω, το κατάλαβα. Ίσως δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, με το σκεπτικό ότι ζούμε κρίσιμες στιγμές. Πού καιρός και όρεξη για ταινίες. Αν και καλά τα είπε ο Σοκούροφ σε δήλωσή του που διαβάστηκε στην προβολή του Φάουστ. «Όταν τα φώτα σβήνουν, οι άνθρωποι ξεχνούν τα δύσκολα…» Αλλά και πάλι. Παρ’ όλο που και γεμάτες αίθουσες είδα, και καλούτσικες ταινίες υπήρχαν (τίποτα όμως που να με ενθουσιάσει πραγματικά), τα πράγματα ήταν μάλλον αδιάφορα. Ειδικά σε ότι αφορά το ελληνικό σινεμά.

Στις συζητήσεις επικρατούσε ένα κάποιο παράπονο για τις ελληνικές ταινίες που προβλήθηκαν, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν αδιάφορες.

Τι μάς άρεσε:
  • Το ότι στη Θεσσαλονίκη συνέβαιναν πράγματα. Όχι μόνο στο Φεστιβάλ, αλλά την ίδια περίοδο.  Εκθέσεις, Φεστιβάλ Γαστρονομίας, η τέχνη στα καλύτερά της.
  • Η έκθεση φωτογραφίας του Σπύρου Στάβερη. Εξαιρετική -όπως εξαιρετικό ήταν και το ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε για τον φωτογράφο.
  • Από ταινίες (τουλάχιστον από αυτές που είδαμε) ξεχωρίσαμε τα Αλόις Νέμπελ, Απογόνους του Αλεξάντερ Πέιν, το Παιδί με το Ποδήλατο των αδελφών Νταρντέν, την Ελένα του Ζβιαγκίντσεφ και Ιδού ο Αμνός.
  • Ότι τα μικρά πρώτα φιλμάκια του Κωνσταντίνου Γιάνναρη θα προβληθούν στο ΜοΜΑ.
  • Η τελετή έναρξης. Χαριτωμένη, μικρή, to the point.
  • Η συνέντευξη Τύπου του ακομπλεξάριστου Αλεξάντερ Πέιν (έστω και αν δεν τον λες ακριβώς ανεξάρτητο κινηματογραφιστή όπως δηλώνει, μιας και έχει τη στήριξη της Fox).
Τι δεν μας άρεσε:
  • Έως και κακή τη λες τη φουρνιά των ελληνικών ταινιών που προβλήθηκαν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Τα μόνα θετικά σχόλια ακούστηκαν για τον Άδικο Κόσμο και την Πόλη των Παιδιών, ενώ Παράδεισος του Φαφούτη και J.A.C.E του Καραμαγγιώλη μάλλον απογοήτευσαν.
  • Το γεγονός ότι οι ταινίες επισκιάζονταν από τις πολιτικές εξελίξεις.
  • Η επίθεση που δέχθηκε ο σκηνοθέτης της αστείας και τρυφερής ταινίας Ιδού ο Αμνός από φανατική χορτοφάγο που τον κατηγόρησε ότι είναι «τέρας» επειδή δείχνει μερικά νεκρά ζώα στην ταινία του.
  • Το πάρτι του Φεστιβάλ μετά την έναρξη. Θα μπορούσε να ήταν και καλύτερο.
  • Το περιστατικό με τον Κωνσταντίνο Γιάνναρη και τον Αλέξανδρο Κακαβά, όπου ο πρώτος γρονθοκόπησε τον δεύτερο. Δεν είναι ότι θα έπρεπε να απασχολεί κανέναν, δική τους υπόθεση είναι. Ούτε ότι προσβάλει το Φεστιβάλ. Απλά θα μπορούσε να λείπει για να μην αμαυρώσει αυτή τη μεγάλη επιτυχία του σκηνοθέτη και να μην φέρει σε δύσκολη θέση τη διοργάνωση, στους χώρους του οποίου έγινε το συμβάν.
Τάιλερ Ντέρντεν

cinepivates

Συντακτική ομάδα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *