This is Classic: Ασανσέρ Για Δολοφόνους (1958)
1958: O Louis Malle στο μεγάλου μήκους κινηματογραφικό του ντεμπούτο, κινηματογραφεί ένα καταραμένο ζευγάρι στην απέλπιδα προσπάθεια του να ξεφύγει απο την μοίρα του. Το νυχτερινό Παρίσι δεν κινηματογραφήθηκε ποτέ ξανά τόσο ζωντανό σκηνικό, όσο στο δράμα που βιώνουν οι Jeanne Moreau και Maurice Ronet. Ο Miles Davis, ήρθε στο soundtrack της ταινίας να στοιχειώσει για πάντα την ταινία, τους σινεφίλ και την ίδια την κινηματογραφική ιστορία. Κυρίες και Κύριοι, υποδεχθείτε μια άσκηση ύφους πάνω στο Φιλμ Νουάρ, ενός απο τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του κινήματος της nouvelle vague, του Louis Malle: Ασανσέρ Για Δολοφόνους.
Ο Ζιλιέν, έχει κρυφή ερωτική σχέση με την γυναίκα του εργοδότη του. Σε συνεννόηση με την ερωμένη του Φλόρανς, θα σκαρφιστούν το τέλειο κόλπο προκειμένου να σκοτώσουν τον σύζυγο. Για κακή του τύχη όμως ο Ζιλιέν, θα κλειστεί για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο μέσα στο ασανσέρ της εταιρείας. Και ενώ η Φλόρανς περιπλανιέται στους νυχτερινούς δρόμους του Παρισιού, αναζητώντας τον αγαπημένο της, ένα νεαρό ζευγάρι που έχει κλέψει το αμάξι του Ζιλιέν μπλέκεται σε μια περίεργη υπόθεση φόνου.
Τρεις παράλληλες κινηματογραφικές διαδρομές, τρεις τιμωρίες για τους ήρωες της ταινίας. Ο Ζιλιέν, ο ήρωας του πολέμου που αναζητά την μεγάλη ζωή και που η μοίρα τελικά του επιφυλάσσει την δυσάρεστη έκπληξη να τον κλείσει στο ασανσέρ. Η Φλόρανς, η υπέροχη Jeanne Moreau, που περιπλανιέται στους δρόμους ελπίζοντας να ζήσει τον μεγάλο έρωτα και να ξεφύγει απο τον έμπορο όπλων σύζυγο αλλά και γι’αυτήν η τιμωρία δεν θα αργήσει να έρθει, ακόμα και η περιπλάνηση της είναι βασανιστική και για την ίδια αλλά και για εμάς ως μάρτυρες του εγκλήματος. Και το νέο ζευγάρι,που εκπροσωπεί το επαναστατικό κίνημα της εποχής, και που ο Malle καυτηριάζει ξεδιάντροπα τον πόθο για τον υλισμό (με τι ευκολία και πάθος κλέβουν το αμάξι) αλλά και την αδυναμία του έρωτα να αποτρέψει κάθε είδους κακοτυχία και τιμωρία.
Όλα αυτά υπό την ονειρική και υπνωτιστική μουσική του Miles Davis. Eνα από τα ωραιότερα soundtrack όλων των εποχών, που έχει μείνει στην ιστορία της μουσικής και του κινηματογράφου, γράφτηκε μέσα σε έξι, παρακαλώ,βραδυνές ώρες με τον Louis Malle και την Jeanne Moreau δίπλα στον Miles Davis να πίνουν σαμπάνια! Η Jeanne Moreau, icon του Γαλλικού σινεμά εκείνη την περίοδο, δέχτηκε να κινηματογραφηθεί αμακιγιάριστη και μόνο υπό το φυσικό φως του νυχτερινού Παρισιού, κατόπιν υποδείξεως του σκηνοθέτη της. Οι αντιδράσεις των τεχνικών φωτογραφίας σταμάτησαν, όταν αντίκρισαν το αποτέλεσμα του οράματος του Malle. Σημειωτέον ότι οι δύο πρωταγωνιστές δεν μοιράζονται ούτε μια κοινή σκηνή, παρά μόνο μιλάνε στο τηλέφωνο και τους βλέπουμε μαζί σε φωτογραφίες.
Κοινωνικός προβληματισμός και αδιέξοδα, ήρωες ανίκανοι να ξεφύγουν απο την μοίρα τους, άσχημα παιχνίδια της τύχης και ένας έρωτας ανίκανος να αποτρέψει τις τιμωρίες, με το Ασανσέρ για Δολοφόνους o Louis Malle ξεκαθάρισε απο το 1958 την θέση του στον κινηματογράφο και στο παιχνίδι του έρωτα. Θυμηθείτε απλά την συνέχεια στους Εραστές, στην Φλόγα που Τρεμοσβήνει και στο Μοιραίο Πάθος. Ένας σκηνοθέτης που έπαιζε με τις έννοιες της μοίρας, της ειρωνείας και της κακοτυχίας εις βάρος του έρωτα.
Την επόμενη φορά…απο τις σκάλες!
