This is Classic: Ο Εξορκιστής (1973)
1973: Σε μια εποχή όπου οι μαθητικές εξεγέρσεις, η αμφισβήτηση της εξουσίας και τα ναρκωτικά ταρακουνάνε επικίνδυνα την Αμερικανική κοινωνία, μια ταινία τρόμου έρχεται για να κάνει την επανάσταση στο σινεμά και να αμφισβητήσει τους υπάρχοντες κανόνες για το τι επιτρέπεται να προβάλλεται στην μεγάλη οθόνη. Θεατές κάθε ηλικίας περίμεναν με τις ώρες στις ουρές προκειμένου να δουν μια ταινία που σύμφωνα με πληροφορίες προκαλούσε λιποθυμίες, εμετούς ακόμα και παροδικές ψυχώσεις. Όπως έγραψαν και κριτικοί της τότε περιόδου η ταινία »…καθιέρωνε την αποστροφή ως ένα νέο είδος διασκέδασης». Yποδεχθείτε το Κακό στην πιο αρχέγονη μορφή του με τον »Εξορκιστή» του William Friedkin.
Βασισμένο στο μυθιστόρημα του William Peter Blatty που εμπνεύστηκε από αληθινά γεγονότα και που ο ίδιος έγραψε και το σενάριο της ταινίας, η ταινία καταφέρνει να θέσει φιλοσοφικά και θεολογικά ερωτήματα για την μορφή του Σατανά και του κακού. Αξιαγάπητη έφηβη, κόρη χωρισμένης και διάσημης ηθοποιού αρχίζει να παρουσιάζει περίεργη συμπεριφορά η οποία ολοένα και αυξάνεται μέχρι που θα μεταμορφωθεί μπροστά στα μάτια της σε ένα άλλο πλάσμα που αισχρολογεί και βλασφημεί. Η επιστήμη θα σηκώσει τα χέρια ψηλά και η ώρα του Εξορκισμού έχει πλέον φτάσει.
Η ταινία όμως ξεκινάει από αλλού. Με τις ανασκαφές στην Μέση Ανατολή όπου ο πάτερ Μέριν ανακαλύπτει ένα τρομακτικό φυλαχτό και κάτι κομμένα κεφάλια από αγαλματίδια. Ήδη από την αρχή το Κακό είναι παρόν και εγκαθίσταται παντού. Τα κενά βλέμματα,τα χτυπήματα των σιδεράδων και ένα ρολόι που απότομα σταματάει. Η ιστορία θα γίνει σαφής όταν ο Μέριν θα καθίσει απέναντι από το άγαλμα ενός δαίμονα στην έρημο, με σκυλιά λυσσασμένα να προκαλούν με την βοήθεια του ήχου μια απίστευτα εφιαλτική εικόνα. Και ξαφνικά ο Friedkin με ένα απίστευτο fade in πλάνο μας μεταφέρει στην πόλη της Georgetown όπου θα διαδραματιστεί η μεγάλη μάχη μεταξύ Καλού και Κακού. Η πρώτη πληροφορία που παίρνουμε από τη πόλη είναι πως ο νεαρός πάτερ Κάρας έχει αρχίσει να έχει αμφιβολίες για την πίστη του. Και θα είναι αυτός που μαζί με τον Μέριν θα έρθουν αντιμέτωποι με το Κακό, εκτελώντας τον Εξορκισμό της μικρής Ρέγκαν.
Ο Εξορκιστής αποτελεί την ύστατη εμπειρία τρόμου που μπορεί να νιώσει ο θεατής ακόμα και σήμερα μετά από 47 χρόνια. Δεν είναι τόσο η εξαιρετικά τρομακτική και αποκρουστική εμφάνιση της Linda Blair και τα 50 λεπτά του εξορκισμού. Μαζί με αυτά έχουμε να έρθουμε αντιμέτωποι με το πώς ο Friedkin μας προειδοποιεί πως το Κακό μπορεί ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση να έρθει στην ζωή μας και κυρίως να φωλιάσει στο περιβάλλον μας ακόμα και στην οικογένεια μας. Σημαντικές λεπτομέρειες στην ταινία μας ανατριχιάζουν και συχνά ο Friedkin χωρίς να θέλει να ερευνήσει τα αίτια της εμφάνισης του Κακού, μας βάζει σε σκέψεις με την αλαζονεία και την ανικανότητα των Ιατρών και της επιστήμης. Με τον χωρισμό της Ellen Burstyn και την αδυναμία επικοινωνίας με τον πατέρα του κοριτσιού την ημέρα των γενεθλίων της, με τις τύψεις του Πάτερ Κάρας για την εγκατάλειψη και τον θάνατο της μητέρας του και με την αμφισβήτηση της ίδιας του της πίστης. Μήπως το Κακό υπάρχει ήδη στην ζωή μας;
»There ‘s only one» θα αναφωνήσει ο εξαιρετικός Max Von Sydow όταν ο Jason Miller θα αναφέρει τις προσωπικότητες που έχει παρουσιάσει στον δαιμονισμό της η Ρέγκαν. Και αυτό ισχύει και για τον Εξορκιστή σαν ταινία. Η πρώτη και μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία ταινίας τρόμου που άσκησε απίστευτη επιρροή στις μετέπειτα ταινίες του συγκεκριμένου κινηματογραφικού είδους. Μεγάλος και πρωτοποριακός σκηνοθέτης ο William Friedkin ο οποίος για να πετύχει το αποτέλεσμα που ήθελε κατέφυγε ακόμα και σε ακραίες τεχνικές όπως να πυροβολεί με όπλο στην διάρκεια των γυρισμάτων για να προκαλεί ένταση στους ηθοποιούς ακόμα και να ρίχνει την θερμοκρασία κάτω του μηδενός στο set των γυρισμάτων του εξορκισμού προκειμένου να πετύχει το απόλυτο εχθρικό περιβάλλον και να διαγράφονται οι αναπνοές των ηθοποιών.
Ο μεγάλος Αμερικανός κριτικός κινηματογράφου Roger Ebert έκπληκτος έγραψε τότε πως »…ο κόσμος είναι πλέον τόσο αποχαυνωμένος,που χρειάζονται ταινίες τέτοιας έντασης για να νιώσει έστω και κάτι…». Οι ερμηνείες των ηθοποιών επίσης είναι over the top. Η Ellen Burstyn ως μητέρα, που από διάσημη ηθοποιός γίνεται η αβοήθητη μητέρα που βλέπει να χάνει την κόρη της και οι σκηνές της απόγνωσης της όταν οι γιατροί της λένε πως δεν μπορούν να βοηθήσουν είναι σπαρακτικές. Ο Max Von Sydow, αυτή η Μπεργκμανική φιγούρα που θα έρθει αντιμέτωπος με τον ίδιο τον Διάβολο και φυσικά η δεκατετράχρονη τότε Linda Blair, που υπέστη τα καπρίτσια του Friedkin και το εξουθενωτικό μακιγιάζ και παρέδωσε έναν ρόλο και μια ερμηνεία που έμεινε στην Ιστορία του κινηματογράφου.
Υποψήφιο για 10 Oscar (Ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, ήχου, Α’ και Β’ Γυναικείου ρόλου, β’ανδρικού ρόλου, φωτογραφίας, μοντάζ και σκηνικών) κέρδισε τα Oscar σεναρίου και ήχου. Η πιο τρομακτική ταινία όλων των εποχών, που κανείς δεν μπορεί να φτάσει ακόμα και να αντιγράψει. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να ειπωθεί για μια ταινία σταθμό, το Α και το Ω στο είδος της.
