This is Classic: Η Δασκάλα Του Πιάνου (2001)

…’‘Αντίθετα, αν ικετεύω, σφίξε μου περισσότερο τα δεσμά. Σφίξε τη ζώνη κατά τουλάχιστον 2-3 τρύπες. Μ’αρέσει να με σφίγγουν. Μετά φίμωσε με, με τις κάλτσες που έχω ετοιμάσει. Φίμωσε με καλά ώστε να μην μπορώ να βγάλω άχνα.  Μετά λύσε τα μάτια μου… και κάθισε πάνω στο πρόσωπό μου… και χτύπησέ με στην κοιλιά… και ανάγκασε με να σου γλείψω τον πισινό. ‘Αυτό θέλω, χέρια και πόδια δεμένα στην πλάτη μου… η μητέρα μου κλειδωμένη στο διπλανό δωμάτιο, να μην μπορεί να μπει μέσα… ως αύριο το πρωί. Μη σε απασχολεί η μητέρα μου, είναι δικό μου θέμα. Αν δεν υπακούσω τις διαταγές σου, βάρα μου ένα χαστούκι, με την ανάποδη. Ρώτα με γιατί δεν καλώ την μητέρα μου. Γιατί δεν αντιστέκομαι. Κάνε με να νιώσω πόσο ανίσχυρη είμαι.»

2001: O Γερμανός Michael Haneke μετά τα Παράξενα Παιχνίδια και τον Άγνωστο Κώδικα συνεχίζει με το ψυχρό και στυλιζαρισμένο-σήμα κατατεθέν-ύφος του να ασκεί κοινωνική κριτική. Αυτή την φορά διασκευάζει, το μυθιστόρημα της ακτιβίστριας και φεμινίστριας Elfriede Jelinek  La Pianiste .  Πρωταγωνίστρια του η Isabelle Huppert, στον ρόλο μίας εκλεπτυσμένης δασκάλας του πιάνου, πρότυπο για τους μαθητές της, η οποία όμως ζει κάτω από τον ίσκιο της υπερπροστατευτικής και υστερικής μητέρας της, γεμάτη από έντονες σεξουαλικές επιθυμίες, ηδονοβλεπτικές και μαζοχιστικές τάσεις , που όμως αδυνατεί να ικανοποιήσει  με αποτέλεσμα να οδηγείτε στην ζηλοφθονία και στην διαστροφή.

Η Έρικα για τους μαθητές της είναι ένα αληθινό πρότυπο και πηγή θαυμασμού, για την μητέρα της (Annie Girardot) ωστόσο είναι μια αποτυχημένη πιανίστρια που στα 40 της δεν κατάφερε να γίνει μεγάλη σολίστ και περιορίστηκε στον άδοξο ρόλο της δασκάλας. Η ανάγκη της Έρικα να κερδίσει την αποδοχή της μητέρας της ως μουσικός, την ωθεί συχνά σε σκληρό ανταγωνισμό με τους πιο ταλαντούχους από τους μαθητές της. Η έλλειψη προσωπικού χώρου, ερωτικής ελευθερίας και ουσιαστικής κοινωνικής ζωής, συνθλίβει τις σεξουαλικές επιθυμίες της, οι οποίες βρίσκουν διέξοδο σε ανορθόδοξες πρακτικές, όπως: ταινίες πορνό, αυτοτραυματισμός των γεννητικών οργάνων, σαδομαζοχισμός, ουρολαγνεία, σεξ σε κοινή θέα.

O Haneke αφαιρώντας κάθε ρομαντική πολυτέλεια που χαρακτηρίζει ένα μελόδραμα, φαίνεται πως θέλει να παρουσιάσει μια κοινωνική ταινία που αναφέρεται στην κακοποίηση. Οι ψυχοσεξουαλικές νευρώσεις της ηρωίδας είναι άμεσα συνδεδεμένες με την ένταση που εμπεριέχεται στην κλασσική μουσική που διδάσκει. Στον δρόμο της όμως , θα εμφανιστεί ο νεαρός μαθητής (Benoit Magimel ) που θα την πιέσει να υποκύψει στις επιθυμίες του. Η τελευταία της ευκαιρία για έρωτα και αγάπη θα καταποντιστεί απο την ανικανότητα της να εκφράσει τίποτα άλλο παρά την αρρωστημένη της ψυχοσύνθεση. Σταδιακά θα οδηγηθεί στην αποξένωση και στον αυτοεξευτελισμό.  Και εκεί ο σκηνοθέτης απεικονίζει όλους τους τρόπους με τους οποίους ένας άνδρας και μια γυναίκα δεν μπορούν να βιώσουν την ηρεμία και την ευτυχία. Πεισματικές αρνήσεις, παρεξηγήσεις και στο τέλος οι βιαιοπραγίες.

Υπάρχουν στιγμές που νομίζεις πως ο Haneke θέλει να πάει στα άκρα και να προκαλέσει. Όμως η χειρουργική ακρίβεια της κάμερας του είναι αξιοθαύμαστη και το κοινωνικό του σχόλιο ιδιαίτερα καυστικό.Το σοκαριστικό φινάλε της ταινίας επιβεβαιώνει την πρόθεση του σκηνοθέτη για πλήρη απουσία συναισθηματισμού σύμφωνα με το πρότυπο της ηρωίδας του.

Η ερμηνεία της Isabelle Huppert στην Δασκάλα του Πιάνου, θεωρείται μία απο τις κορυφαίες ερμηνείες της συγκεκριμένης δεκαετίας και ενέπνευσε νεότερες ηθοποιούς όπως την Nicole Kidman και την Jessica Chastain. Η ηθοποιός προετοιμάστηκε έναν χρόνο για την ταινία και εκτέλεσε η ίδια τις σκηνές που παίζει πιάνο ενώ στο Φεστιβάλ Καννών η ταινία κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής και τα βραβεία Α’ Γυναικείου και Ανδρικού ρόλου. Ένα ρεσιτάλ τολμηρό και σκληρό. Χειροκρότημα.