THIS IS CLASSIC: LOVE STORY (1970)
1970: ” Τι μπορείς να πεις για ένα 25χρονο κορίτσι που πέθανε; Οτι ήταν πανέμορφη και πανέξυπνη, ότι αγαπούσε τον Μότσαρτ και τον Μπαχ, τους Beatles και εμένα”. Ο Oliver ( Ryan O’Neal ) κάθεται στο χιονισμένο Central Park και θρηνεί το χαμό της γυναίκας του Jenny ( Ali MacGraw ). Στο flashback που ακολουθεί, γινόμαστε μάρτυρες μιας ιστορίας αγάπης για δύο νεαρούς εραστές, απο διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, μιας χειραφέτησης ενός γιου απο τον πατέρα του, των ευτυχισμένων ημερών τους και του οδυνηρού φινάλε τους. Πενήντα χρόνια μετά το ”Love Story” αποδεικνύει όπως και ο τίτλος του, μια αθάνατη κινηματογραφική ταινία και ένα απο τα πιο ρομαντικά σενάρια του Hollywood.
Η Jenny εργάζεται ως βιβλιοθηκάριος σε κολλέγιο θηλέων. Χαρούμενη, ζωηρή και εριστική, ενσαρκώνει τις απεριόριστες δυνατότητες της νιότης. Ο Oliver, φοιτητής του Harvard και γόνος πλούσιας οικογένειας, θέλει να δανειστεί ένα βιβλίο. Θα καυγαδίσουν αλλά θα συμφωνήσουν να βγουν ραντεβού και θα γίνουν ζευγάρι. Τα εμπόδια δεν θα αργήσουν να εμφανιστούν όταν ο πατέρας του Oliver θα εναντιωθεί στην σχέση του γιου του με την κόρη ενός φούρναρη. Παρά τις αντιρρήσεις, το νεαρό ζευγάρι θα παντρευτεί , ο πατέρας σχεδόν θα αποκληρώσει τον γιο του, ενώ η Jenny συντηρεί οικονομικά το σπίτι τους μέχρι να πάρει το πτυχίο του ο Oliver. Αν και δυσκολεύονται οικονομικά, είναι ερωτευμένοι και περνούν ευτυχισμένοι τις ημέρες τους. Μέχρι την στιγμή που οι νεόνυμφοι θα έρθουν αντιμέτωποι με μία δυσβάσταχτη αλήθεια.
Δύο άνθρωποι που η αγάπη τους ξεπέρασε τα μεγαλύτερα κοινωνικά εμπόδια, αναγκάζονται να υποκύψουν στην θέληση της Μητέρας Φύσης. Ένα μελόδραμα στην πιο καθαρή του μορφή. Και όμως η βαθύτερη συγκίνηση και το δράμα, εξουδετερώνεται από την φλόγα μιας χαρούμενης και ασυμβίβαστης σχέσης. Σαρκαστικά και πνευματώδη σχόλια, πειράγματα και λεκτικά πινγκ πονγκ ανάμεσα στο ζευγάρι, υπογραμμίζουν τον ιδιαίτερο ρομαντισμό της ταινίας. Η χημεία ανάμεσα στον Ryan O’Neal και την ιταλοαμερικανίδα Ali MacGraw , που εν μία νυκτί έγινε απο ηθοποιός μεγάλη σταρ, χτύπησε κόκκινο, κάνοντας την ταινία ένα κινηματογραφικό φαινόμενο και χαρακτηρίζοντας την σημείο αναφοράς για το κινηματογραφικό είδος και για το αμερικάνικο σινεμά της δεκαετίας του ’70.
Ο σκηνοθέτης Arthur Hiller, απόλυτα επηρεασμένος απο το κλίμα αμφισβήτησης και τις φοιτητικές εξεγέρσεις της εποχής, στέκεται κοντά και προστατεύει τους ήρωες του με μία σκηνοθεσία που δείχνει να παρασύρεται απο την δύναμη του ζευγαριού. Ο Erich Segal έγραψε το σενάριο, το οποίο πρώτα έκανε βιβλίο που έγινε παγκόσμιο best seller . Φυσικά και κανείς δεν πίστευε ξανά, στην επιτυχία του εγχειρήματος, απόδειξη οτι 8 ηθοποιοί απέρριψαν πολύ εύκολα τον ρόλο του Ryan O’Neal (Beau Bridges, Jeff Bridges, Jon Voight, Michael Douglas, Michael York, Peter Fonda, Michael Sarrazin, Keith Carradine). Το ”Love Story” όμως, έγινε αμέσως διεθνή επιτυχία, βγάζοντας το κόστος της μέσα στο πρώτο τριήμερο προβολής της. Τρεις μήνες μετά 17 εκατομμύρια Αμερικάνοι είχαν δει την ταινία.
Η ταινία κέρδισε 5 Χρυσές Σφαίρες (Καλύτερη Ταινία, Σκηνοθεσία,Σενάριο, Α’Γυναικείο ρόλο και Μουσική) και η Ακαδημία επισφράγισε την επιτυχία προτείνοντας την για 7 βραβεία Oscar (μεταξύ των οποίων και Καλύτερης Ταινίας ) βραβεύοντας και την υπέροχη και διαχρονική μουσική του Francis Lai με ένα απο τα σημαντικότερα Oscar Μουσικής στην Ιστορία του Θεσμού.
”Αγάπη σημαίνει να μη χρειαστείς ποτέ να πεις συγνώμη” ,ακόμα και κινηματογραφικά.
