This is Classic: Μανόλια (1999)
1999: Ο Paul Thomas Anderson δύο χρόνια μετά τις εκπληκτικές Ξέφρενες Νύχτες ,οχτώ πριν το Θα Χυθεί Αίμα, και δεκαοχτώ πριν την Αόρατη Κλωστή,κάνει μια ταινία-ψηφιδωτό για την απόγνωση δέκα χαρακτήρων που προσπαθούν να την κάνουν ελπίδα. Στέκεται δίπλα σε κάθε ήρωα του ως σκηνοθέτης φύλακας άγγελος και επί τρεις ώρες παραδίδει μαθήματα σκηνοθεσίας, διεύθυνσης ηθοποιών και δραματουργικής κλιμάκωσης. Το σενάριο του ίδιου παραμένει και εστιάζει στις λεπτομέρειες της τραυματικής ζωής των χαρακτήρων του, οδηγώντας το σε ένα φινάλε που έγραψε ιστορία κινηματογραφικής έμπνευσης. Μία αριστουργηματική ταινία γεμάτη θυμό και πόνο, με ένα απο τα ωραιότερα αλλά και επιτυχημένα all star cast που είδαμε τα τελευταία χρόνια στο σινεμά, είναι η Μανόλια (Magnolia).
H δομή της ταινίας είναι επική, εφόσον καταφέρνει να παρουσιάσει τις σχέσεις όλων αυτών των χαρακτήρων που οι συμπτώσεις της μοίρας θα τους συνδέσει όλους,ως κινητήρια δύναμη της ιστορίας. Ο μισογύνης τηλεοπτικός παρουσιαστής (Tom Cruise), το παιδί θαύμα (Jeremy Blackman), ο μισάνθρωπος ηλικιωμένος ετοιμοθάνατος (Jason Robards), η νεότερη σύζυγος του (Julianne Moore ), η απομονωμένη ναρκομανής (Melora Walters), ο άρρωστος παρουσιαστής τηλεπαιχνιδιού (Philip B.Hall), ο καλόκαρδος αστυνομικός (John C Reilly), ο παρατηρητής νοσοκόμος (Phillip Seymour Hoffman) και ο μόνιμα loser (William H. Macy). Προδοσίες, πόνος, μυστικά,τύψεις, ενοχές αλλά και δίψα για μια νέα αρχή και μια νέα ζωή, κάνουν τον Anderson να ταυτιστεί με τους ηττημένους ήρωες του και αφού τους δοκιμάζει επί τρεις ώρες τους δίνει το φινάλε που τους πρέπει.
Μέσα σε μία άκρως κλιμακούμενη συγκινησιακά ατμόσφαιρα, close-up, εξαιρετικά δωδεκάλεπτα μονόπλανα και μια μουσική παρτιτούρα που υπογραμμίζει με μεγάλη ένταση την δράση, η σύγχρονη τραγωδία της Μανόλια είναι γεμάτη απο βιβλικές αναφορές και αγγίζει πολλά σημαντικά ζητήματα της ζωής όπως το νόημα της, τον θάνατο, την μετάνοια, την καταπίεση αλλά κυρίως την σημαντικότητα της ανθρώπινης επαφής. Στα χέρια ενός Robert Altman θα είχαμε απλά μια κοινωνιολογική προσέγγιση. Με τον Anderson όμως ο κοινωνιολόγος γίνεται ανθρωπιστής και είναι αυτός που θα φέρει την κάθαρση στο αποπνικτικό σύμπαν των ηρώων του. Διαλέγει λοιπόν ένα φινάλε που θα φέρει την κάθαρση, εμπνευσμένος απο τις εφτά πληγές του Φαραώ, τεχνικά απίστευτο που όμως απευθύνεται κατευθείαν στην καρδιά του θεατή. Και δευτερόλεπτα πριν το φινάλε το πρώτο αληθινό χαμόγελο της ταινίας είναι πραγματικότητα απο τον χαρακτήρα της Melora Walters. Αφού πρώτα όλοι μαζί οι χαρακτήρες τραγουδήσουν το τραγούδι της Aimee Man Wise Up, λίγο πριν η απόγνωση γίνει σπίθα ελπίδας.
Χρυσή Άρκτος στο Φεστιβάλ Βερολίνου, Χρυσή Σφαίρα Β΄Ανδρικού Ρόλου, πληθώρα βραβείων απο ενώσεις και τρεις υποψηφιότητες για Oscar-β’ανδρικού ρόλου για τον Tom Cruise, σεναρίου για τον Paul Thomas Anderson και τραγουδιού για το Save me -η Μανόλια αποτέλεσε μαζί με το American Beauty τις καλύτερες Αμερικάνικες ταινίες της συγκεκριμένης χρονιάς και ίσως της δεκαετίας.
Όταν οι άνθρωποι καταρρέουν και βατράχια πέφτουν απο τον ουρανό, ο Anderson επιμένει πως καθώς πορευόμαστε στη ζωή,θα πρέπει να κάνουμε το καλό.