This is Classic: Απέραντο Γαλάζιο (1988)
1988: Πρώτες εικόνες, σε γκρι χρώμα η κάμερα του Luc Besson διασχίζει την θάλασσα και τις ακτές της Αμοργού για ένα λεπτό περίπου μέχρι να φτάσει στην παραλία της Αγίας Άννας και να καρφωθεί το πλάνο στο μοναστήρι-θαύμα του νησιού πάνω στα βράχια. Εκεί κάπου στο παρθένο, άγονο νησί ο Besson ξεκινάει μια μεγάλη ιστορία φιλίας. Δύο φίλοι, ανταγωνιστές από την παιδική τους ηλικία στην κατάδυση, τα δελφίνια και μια γυναίκα που θα προσπαθήσει να κλέψει την καρδιά ενός άντρα που για οικογένεια του έχει ένα δελφίνι. Και ο θεατής ερωτεύεται ξανά την θάλασσα, τον βυθό, τα δελφίνια και τον ρομαντικό χαρακτήρα του Jean-Marc Barr στο Απέραντο Γαλάζιο του Luc Besson.
Από την Αμοργό στο Περού και στην Σικελία, και από εκεί στην Νέα Υόρκη και την Ριβιέρα, ο Γάλλος σκηνοθέτης αποφάσισε να σκηνοθετήσει την ταινία στην Αγγλική γλώσσα. Πολύ μικρή σημασία αν αναλογιστεί κανείς πως η βασική γλώσσα της ταινίας είναι αυτή που ακόμα και τα δελφίνια μπορούν να κατανοήσουν. Η γλώσσα του βυθού και των συναισθημάτων. Οι δύο παιδικοί φίλοι θα ξαναβρεθούν έπειτα από χρόνια όταν ο Ένζο (ο εκπληκτικός από την αρχή της καριέρας του Jean Reno) πρωταθλητής πλέον της κατάδυσης, θα αναζητήσει τον Ζακ (ένας υπέροχος, ερωτεύσιμος Jean Marc Barr στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του που σημειωτέον απέρριψε ο Christopher Lambert) και θα τον προσκαλέσει σε ένα πρωτάθλημα ελεύθερης κατάδυσης στην Ταορμίνα. Εκεί εκτός του ότι θα δοκιμαστούν τα όρια της φιλίας τους, θα γνωρίσουν και την Johanna Baker (μία υπέροχη, άναρχα ερωτική Rosanna Arquette) η οποία θα ερωτευτεί τον Ζακ.
Και κάπου εκεί ο σκηνοθέτης και το σενάριο, με την παρουσία της Rosanna Arquette κάνουν ξεκάθαρο το τι ακριβώς είναι η ιστορία που παρακολουθούμε. Ο άνδρας που λατρεύει την θάλασσα, που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν, θα αναγκαστεί να παρατήσει την Johanna διότι η μεγάλη του αγάπη, το δελφίνι, είναι εκεί πάντα παρών. Το φυσικό του περιβάλλον δεν είναι η στεριά, οι στιγμές που ζει με την γυναίκα δεν του λένε τίποτα μπροστά σε αυτά που μοιράζεται με το δελφίνι και την θάλασσα. Οι υποβρύχιες σκηνές της ταινίας έχουν μια ποιότητα και μια δυναμική εφόσον ο Besson τις σκηνοθέτησε σαν να κινηματογραφούσε διάστημα. Σκηνές card postal με τους φωτογενείς ηθοποιούς και το κλασσικό πλέον soundtrack του Erric Serra δένουν το σύνολο της ταινίας.
Το The Big Blue άνοιξε το Φεστιβάλ Καννών το 1988 και έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην Γαλλία για την δεκαετία των 80’ς, εφόσον η επιτυχία της ήταν τέτοια που παιζόταν επί έναν ολόκληρο χρόνο στις Γαλλικές αίθουσες και ξεπέρασε τα 9 εκατομμύρια εισιτήρια. Ακόμα και το δελφίνι που έπαιζε στην ταινία ήταν επώνυμο, ο Natua το οποίο επιστήμονες το μελετούσαν λόγω της αυξημένης νοημοσύνης που είχε!
Ταινία μύθος, που πλέον έχει αποκτήσει cult διαστάσεις και φανατικό κοινό, το Απέραντο Γαλάζιο είναι η ταινία που λατρεύουμε να βλέπουμε ξανά και ξανά, για την αγνότητα που πρεσβεύει και γιατί υμνεί την φύση και την ελευθερία και το πόσο ελεύθερος νοιώθει ο άνθρωπος όταν εναρμονίζεται με αυτήν και την κάνει οικογένεια του.
>Διαβάστε επίσης: Συνέντευξη του Jean-Marc Barr στους Σινεπιβάτες:
«Ζαν – Μαρκ Μπαρ: Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχω μεγαλώσει»
