This is the end Χόλιγουντ, this is the end…

Κατ’ αρχάς ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: εάν κάποιος πάει σινεμά για να δει το «This is the End» και περιμένει μια σοβαρή κωμωδία, μάλλον θα απογοητευτεί. Μπορεί και να νευριάσει, να θέλει τα λεφτά του πίσω, να πει «όχι άλλο σκατολογικό και σπερμολαγνικό χιούμορ», να αποκηρύξει για πάντα τους Σεθ Ρόγκεν και Εβαν Γκόλντενμπεργκ, να μην ξαναδεί ταινία με τον Τζέιμς Φράνκο.

Γιατί το This is the End είναι καφρίλα. Αλλά τι καφρίλα!

Όλα ξεκινούν με τον Καναδό κωμικό Τζέι Μπαρουσέλ που αποφασίζει να επισκεφθεί τον παλιό του φίλο Σεθ Ρόγκεν (ναι, είναι από αυτές τις ταινίες όπου όλοι παίζουν τους εαυτούς τους!) Ο Σεθ θέλει να πάνε στο σπίτι του Τζέιμς Φράνκο για ένα πάρτι, όπου συμμετέχουν διάφορες διασημότητες του Χόλιγουντ, ο Τζέι θέλει να κάτσει σπίτι και τελικά πάνε στο πάρτι, μόνο που πέφτουν πάνω στο τέλος του κόσμου. Κυριολεκτικά!

Φυσικά, μία ταινία όπου οι πρωταγωνιστές διατηρούν τα ονόματα και τις ιδιότητές τους δεν θα μπορούσε παρά να περιέχει πολλές αυτοαναφορές και αυτοσαρκασμούς. Το βλέπουμε ήδη από την αρχή, στη σκηνή που ο Σεθ Ρόγκεν περιμένει τον φίλο του. Οι κάμεραμεν που τον περιμένουν του ζητούν να κάνει «το χαρακτηριστικό γέλιο Σεθ Ρόγκεν». Και εκείνος για να είναι φιλικός με την κάμερα, το κάνει.

Στην πορεία της ταινίας ακούμε για το πώς ο Ρόγκεν παίζει συνέχεια τον ίδιο ρόλο, για τη μανία του Τζέιμς Φράνκο με τη ζωγραφική και με το να κάνει μόνος του τα πάντα, τον Τζόνα Χιλ να προσεύχεται λέγοντας «Είμαι αυτός που έπαιζε στο Moneyball», χιλιάδες αστεία για τον Μάικλ Σέρα (για τον οποίο θα αλλάξετε τελείως γνώμη μετά από αυτή την ταινία).

Όταν το πρώτο αιματοκύλισμα συμβαίνει στο πάρτι και βλέπεις όλους αυτούς τους χολιγουντιανούς σταρ να προσπαθούν να πατήσουν ο ένας τον άλλο, ενώ πεθαίνουν με εξωφρενικούς και γελοίους τρόπους, δεν μπορείς παρά να γελάσεις. Δυνατά, απενοχοποιημένα.

Το ίδιο και στις πρώτες στιγμές της ομάδας των κωμικών (Φράνκο, Χιλ, Ρόγκεν, Μπαρουσέλ, Ρόμπινσον, ΜακΜπράιντ) και στις προσπάθειες επιβίωσής τους. «Ποιους θα σώσουν πρώτους; Τους ηθοποιούς!» λέει αισιόδοξα ο Τζόνα Χιλ, κάτι που βλέπουν να διαψεύδεται καθώς οι λόφοι του Χόλιγουντ παίρνουν φωτιά.

Το πρόβλημα της ταινίας είναι ότι σύντομα μοιάζει να στερεύει από πράγματα να πει. Κι ενώ θα μπορούσε να ρίξει το βάρος στην επιβίωση και στην αλληλοφαγωμάρα ανθρώπων με εγώ μεγαλύτερο και από το αστέρι τους στο Χόλιγουντ, την περισσότερη ώρα επιδίδεται στα σπερμολαγνικά αστεία που είπαμε στην αρχή.

Όταν, όμως, ξεφεύγει από αυτό το πλαίσιο, απογειώνεται. Οι Ρόγκεν και Γκόλντενμπεργκ μπορούν να κάνουν ταινίες όχι μόνο για sex και drugs, αλλά και τρυφερά bromances (ιστορίες ανδρικής φιλίας) και σε αυτό τον τομέα για άλλη μια φορά διαπρέπουν.

Και αν κάποιες στιγμές η ταινία κοντεύει να γίνει βαρετή, το δίδυμο Ρόγκεν-Γκόλντενμπεργκ βρίσκουν τη λύση να κάνουν τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα (το τέχνασμα με το πιστόλι, η α λα Big Brother εξομολόγηση, η εμφάνιση της Έμα Γουότσον)

Φυσικά, πλήθος είναι οι αναφορές και σε άλλες ταινίες: από τον Εξορκιστή (απολαυστική η σκηνή της προσπάθειας εξορκισμού ενός από τους χαρακτήρες, όπως και η ατάκα: «Αλήθεια; Με προστάζει; Αλήθεια;»), στις ταινίες καταστροφής με τέρατα και εξωγήινους που στιγμές-στιγμές μοιάζουν τόσο πλαστά όσο το Χόλιγουντ το ίδιο.

Θα θέλαμε, βέβαια, να δινόταν λίγο μεγαλύτερο βάρος σε αυτόν τον αυτοσαρκασμό της βιομηχανίας του θεάματος, που όπως και να το κάνουμε έχει πολύ «ψωμί» να προσφέρει, ωστόσο δεν μας πειράζει και ιδιαίτερα. Ούτε μας πειράζει που όταν η κάμερα βγαίνει από τα κλειστά όρια του σπιτιού του Φράνκο, αυτό το κωμικό B-movie γίνεται εξωφρενικό.

Έτσι κι αλλιώς η υπερβολή ήταν πάντα στοιχείο του Χόλιγουντ…

Τελικά να τη δω;

Ιδανικά με μεγάλη παρέα και πολλά ποπ-κορν για να απολαύσετε τα αυτοσαρκαστικά σχόλια των πρωταγωνιστών και εάν έχετε διάθεση να δείτε μια καλή B-movie «καφρίλα» με τους φίλους σας. Σε αυτό η ταινία είναι τα καταφέρνει μια χαρά. Δεν ενδείκνυται για σοβαροφανείς, καθωσπρέπει, καθώς και για όσους έχουν βαρεθεί το σκατολογικό χιούμορ του Χόλιγουντ (σας καταλαβαίνουμε, αλλά κάντε μια εξαίρεση για τα καλά στοιχεία της ταινίας).