Το Απώτατο Σημείο της Ανθρωπότητας (The Farthest)
Το πολυσυζητημένο ντοκιμαντέρ της Έμερ Ρέινολντς για την αποστολή του Voyager, του διαστημικού σκάφους που εδώ και περισσότερα από 40 χρόνια συνεχίζει την εξερεύνηση του διαστήματος έρχεται στις αίθουσες.
Μέσα από εντυπωσιακές εικόνες και συνεντεύξεις με τους πρωτοπόρους επιστήμονες που συνέβαλαν στην επιτυχία του -αλλά και ανθρώπους που δάνεισαν τη φωνή τους στον χρυσό δίσκο με στιγμές από την πορεία της ανθρωπότητας-, η σκηνοθέτις καταφέρνει να μιλήσει όχι μόνο για ένα τεχνολογικό θαύμα, αλλά και για ένα επίτευγμα της εποχής του που θα επιβιώσει περισσότερο και από την ίδια την ανθρωπότητα.
Ξεκινώντας ως αποστολή που είχε στόχο να εξερευνήσει τους τέσσερις εξώτερους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος (το Voyager 1 μελέτησε Δία και Κρόνο, ενώ το Voyager 2 έστειλε δεδομένα και από Ουρανό και Ποσειδώνα), συνεχίζει σήμερα την πορεία του έξω από το ηλιακό μας σύστημα (το Voyager 2 αναμένεται να εξέλθει από το ηλιακό μας σύστημα σε λίγα χρόνια). Παρά τις τεράστιες αποστάσεις, η NASA συνεχίζει να επικοινωνεί με τα δύο σκάφη και το ντοκιμαντέρ της Ρέινολτς δείχνει ξεκάθαρα και την επόμενη «αποστολή» των Voyager. Όταν η επικοινωνία διακοπεί, ο χρυσός δίσκος που κουβαλά το διαστημικό σκάφος και ο οποίος αποτελείται από μουσική, φωνές και γλώσσες της Γης θα συνεχίσει να μεταφέρει ένα κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης στο διάστημα -σε περίπτωση που κάποιος το βρει.
Πρόκειται για μία αισιόδοξη και ταυτόχρονα γεμάτη θλίψη σκέψη: το γεγονός ότι ο χρυσός αυτός δίσκος θα μπορεί να υπάρχει «κάπου εκεί έξω» ίσως και για δισεκατομμύρια χρόνια, πολύ μετά την εξαφάνιση της ζωής στον πλανήτη μας αποτελεί σίγουρα αποτέλεσμα του τρόπου σκέψης της δεκαετίας του 1970 (το Voyager εκτοξεύτηκε το 1977, μία εποχή που οι διαστημικές ανακαλύψεις και η ανάγκη για εξερεύνηση ήταν κάτι παραπάνω από υπαρκτή και εκφράστηκε ακόμα και στην ποπ κουλτούρα -σε ταινίες όπως τα Star Wars και Star Trek). Δεν λείπουν οι μικροπολιτικές (άλλωστε την πρώτη έγκριση για την αποστολή έδωσε ο Nixon). Ωστόσο, την ίδια στιγμή είναι παράξενο το πώς η Ρέινολντς δεν ασχολείται καθόλου με τη διαφορά ανάμεσα στον ρομαντισμό της εποχής εκείνης και τη σκληρότητα της σημερινής ύπαρξής μας. Όπως και με το γεγονός ότι μπορεί το Voyager να αποτελεί έναν «φάρο» για την ανθρώπινη ύπαρξη στο Διάστημα, αλλά ότι εάν ποτέ καταφέρει να μεταδώσει το μήνυμά του, αυτό δεν θα εκφράζει την πραγματική ουσία της ανθρωπότητας, η οποία καταστρέφεται καθημερινά από πολέμους, από την κλιματική αλλαγή, από τις ανισότητες και την ίδια την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Σίγουρα, πάντως, Το Απώτατο Σημείο της Ανθρωπότητας αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα ντοκιμαντέρ για τα ανθρώπινα επιτεύγματα.
