ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Το Γύρισμα της Τύχης (Hat-trick)

hattrick001

3popcorn

Γυρίζοντας σπίτι από ένα πάρτι, ο Φαρσάντ με τη σύζυγό του και ένα φιλικό ζευγάρι, χτυπά κάτι με το αυτοκίνητο. Κανείς δεν ξέρει τι ήταν αυτό, αλλά στο καπό βρίσκουν αίματα. Αποφασίζουν, τότε, να πάνε στο σπίτι μιας από τις κοπέλες της παρέας προκειμένου να συζητήσουν τα επόμενα βήματά τους. Σύντομα, οι συζητήσεις για το δυστύχημα φέρνουν στο φως κρυμμένα μυστικά και αισθήματα πικρίας και απογοήτευσης.

Ταινία με θεατρικά στοιχεία -χωρίς να της λείπει, όμως, και η κινηματογραφική ματιά- που αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι οι Ιρανοί σκηνοθέτες είναι «μάστορες» στο πλάσιμο χαρακτήρων. Το Γύρισμα της Τύχης δεν αποτελεί εξαίρεση. Μπορεί η ματιά του σκηνοθέτη και σεναριογράφου Ράμτιν Λαβαφί να μην φτάνει τα επίπεδα ανατομίας της ανθρώπινης ψυχής που καταφέρνει να επιτύχει η πένα -και η κάμερα- του Ασγκάρ Φαραντί, αλλά η ταινία αποτελεί μια διεισδυτική ματιά στις ανθρώπινες -και δη τις ερωτικές- σχέσεις, διαθέτοντας παράλληλα έναν αέρα μυστηρίου, στον οποίο όμως δεν περιορίζεται ο Λαβαφί.

hattrick002

Το περιστατικό με το αυτοκίνητο γίνεται απλά η αφορμή για να ξετυλιχθεί ο πραγματικός χαρακτήρας των ανθρώπων και ο Λαβαφί προσεγγίζει με κατανόηση ακόμα και τους πιο «αντιπαθητικούς» ήρωές του.

Ο σκηνοθέτης επιτυγχάνει, επίσης, από τους ηθοποιούς του ερμηνευτική ακρίβεια. Μπορεί η ιστορία να μην διαθέτει την πρωτοτυπία αντίστοιχων ταινιών, ή την πολυπλοκότητά τους, ωστόσο παραμένει μια επιτυχημένη μελέτη της μεσαίας τάξης στο Ιράν. Και διατηρεί το στοιχείο της ικανοποίησης για τον θεατή, καθώς το… γύρισμα της τύχης του τίτλου σημειώνεται στο τέλος της ταινίας, σε μία εξαιρετικά καλογυρισμένη σκηνή που περιλαμβάνει μία τηλεόραση και έναν νυχτερινό δρόμο.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *