Το κινηματογραφικό μας καλοκαίρι

Καλοκαίρι είναι…

Εικόνες.

Μια κατάλευκη πανακότα με γλυκό βύσσινο να τρέχει γλυκά στο πιάτο, ακόμα πιο γλυκά στο στόμα.

Ένα χαλαρό απόγευμα σε έναν κήπο. Με το αεράκι να φυσάει ανακουφιστικά.

Ένα ποτήρι ροζέ κρασί, τέλεια σερβιρισμένο.

Τα χαμόγελα ενός παιδιού στο repeat, μια φιλική αγκαλιά, ένα ερωτικό βλέμμα.

Τα άστρα και η ζεστή πέτρα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.

Μια μπύρα με λεμόνι, μερικά ερειπωμένα κτίρια σε μια πανέμορφη πλατεία της Αθήνας.

Ο θόρυβος από το ποπ κορν που σκάει, σε μια πολυθρόνα, σε κάποια ταράτσα, σε κάποιο θερινό σινεμά της πόλης.

Καλοκαίρι είναι εικόνες κινηματογραφικές.

Ένα αγόρι φιλά ένα κορίτσι, ένα τρελό κυνηγητό στους δρόμους μιας μεγαλούπολης, ο Αντουάν Ντουανέλ μπροστά στη θάλασσα κοιτάζει το φακό σε 400 χτυπήματα. Σινεφίλ αναφορές της στιγμής και της ζωής μας.

Καλοκαίρι είναι ο ήχος από τη μηχανή προβολής, καλοκαίρι είναι το παγωτό που κυλάει στο χωνάκι και στο χέρι, καλοκαίρι είναι το κοκτέιλ που πίνεις κοιτάζοντας την Ακρόπολη φωτισμένη. Καλοκαίρι είναι η πρώτη βουτιά στη θάλασσα, καλοκαίρι είναι ο ιδρώτας που κυλάει στη ραχοκοκαλιά, καλοκαίρι είναι οι απίστευτες ποσότητες φέτας και τα πρώτα σύκα, καλοκαίρι είναι όλα όσα φανταζόμαστε και όλα όσα ελπίζουμε.

Καλό καλοκαίρι λοιπόν.